Dark romance with a hint of blue ON HOLD

Hoofdstuk 1

"Snelle! Komaan! Bijna! Ja! Komaan! Ik ben er bijna! Ja! Jaaaaah!" 

Ik juichte en sprong recht vanuit de zetel. Terwijl ik de controller in de ene hand vasthield, zwaaide ik met mijn andere hand in het rond. "Boejah! Wie is de king in Mario Kart? Ikke, Nathaniel! Haha!"

"Je bent een idioot."

Ik draaide me snel om en wees naar mijn vader met de controller. "Je bent gewoon jaloers dat je niet meer de beste bent in Mario Kart!"

Mijn vader, de  oudere versie van mij, keek me geïrriteerd uit en stak zijn middenvinger uit. Maar voor ik de kans had om te reageren vloog er een Nerf kogel tegen zijn schouder. 

"Caleb Smits, dat gebaar maak je niet naar je zoon. Je verpest zijn onschuld," zei mijn moeder en keek mijn vader boos aan. 

Ik grijnsde als mijn vader mijn moeder aankeek. Zijn harde expressie verzachte direct en hij trok haar in zijn armen. "Ik heb geen flauw idee waarover je het hebt, ik ben onschuldig." Terwijl hij dat zijn trok hij het speelgoed geweer uit haar handen en gooide het naar mij. Daarna wees hij met een boze blik naar de boven. Maar toen mama weer naar hem keek veranderde zijn boze blik weer en gaf haar een kus.

"Pff, softie," mompelde ik en slenterde langs hen heen, het nerf geweer in de ene hand en de controller in de andere. Juist als ik passeerde trok mijn vader de controller uit mijn hand een drukte op de uitknop. Waardoor al mijn moeite verloren ging. 

Met open mond keek ik naar mijn moeder in de hoop dat ze gezien had wat hij juist deed, maar natuurlijk was mijn vader slim genoeg om haar af te leiden met iets tegen haar te zeggen.

Waarschijnlijk iets in de richting van een belofte over cupcakes en-- Nathan, stop. Niet aan denken.

Ik keek hem geïrriteerd aan en schudde mijn hoofd terwijl ik met het geweer naar de trap van de zolder liep. Zonder dat mijn moeder of zussen het zagen, sloop ik de zolder binnen en legde het geweer bij alle andere spullen die ik moest verstoppen van mijn vader.

Nog Nerfgeweren, een frisbee, een paar horrorfilms, wat roze verf...

Daarna liep ik terug naar beneden. Mijn zussen zaten in de living naar een raar programma te kijken. Zo snel als ik kon greep ik de afstandsbediening uit Lily haar hand en verzette de zender.

"Natie!" Riep de tweeling boos en probeerde de afstandsbediening terug te pakken. 

Ik lachte kwaadaardig en hield de afstandsbediening in de lucht zodat ze er niet aan konden. De twee bruinharige meisjes trokken aan mijn arm en klaagde terwijl ik bleef lachen.

"Geef terug, jij gemenerik!" jammerde Lucy terwijl ze me boos aankeek. 

"We waren naar Prinsessia aan het kijken! 't Was kei spannend!"

"Jullie verliezen hersencellen als jullie daar teveel naar kijken," zei ik droog. 

Ze protesteerden allebei, maar ik wist zeker dat ze geen flauw idee hadden waarover ik het had. Lachend schudde ik mijn hoofd. "Ik heb een idee."

De twee meisjes keken mij nieuwsgierig aan. "Wat?" vroegen ze tegelijker tijd. 

"Als ik nu tv mag kijken, doe ik straks mee aan jullie theefeestje, mijn prinsessen, beloofd," zei ik en keek hun glimlachend aan.