Mrs.Rychlik and Mr.Rychlik/Multigameplayguy

2

-No halo! Ja tu jestem!-oznajmiał mi chłopak.
-Fajnie masz. A teraz pozwól, że sobie pójdę.
-Nie, nie pozwolę ci odejść. Musimy porozmawiać.-powiedział z poważnym tonem.
-Masz 5 minut...-powiedziała rownież z poważnym tonem.
-Czemu się ode mnie oddaliłaś? Czemu zerwałeś nasza przyjaźń? Powiedz mi, czemu?-powiedziałbym smutkiem w głosie. Do oczu nabrały mi się łzy.
- Michał, to nie jest moja wina tylko twoja. To ty  przestałeś się ze mną widywać. Znalazłeś sobie lepszych kolegów. A mnie odrzuciłeś. Przykre co?-odeszłam ze złami w oczach.

POV MICHAŁ
To to powiedziała mi Laura to mnie zamurowało. Nie wiedziałem, że tak o mnie myśli. Bardzo chciałbym się z nią na nowo zaprzyjaźnić. Nigdy jej tego nie mówiłem ale nie kocham ja jak siostrę, tylko jak dziewczynę.

-Ejj! Laura! Czekaj! No Laurka!-krzyczałem by  dziewczyna się zatrzymała. No nareszcie się  zatrzymała.  Pamietam gdy byliśmy mali to jak się wkurzyła to mówiłem 'Laurka' to odrazu się zatrzymywała. Jak widać, nadal pomaga.
-Laura, posłuchaj mnie proszę.-błagałem dziewczynę. Chciała iść, ale złapałem ja za nadgarstek.
-No słucham.-powiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy.
-Bardzo cię przepraszam za moje zachowanie przez tyle lat. Nie chciałem ci sprawiać przykrości. Bardzo chciałbym zacząć od nowa nasza przyjaźń.  Bardzo cie kocham.-powiedziałem ze smutkiem w głosie. Po chwili zauważyłem jak po jej policjantach policzkach zaczęły spływać łzy. Kciukiem wytarłem łzy. Zauważyłem jak na jej twarzy zagościł piękny uśmiech.
-Przepraszam, że sprawiałem co tyle przykrości. Bardzo cie kocham.-powiedziałem po czym załączyłem nasze usta w pocałunku. Dziewczyna nie odwzajemniała pocałunku, lecz po chwili się to zmieniło.