Şekiller İçinde İncinir Ruhlar(Ş İ İ R)

İmkansıza Tutulmak

Doğduğum gün bir sevda doğdu benimle...
Sen sus! dedi kalbime sadece beni dinle...

İşte o gün başladı benim bu sergüzeştim...
Her lahza akıl denen teraziyle güreştim...

Ümit denen deryaya demir aldım zamandan...
Dünyayı göremedim hülya denen dumandan...

Derken, gemi savruldu dümeni tutmadım...
Kendimi cankurtaran sandala atamadım...

Her geçen gün ümide daha da batıyordum...
Kendi yalanlarımı kendime satıyordum...

O da seni seviyor; kurtaracak bak deyip...
Aldatırdım kendimi bu yalanı söyleyip...

Lakin son değişmedi; battı boğuldu yürek...
Elde ne sandal kaldı ne de kırık bir kürek...

İşte o gün anladım; sevgilim imkânsızdı...
Hayatım bir sevdalık, ölümümse ansızdı...