KalbiM SensiN [alsel]

Kahvaltı

-----------
Güneş: hayla inanamıyorum ya bi baba nasıl bunları yapar kendi kızına nasıl bu kadar umursamaz davranır?

Nazlı: en azından onun baba diyebileceği biri var ben daha annemin babamın kim olduğunu beni niye bıraktıklarını bile bilmiyorum..

Güneş: öyle söyleme kızım ben varım ya..

Nazlı: haklısın iyiki sen varsın annecım. Hayat iyiki seni karşıma çıkartmış.. 
--------------
Selin dün olanlardan sonra ağlıyarak uykuya dalmıştı.

Nazlı: selin hadi kalk ama bu ne uykudur böyle ya.

Selin: nazlı git başımdan uykum var ya uyumak istiyorum rahat bırakın beni.

Nazlı: olmaz hadi kalk temizliğe gidiyoruz anneme yardım edicez.

Selin: ben gelmesem olmaz mı çok uykum var nazlı ya bak ayağımı kaldıramıyorum.

Nazlı: selin birazdan kalkmazdan kaldıracağın bi ayağın olmuyucak çabuk ol diyorum sana.!

Selin: of tamam ya

Güneş: seeeeliiiin hadi canımmm kalk kahvaltı yapıp çıkıcaz.

Selin: tamam teyzoş kalkıyorum.

Selin: yüzümü yıkamak için lavaboya gittiğimde şok oldum dün gece beni sevmiyen babam için birsürü göz yaşı dokmüştüm ve şuan gözlerim şişmiş balon gibi olmuştu sanırım ateşimde var teyzem gine çok kızıcak..

Selin: günaydın teyzoş döktürmüşsün gine..

Güneş: selinnn?? Bu halin nee? Nolduu? Niye ağladın? Baban mı bişey söyledi??

Selin: yok teyzoş ya herzaman ki gibi hazır olmadığını söyledi alıştım artık merak etme canım daha az acıyor..

Güneş: bu adam beni delirtecek ya ne kadar sorumsuz bi insan kendi evladına nasıl böyle davranır aklım şaşıyor en azından bi görmeye gel bi merak et benim bi kızım vardı noldu acaba de. Selin seninde birdaha ağladığını görmüyeceğim bu ne ya üzme kendini lütfen bak bende çok üzülüyorum bidaha ağlama o adam için..

Nazlı: selincim üzülme böyle şeylere bak en azından senin bir baban var hadi gel kahvaltı yapalım da biran önce çıkalım..

Selin: bilmiyorum nazlı..

Sevilay: ali oğlum uyan hadi kahvaltı saati geldi biliyorsun hiç hoşlanmam kahvaltı hep birlikte yapılması gereken bir öğündür.

Ali: tamam anne geliyorum..

Sevilay: hadi oğluşum aşağıdayız biz.

Sevilay: günaydın

İnci-Ahmet: günaydın

Haluk: çocuğu uyandırdın gine demi?

Sevilay: evet haluk kahvaltı benim için en önemli öğündür bilmiyormuş gibi davranma lütfen.

Haluk: biliyoruz biliyoruz en önemli şey kahvaltıdır. Ah sevilay keşke şu kahvaltıya verdiğin önemi etrafındaki insanlarada versen.

Sevilay: bu seni ilgilendirmez ben prensipleri olan bir insanım.

Ali: günaydın

Haluk: günaydın oğlum gel kahvaltını yap sonra birlikde çıkalım biraz baba oğul takılalım.

Ali: tamam babacım

Savaş: günaydın herkese

Sevilay: nerede kaldın savaş gelmeseydin öğle yemeğine geçicektik bizde bilmiyor musun kahvaltıya verdiğim önemi?

Savaş: kusura bakma yenge uyuya kalmışım.

Sevilay: bir daha olmasın.

Savaş: tamam.

Haluk: savaş biz aliyle bugün takılıcaz biraz sende bizimle gelmen ister misin?

Savaş: sağol amcacım benim işlerim var biraz motorumu tamir ediyorum.

Haluk: oğlum gel sana yenisini alalım.

Savaş: olmaz amca o motor babamdan bana kaldı onun hatırasına sahip çıkmam lazım.

Haluk: oğlum onu atalım demiyorum ki yesini alalım oda kalsın.

Savaş: yok amaca sağol

Haluk: peki sen bilirsin

-----