COVENANT OF LOVE(LOUİS TOMLİNSON)

Covenant of Love -"My name is Milena"

Selam :D

Söylediğim gibi kurguyu fazla gerçekçi tuttum. Sadece şu Louis'in bebek olayını saf dışı bıraktım. 

Umarım beğenirsiniz. :D Louis fanfiction fazla az ve bunun tutmasını istiyorum :D Sizi seviyorum :D

-------------------------------------------

Yakalanmış olmamın şokunu hala atlatamamışken Niall kahkaha attı.

"Siz hayranlar fazla çılgınsınız, bizi burada bile buldunuz."

Kollarını iki yana açıp etrafta döndü.

"Hadi ama, burası bizi bulmak için fazla zor bir yerdi."

Harry, kolunu Niall'ın omzuna atıp "Hayranlarımız kesinlikle fazla çılgınlar Nialler." dedi.

Ben hala konuşamıyordum ve bunun yanında gözlerim tekrar Louis'i bulmuştu. O kadar mükemmeldi ki nutkum tutuluyordu.

Üzerinde açık kahverengi ince bir kazak vardı. Altına ise siyah bir kot pantolon giyinmişti. Saçları dağınık gibi duruyordu ve bu onu fazlasıyla fevkalade kılıyordu. Yüce tanrım, onu bana ver!

Niall ve Harry'e göz devirip bana doğru ilerleyen Liam ile nefesimi tutmam bir oldu. İnanamıyordum, Liam Payne bana doğru ilerliyordu. Yanıma gelip elini omzuma koydu. Zaten tutulmuş olan nutkum feels geçirirken "Bunu başka birisi bilmemeli canım, biliyorsun eğer hayranlar burayı öğrenirlerse tekrar yer değiştirmek zorunda kalırız ve bu çok yorucu." dedi.

Konuşmam, herhangi bir şey söylemem gerekiyordu ama hissettiğim tek şey karanlıktı.

^^^^

"Pekala nerede bu doktor?"

Onun endişeli sesi ile gözlerimi açtığımda kalbim hala hızlı atıyordu.

"Burası bulunması zor bir yer Louis, birazdan gelecektir."

Paul'un kalın sesini duyduğumda nihayet uyandığımı fark ettiler.

"Hey, iyi misin?"

Harry ve onun mükemmel aksanı başımı döndürdü. Hadi ama hem onlara yakalanmış hem de bayılmıştım öyle mi?

Etrafa baktığımda bugün içerisinde üçüncü bir şok yaşadım. Aylardır dışarıdan seyrettiğim stüdyonun içerisindeydim şuan.

"Konuşmaması normal mi?"

Liam bunu sorduğunda "Belki de konuşamıyordur?" diye bir soru yöneltti Niall. Liam ona göz devirirken "Duyabiliyor gibi ama Bay Horan" dedi.

Nihayet artık konuşmamamın ayıp olduğunu düşünüp "Ko-konuşabi-biliyorum." dedim.

Evet, kaderimde ki One Direction ile tanışırken ilk kullandığım cümle 'Ko-konuşabi-biliyorum' demekti sanırım.

Herkes heyecandan titriyor olmama kıkırdarken, beni bayıldığımda yatırdıkları koltukta doğruldum ve sonra da ayağa kalktım. İki koruma ve bizim çocuklar tam karşımda bana bakarken hem utanıyordum hem de ne yapacağımı bilmiyor gibiydim.

'Ona sarıl Milena, bu senin ilk ve son fırsatın olabilir!'

İç sesime hak verip beklemeden karşımda duran mükemmel varlığa sıkıca sarılırken hıçkırıklarımı tutamıyordum da. Elleri hemen beni sardı ve o da bana sarılırken ne yapacağımı şaşırdım. Hadi ama Louis şuan bana sarılıyordu ve ben gerçekten ne hissedeceğimi şaşırmıştım.

Ondan ayrılmak istemesemde zaten yaklaşık iki dakika boyunca sıkıca sarıldığımı düşünüp ayrıldığımda gülümsedi.

"Sanırım sana bir peçete gerekli."