Şekiller İçinde İncinir Ruhlar(Ş İ İ R)

Sana

Göğün,
bir güzelin gözleri gibi
çakmak çakmak mavi olduğu
Güneşin,
bir çocuk gibi
neşeyle gülümsediği bir gündü
Bir güvercinin masumiyetini,
bir ceylanın ürkekliğini giyinmiş,
meleği andıran adımlarınla
çıkmıştın karşıma
Hayatı durdurup gözlerinde,
Seni merhabaların en güzeliyle selamlamak istemiştim
Seni anlatacak kelime bulamadığım için
Şiirlere hayıflanmıştım iç çekerek,
Sözlüklere isyan etmiştim içten içe...
Uçurumun kıyısında bir adam gibi
sarılmıştım can havliyle sözcüklere
Yüreğim
adeta göğsümün kafesini
kırmaya çalışıyorken,
Birşeyler söylemiştim
Sen gülümsemiştin
Anlamıştın halimi
Konuşmaya başlamıştık
Sen,
Konuşmaya başlamıştın o gün benimle,
Etraftaki herşeyi flulaştıran,
şiirler besteleyen sesinle...
Melodilerin en güzelini sende,
sesinde duymuştum,
Kuşlar, uçmayı bırakıp
kulak kesilmişti adeta,
dereler susmuş,
sesinin şırıltısıyla mest olmanın
keyfini yudumluyorlardı sanki...
Herşey sussa istemiştim o an,
Dursa herşey
bir tek senin sesin yankılansa kulaklarımda
Ruhumu doyuran,
cazibesine karşı konulması imkansız
o yumuşak sesin
Ah! Seni senden dinleyebilsem birgün
Bir şölen sunsan
bütün kuşlara, nehirlere, akarsulara...
Deniz kıyısındaki evler
isteyenlerin olsun
Ben senin kıyında
bir ömür geçirmek için
neler vermezdim
Söyleyecek söz bulamıyordum karşında
Nefesimi tıkıyordu titreyen yüreğim 
Sen tuttun ellerimden
Gönlüme can suyu verdin
Ve bugün öylece çekip gittin
Doğudaki kadının çilesini,
Batıdaki adamın yorgunluğunu
Güneydeki kız çocuklarının acısını
Kuzeyli bir ihtiyarın yalnızlığını yükledin yüreğime
Neye üzülüyorum biliyor musun
Belki seni sevecek çok insan çıkacak karşına ama
böylesine sevecek bir adamı
bir daha nereden bulacaksın...