Let's Make It Better - ft. Liam Payne (vervolg op It's Get Better)

Deel 30

Harry’s POV

Na een lang kwartier hopeloos zoeken naar Julia, bekende ik nog geen teken van leven. Ik had haar mobiel al zes keer geprobeerd, maar elke keer werd de oproep geblokkeerd.  Niall en ik liepen samen op, omdat Niall niet alleen durfde. ‘Probeer het anders met mijn mobiel.. Ik heb een nieuw nummer, Julia neemt nu misschien wel op..’ Ik knikte en nam het gloednieuwe toestel van Niall aan.

Ik typte het nummer van Juul in en wachtte geduldig. ‘Please Juul! Neem op..’ fluisterde ik hoopvol.

De telefoon ging een paar keer over, werd opgenomen en daarna hoorde ik een hoop gekraak.

‘Hallo?’ klonk er verwachtingsvol aan de andere kant. ‘My goodness Juul! Wat ben ik blij jou te horen! We zijn super ongerust, waar ben je!?’ Er klonk een hoop gerommel en daarna werd er opgehangen. ‘En?’ vroeg Niall toen ik zijn telefoon terug gaf. ‘Geen idee.. Ze hing ineens op..’

Het was even stil totdat ik ineens wist waar ik heen moest. ‘Het industrieterrein, dicht bij het bos!’ schreeuwde ik terwijl ik het op[p een lopen zette. Niall liep verbaasd achter me aan.  ‘Niall, ga naar de jongens en vertel ze dat ik over een uurtje terug ben met Julia!’ Niall liep verbaasd bij me weg, terwijl ik een sprintje trok richting het industrieterrein.

Juul’s POV

Ik zat aan de bosrand, met het uitzicht op de drukke weg. Ik had mijn telefoon uitgezet, na de vele telefoontjes en berichtjes van de jongens. Ik sloeg mijn armen om mijn opgetrokken benen en snikte zacht.  Ik wilde even niemand om me heen, niemand die me zou lastig vallen met vragen waar ze een antwoord op verwachtte..

Achter me klonken snelle voetstappen die steeds dichterbij kwamen. ‘JULIA!’ hoorde ik achter me. Verschrikt draaide ik me om en keek recht in de vriendelijke ogen van Harry. Zijn krullen hingen langs zijn gezicht en veerde op bij iedere stap. Ik draaide me bij hem weg en sloeg mijn handen over mijn betraande ogen. De mascara strepen liepen tot onderaan mijn kin, maar het maakte me niets uit.

Harry rende naar me toe en knielde voor me neer, zijn handen rustend op mijn knieen. ‘Go away, Hazz..’ piepte ik. Ik wilde mijn ogen niet openen, ik wist zeker dat Harry me zou doen bedenken. Hij duwde mijn handen voor mijn gezicht weg en gebood me mijn ogen op te doen. ‘Ik ga nergens heen zonder jou..’ fluisterde hij kalm.  Ik opende mijn betraande ogen en keek hem onzeker aan. ‘Je kunt dit niet alleen, Juul..’ zei hij terwijl hij naast me kwam zitten. Zijn handen lagen nog steeds op mijn knieen en ik voelde de warmte door mijn broek branden. Ik haalde mijn schouders nonchalant op en wendde mijn hoofd weer af. ‘Please Julia.. Kijk me aan…’ ik wilde niet, maar om een bepaalde manier, draaide ik toch richting Harry. Zijn handen kwam op mijn schouders te liggen en langzaam duwde hij me tegen zich aan. Ik liet de tranen lopen, liet mijn schouders schokken, wachtend tot Harry me weer los zou laten. ‘Ik kan het niet..’ bracht ik huilend uit. ‘Sure you can! Liam staat achter je, altijd!’ Ik duwde Harry van me af en schudde mijn hoofd. ‘Hij heeft zijn eigen zorgen.. Ik wil hem niet weer lastig vallen met mijn problemen..’ Harry keek me vol ongeloof aan. ‘Je meent niet wat je zegt, Juul! Liam is er voor je!’ Het was een poosje stil, totdat Harry zijn telefoon greep. ‘Ik bel Liam, dat ik je gevonden heb..’ Ik wilde hem tegenhouden, maar Harry was al te snel. ‘Laat hem hier niet heen komen.. Please Harry..’  piepte ik. Harry knikte en duwde na een poosje zijn telefoon weer in zijn zak. ‘Kom.. Ik breng je thuis..’ zei hij zo rustig mogelijk. Ik schudde mijn hoofd. ‘I can’t..’ Harry knikte begrijpelijk. ‘Wil je me vertellen wat je dwars zit?’ Ik knikte opnieuw en begon te vertellen wat me allemaal dwars zat. Pas na een halfuur was is uitgepraat en voelde ik me wat opgeluchte. ‘En nu naar huis..’ zei Harry terwijl hij me omhoog trok. Het was een poosje stil en ik tuurde in het donkere van de nacht.Harry hief mijn hoofd op en keek me aan. ‘Geef Liam een kans, Juul. He deserves that..’