Living With My Crush (Completed)

Chapter 05

Chapter 5

Business

It's Saturday and obviously, walang pasok.

Bumaba na ako matapos kong ayusin ang sarili ko. Panget kasi ako kung bagong gising, eh. Kaya kailangan may hilamos pa, may pa-ganern pa. You know, girl things.

Pa-upo na sana ako sa couch nang biglang may kumatok sa pinto kaya nagmadali naman akong tumakbo papuntang pinto at binuksan iyon.

"Sino po sila-Mang Roben?"

"Oo, hija. Nariyan ba si Ronnie?"

"Po? Si Circe, po? Um, hindi ko pa siya nakikita..." ani ko.

"Ha? Hindi pa siya umuwi?" dismayadong untag ni Mang Roben. Tumango-tango si Mang Roben matapos niyang sabihin 'yon. "Sige, balik nalang ako..." tatalikod na sana si Mang Roben nang biglang humarang sa harap niya ang isang adonis. Si Circe.

"May pinuntahan lang po ako, Mang Roben," naka-ngiting sabi ni Circe kay Mang Roben. Ang ganda ng ngiti niya, nakaka-lunod.

"Ah, ganoon ba bata. Oh sige," sabi ni Mang Roben.

"Bakit naman po hinahanap mo ako?" tanong ni Circe.

"May nagpapa-check lang sayo," sagot ni Mang Roben na siyang ikinasimangot ng mukha ni Circe.

"Oh sige, punta na ako sa building ni Mama. Lilinisin ko pa ang office niya. Paalam..." umalis na si Mang Roben.

Nagulohan naman ako sa Mama na sinasabi ni Mang Roben pero doon ko lamang narealize na hindi na dapat ako mangialam sa mga bagay na hindi naman akin. Char lang. Hayaan niyo na ako.

Papasok sa sana si Circe pero hinarangan ko siya. "Kaano-ano mo si Mang Roben?" tanong ko sa kanya.

Remind me to poke myself later, okay? Kasasabi ko lang na hindi ako mangingialam, eh. Tapos nangingialam ako ngayon.

"Its none of your business. Tabi nga," tinabig niya ako at pumasok. Sinundan ko siya.

"Oy..." sundot ko sa likod niya.

Am I feeling close? Of course, I am not. I'm just trying to have a decent conversation with my room mate. Is there any problem with that? No.

Argh. My question, my answer. I'm getting insane.

Paakyat na kami sa hagdan hanggang sa makapasok kami sa kwarto namin. Humalikip-kip ako at nag roll-eyes. Tatanungin ko sana ulit siya nang--

Nang...

Half-naked nalang siya. Omy. Pigilan niyo 'ko please. Pigilan niyo ako. Patay sa akin ito!

Joke lang! 'Di naman ako ganoon na babae, eh. And I promised my Mommy that I will go home na buo pa, diba? I won't risk that promise just to do some pathetic mistake. And lusting over a guy is a pathetic mistake. Ano ba ang makukuha mong benefits diyan? ANAK? Duh, I rather carry big rocks than to carry a baby. Teka... why am I thinking about lust?

This is crap. I just defended myself from myself. Tell me, what is really happening to me? I feel so fridgin' weird about myself today.

"Sige lang. Tignan mo lang," then he grinned.

Napa-iwas ako nang tingin noong sabihin niya 'yon. "A-aba. Inaano kita diyan?" utal kong sabi habang naka-tingin lang sa bintana. I shouldn't be here in the first place. I shouldn't be talking to him 'cause I know right at this moment, he thinks I'm a feeling close person.

"Ewan ko sayo," sabi niya nalang. Kitang-kita ko sa peripheral vision ko na tumalikod siya at nag-bihis ng shirt. Paharap na sana ako sakanya nang bigla niya akong kinaladkad. "Samahan mo ako." sabi nito at hinigit ako.

Pababa na kami ni Circe sa hagdanan.

"Saan kayo pupunta, Eury?"

Hindi na ako naka-sagot sa tanong ni Helene dahil naka-labas na kami. Malapit na kami sa main-building nang mag-lakad nalang siya.

"Sandali lang... sandali lang..." hingal na hingal kong pigil sa kanya. Tumigil din naman siya. He can't just pulling me without telling me where to go! I could sue him for that!

"Bilisan mo nga. Maiiwanan tayo nito, eh." sabi nito na para bang may masasayang na bagay.

Huminga muna ako. "Saan ba tayo pupunta at bigla ka nalang mangangaladkad?" naka-hawak pa din ako sa dalawa kong binti at humihingal. I can't believe that this man could be this crudeness. I guess, first impression do fails you.

"Basta. Halika na at maiiwanan tayo."

Umayos ako sa pag-tayo nang feeling ko ay naka-recover na ako. "Saan nga kasi tayo pupunta-"

"Sa park! Sa mall! Mamasyal tayo. Kaya tara na." hinawakan niya ako sa... sa kamay.

"C-circe? Hindi tayo close. W-wag kang mag-hawak ng k-kamay." sabi ko sa kanya.

Tumingin siya sa akin. "Okay. Bahala ka," sabi niya tapos binitawan niya ang kamay ko.

Nakalimutan ko nga palang sabihin sa inyo na basta Saturday, free ang mga students na lumabas. As well as, linggo na rin. Weekends. Basta weekends, pwede kang mamasyal, gumala at kung ano pa sa labas ng campus.

Nadaan namin ang guard nung papasok palang ako noong first day ko.

"Ikaw Miss Beautiful, ah... lumalablayp ka na," pang-aasar niya sakin. Inirapan ko nalang siya at nakalabas na kami ng tuloyan ng school. Nasa waiting shed na kami ngayon.

"Wala na tayong masasakyan! Tsk." narinig kong reklamo ni Circe habang nag-hihintay kami. Tapos bumaling ang tingin niya sa kin. "Ikaw kasi. Ang bagal mong kumilos. Ayan tuloy. Tsk." tapos umiwas na siya ng tingin at nag-hintay ng masasakyan.

Is he blaming me because I got tired and I needed to catch some air for my body to recover from all those dragging and pulling he just did to me back there? Argh. The nerve. Aanhin pa ang mukha, kung mas masahol pa sa aso ang ugali? I can't believe that this will be the room mate I'll be with in the rest of the year!

Naghintay nalang din ako. Naka-abang siya sa right side, habang ako naman sa left side.

Wait... I can see something...

"May dadaan na taxi!" excited kong sabi. "May dadaan na taxi, Ronnie! Parahin mo!" sigaw ko.

Ako na sana ang papara nang mapansin kong... nakatingin sakin si Circe. Kaya liningon ko siya and blam! Naka-tingin nga siya sa akin. Nakatitig, even.

Please, wag kang ganyan. Natutunaw ako.

Snap out of it, Eurydice! You were just angry at him, diba? Dapat panindigan mo ang mga sinasabi mo.

"Y-you c-called me R-ronnie?" nauutal na tanong niya.

And... did he just stuttered while speaking?

Oh my...

Dagdag pogi points.

*broooooom*

"Ayan tuloy! Wala na ang taxi! Paano na tayo makaka-pasyal nito?!" reklamo ko sa kanya tapos umiwas. Wala na kaming masasakyan. Tsk, takte naman, oh! Kung saan excited na akong mamasyal, eh!

"Tinawag mo akong... Ronnie," sabi niya ulit.

Teka... is he asking? Or stating? Because kung nagtatanong, masyadong na siyang tanga 'non. Duh.

"Obviously, I did." I sarcastically answered.

"Paano mo nalaman ang nickname ko?" tanong niya sa akin ng seryoso. Ang tono niya was like saying 'bawal'.

Hmmm... maasar nga.

"Well Mr. Lachelis, its none of your business." I winked and smiled at him sweetly and hinila dahil may pumarang isa pang taxi kaya sumakay na kami.

Oh, I forgot. Sakay lang pala, walang kami. Funny.

***