Life Of The Party ✯ l.h ✔️

vierentwintig

Niet veel later hadden we onze schaatsen en zaten we al op de baan, die trouwens behoorlijk glad was.

Terwijl jij een klein pirouette maakte hield ik mezelf stevig vast aan de rand, want ik was te bang om om te vallen.

Ik heb ooit leren schaatsen van mijn moeder, maar dat is al heel lang geleden. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik toen die tijd vlak voor het gezicht van mijn oudste broer plat op m'n gezicht ging.

Waarschijnlijk zag je me een beetje klungelig staan aan de rand want meteen kwam je naar me toe.

"Kom op Lukey Pukey, schaatsen!"

Je maakte mijn hand los van de rand en vervolgens hield je die stevig vast. Het was alleen jammer dat onze handschoenen er tussen zaten..

Ik stribbelde niet tegen — zoals ik gewoonlijk doe en liet me gewoon met je mee gaan.

"June ik snap het nog steeds niet," mompelde ik zacht en vervolgens lied je mijn hand los.

"Wat snap je niet?"

"Waarom jij met mij wilt schaatsen. Ik ben gewoon bang dat je problemen krijgt met je vriend en ik.." Verder kwam ik niet.

Had ik nu iets heel stoms gezegd?