[Part Three]
***
(Violet’s POV)
“Violet!”
Naririnig ko yung boses ni Nathan na tinatawag ako… Pero hindi malinaw sa akin kung bakit… Saka isa pa pagod ako… Pagod na pagod… Pakiramdam ko lumulutang ako; on the contrary, ang bigat ng naman ng pakiramdam ko… Hindi ko maidilat yung aking mga mata… Lumalabo na rin ang pandinig ko… Nagiging manhid na rin ang buo kong katawan… Sorry Nate… Matutulog na muna ako…
“VIOLET!”
Napabalikwas ako bigla.
Dahil din sa bigla kong pagbalikwas, I’ve caught the attention of the two familiar figures na kasama ko sa kuwartong ito—si Nathan at yung kutong-lupa.
“Ayos ka lang ba Violet?” ani ni kutong-lupa.
I meekly nodded.
“You shouldn’t force yourself too much…” pag-aalala ni Nathan.
“I told you Nate… I’m not pushing myself…” was my weak answer.
Halata namang hindi satisfied si Nathan sa sagot ko kaya sabi niya, “Well, we’ll keep an eye on you until you until you fully recover. And one more thing—no BUTS.”
I sighed. Nathan is really the worst worrywart. He worries over trivial things… He worries too much…
Pero hindi mo rin ako masisisi Nate; hindi ko na maipaliwanag kung anong klase yung naramdaman ko dahil dun sa mga naranasan ko. To think na sa birthday ko pa nangyari ang lahat ng iyon… Nakakapanghina…
At isa pa, never in my wildest dreams and nightmares na makikita ko ang pagkamatay ng sarili kong Tatay sa harap ko mismo… At wala man lang akong nagawa—wala man lang akong nagawa…
Masyado akong na-caught in sa iniisip ko that I haven’t even noticed that there was a tear strolling down my face.
“Violet…” they both said.
“Guys… Okay lang ako…” I said, trying to cover up my weakness.
“Sigurado ka ba? Mas maganda siguro kung—“ Nathan said.
“Naku Shuu… Okay na iyan si Violet… Isa ‘yang matinding amasona, kaya paniguradong—“
PAK!! KABLAG!!!
(a/n: kunwari may sound effects para masaya (:D))
Hinagis ko kay kutong-lupa yung babasaging vase na nakapuwesto sa tabi ng kama ko. Badtrip siya e. Tawagin ba naman akong amasona sa harap ni Nathan my labs ko? Hmph.
Unti-unti siyang umupo kahit na halatang nasasaktan dahil sumakto sa ulo niya yung vase na hinagis ko, “Sabi sa’yo okay na si Violet Shuu ehh…”
Pagkasabi niya noon, ngumiti siya sa amin, “Kaya hindi mo dapat masyadong pag-alalahanin ang sarili mo Shuu. At ganun ka din naman Violet; wag mong pag-alalahanin si Shuu…”
Napangiti ako sa literal na katigasan ng ulo ni kutong-lupa. Babarahin ko pa sana siya kaso wala ako sa mood makipagtalo, “Baliw ka talaga kutong-lupa. Bakit ko naman gagawin yun?”
“Ewan…” he whistled.
“Tama na iyan, kayong dalawa…” Nathan sighed.
BINABASA MO ANG
The Tale of Azelprade
Novela JuvenilSabi nga nila to see is to believe.. Pero hindi lahat ng nakikita natin yun na yung totoo.. Wala pa nga tayo sa kalahati sa mga natutuklasan natin sa mundo eh.. Sa ibang mundo pa kaya?? Ano kayang gagawin mo kung mapunta ka sa mundo ng mga Angels, D...
