Let's Make It Better - ft. Liam Payne (vervolg op It's Get Better)

Deel 9

Liam's POV

Ze knikte me toe en wenkte daarna.’Kijk eens Rosie, wie daar is!?’ Ik deed een paar stappen naar Maddy en Rosie toe en ging op mijn hurken zitten. Het kleine meisje begon te stralen toen ze me op merkte en strekte meteen daarna haar armpjes uit. ‘LIAM!’ krijste ze. Ik begon te lachen en voelde een warme vloed door mijn lichaam. Ik haalde Rosie uit Maddy’s armen en trok haar tegen me aan. Ze sloeg haar kleine armpjes op mijn nek en verstopte haar gezicht in mijn nek. Ik wreef met mijn ene hand over haar rug terwijl ik met de andere haar lichaam ondersteunde. Er verscheen een dankbare glimlach op Maddy’s gezicht, toen ze Rosie zo vrolijk zag. ‘Hallo, kleine meid!’ zei ik toen ik Rosie over haar kale hoofdje aaide. ‘Hoe is het met jou?’ vervolgde ik ons gesprek. Rosie trappelde van plezier en ik stond langzaam op. Al die tijd hield ze me stevig vast, en ze leek niet van plan om me ooit nog los te laten. ‘Waar zijn Niall, Zayn, Hally en Lou ?’ Ik moest eerst even lachen en herinnerde me toen dan Maddy me vertelde dat Rosie moeite had om de letter r uit te spreken. ‘Die zijn allemaal thuis..’ zei ik lachend. Even keek ze me beteuterd aan en ineens schoot me een idee te binnen.

‘Rosie..? Hoeveel jaartjes ben jij?’ Met moeite en pas na een tijdje, stak Rosie drie van haar vingertjes in de lucht. Ik knikte en gaf haar een zoen op haar bolle wangetje. ‘Zozo.. Dus jij word al bijna vier?’ Rosie knikte kort en keek ter bevestiging naar haar moeder. ‘Nou lieve Rosie. Ik moet nu gaan, want op de gang staat iemand op mij te wachten.. maar ik beloof je dat ik terug kom! Goed?’ Ik keek haar glimlachend aan en wachtte tot ze zou instemmen. Ik zette haar terug bij Maddy op schoot en gaf haar een bemoedigend knikje. ‘Tot snel, Rosie!’ zei ik toen ik terug naar de gang liep.

Juul’s POV

‘..Eindelijk!’zuchtte ik toen Liam de deur weer achter zich sloot. ‘Wat deed je daar zo lang?’ Liam lachte van oor tot oor. ‘Ik heb even kennis gemaakt met Rosie en ik heb ook nog een super idee bedacht voor Rosie en Maddy..’ zei hij in een adem terwijl hij de rolstoel van de rem haalde. Hij duwde de rolstoel de lift in en geduldig wachtte we tot de lift op de begaande grond was gekomen.

Toen we richting het buitenpleintje liepen kwamen we een paar bekende artsen tegen en zeiden die zoals gewoonlijk gedag. De buitendeuren schoven open en een heerlijk warme wind blies zachtjes langs mijn gezicht. Eindelijk kon ik weer even genieten van de buitenlucht. Liam duwde de rolstoel richting de bankjes en parkeerde de stoel naast het bankje, waar hij op ging zitten. Hij glimlachte nog steeds en keek me even lief aan. ‘Ga je me nog over je geniale plan vertellen..?’vroeg ik hem brutaal.

Liam schoot in de lach en ik zag de kleine twinkelingen in zijn ogen verschijnen.  Hij wenkte me dichterbij en fluisterde in mijn oor over zijn plan. Ik glimlachte en knikte kort. ‘Liam Payne.. Je bent geniaal!’ Liam haalde lachend zijn schouders op en schoof wat dichter naar mij toe. ‘Ik hou van je..’ fluisterde hij voordat hij me zoende. Ik kon het niet helpen, maar halverwege de zoen, schoot ik in de lach. Liam keek me geïrriteerd aan maar moest toen eigenlijk ook wel lachen. ‘Hoe laat is het?’ vroeg ik verschrikt. ‘Rustig Juul. We hebben alle tijd.. We hoeven pas over…’ Liam keek op zijn horloge en wilde zijn zin afmaken maar in plaats daarvan, sprong hij omhoog,trok de rolstoel van de rem en duwde het ding met een noodvaart het ziekenhuis weer in.  We konden nog net de lift in en toen de liftdeuren sloten, hing Liam hijgend over de rolstoel heen. ‘We hebben nog maar vier minuten om op tijd te komen..’ hijgde hij. Ik begon te lachen en trok hem naar me toe. Ik drukte een kus op zijn wang en duwde hem toen weer van mij af. ‘We redden het wel, Li.’ Zei ik om hem gerust te stellen.

Precies op tijd kwamen we bij de dokter aan. Hij liep net zijn kamertje uit om ons te roepen, toen Liam mij de wachtkamer inreed. ‘Wil je dat ik mee ga?’ vroeg Liam me, voordat hij het kamertje inreed. Ik knikte en draaide mijn hoofd naar hem toe. ‘Ik zou niets liever willen..’ Liam glimlachte en duwde me het kamertje in. Hij ging naast mij op een stoel zitten en pakte voorzichtig mijn hand. Ik keek hem even aan en onze blikken kruisten elkaar. Liam knipoogde even en drukte toen een losse kus op mijn hand. Ik voelde de spanning door mijn lichaam gieren, gelukkig was Liam dicht bij me..