Let's Make It Better - ft. Liam Payne (vervolg op It's Get Better)

Deel 23

Zayn’s POV

‘Oke guys. Ik heb jullie verteld over Rosie. Ze is nu hierbinnen en ze is jarig vandaag, dus zorg ervoor dat ze een leuke dag heeft vandaag!’ Liam stond voor ons en glimlachte ons toe. ‘..Ik ga als eerst naar binnen en daarna komen jullie. Niet vergeten dat Rosie ziek is, dus ik weet niet hoe ze reageert..’ Iedereen knikte, als teken dat we het begrepen en we maakten ons klaar. Ik hou van deze soort verrassingen! Ik kon haast niet wachten tot we naar binnen konden.. Liam opende de deur en liep naar binnen. Ik hoorde Julia praten met een oudere vrouw, toen Niall naar binnen stapte. Achter Niall kwam Lou, daarna liep Harry en ik kwam als laats. We kwamen een klein ziekenhuiskamertje in, aan de linkerkant achterin stond een klein bed, een kast in de andere hoek, een matras op de kale vloer en een bureau met stoel, zorgden ervoor dat het kamertje een huiselijke sfeer had. Net toen we binnen kwamen, was er een duidelijk schreeuw van blijdschap te horen. Een paar tel daarna klonken er door de kleine kamer alleen maar vrolijk geluid. Ik wilde de deur achter mij sluiten, maar kreeg daar de kans niet voor. Om mijn nek werden kleine, warme armpjes geklemd toen ik door mijn knien zakte, zodat ik op ooghoogte van Rosie zou zijn. Ik was even beduusd, maar toen ik het kleine lichaampje tegen mijn bovenlichaam voelde gedrukt, kon ik alleen maar glimlachen. Ik keek nog even snel naar Liam, die mij toeknikte en daarna naar ons toegelopen kwam. ‘Je bent haar favoriet..’ verduidelijkte Julia daarna.  Ik knikte, terwijl ik merkte dat Rosie haar greep verzachtte. Ik keek haar lachend aan en keek naar de scheefgezakte pruik op haar hoofd. ‘..kom maar Rosie... Zal ik die pruik even af doen?’ klonk een heldere maar vooral lieve stem, schuin achter mij. Ik keek op en stond langzaam op. Rosie bleef zich vastklemmen aan mijn kuiten en daarna trok ze aan mijn broekspijp.

Er kwam een smalle, verslechterde vrouw naar mij toe gelopen die Rosie van mijn been haalde. Ze kwam terug overeind en stak toen haar hand naar mij uit. ‘Maddy Rose Cole.  Leuk om jullie nu eens in het echt te ontmoeten!’ zei ze vriendelijk. Ik nam haar hand aan en knikte haar toe. ‘Zayn Jawaad Malik.’ Zei ik lachend. Daarna liep ze naar de andere jongens en stelde zich ook aan hen voor.

‘Noem me maar gewoon Maddy, hoor! Ander voel ik me zo oud..’ Liam grinnikte en nam Rosie in zijn armen. Inmiddels had Maddy haar pruik afgenomen en was haar kale bolletje goed zichtbaar.

Ik merkte dat Louis even schrok, op het moment toen de pruik afgleed. Zijn blik ging van speels naar geschokt en bang. Liam en Juul daarin tegen waren er al aangewend. ‘Rosie mag naar huis!’ sprak de kleine meid gebrekkig. Ik schoot in de lach en nam plaats op een stoel naast Liam. ‘Sorry.. Ik had niet gerekend op jullie bezoek!’ verontschuldigde Maddy zich.

‘Doesn’t matter!’ schudde Harry. Niall kwam naast mij op de punt van een tafel zitten en keek de kamer onderzoekend rond. ‘Het ruikt hier muffig..’ was zijn conclusie. ‘Hoelang waren jullie hier?’ vroeg hij daarna. Maddy begon te blozen en haalde haar schouders op. ‘Het is ongeveer voor twee maand ons ‘thuis’ geweest..’ Rosie had haar volledig aandacht op de jongens gericht en keek ons steeds onderzoekend aan. ‘En nu is het tijd voor cadeautjes!’ gilde Juul. Iedereen stemde mee in en we maakte ons klaar voor een leuke middag.