FOUR in ONE (Quaruplet Sisters)

Chapter 15

Chapter 15: Lola Mel
**
Aizel's P.O.V.

Kakatapos lamang ng aming pagsusulit. At ano pa ba ang aasahan ko sa mga nakuha kong puntos?
Nakakuha ako ng 50 out of 50. Sa lahat ng araling aming tinatalakay. Ginagawa ko ang lahat ng ito, upang hindi mawala ang aking scholarship. Dahil ito na lamang ang tanging paraan upang makapagtapos ako.
Papunta ako ngayon sa GARDEN, kung saan mahilig akong tumambay, at magtago sa mga bitches and mean girls.
At dun din kadalasan ako, nagbabasa ng mga lessons sa school.
Pagkarating ko dun. Umupo agad ako sa damuhan! Ansarap talaga ng hangin dito. Ang presko, sarap langhapin.
Dito kasi sa garden, maraming bulaklak, kasi nga garden 'to eh. Basta! Osa siyang typical na type ng garden. Habang nakaupo ako, naisip kong ipagpaliban muna panandalian ang pagbabasa, kailangan kong tawagan si Lola Mel.
Kinuha ko yung cellphone sa bag ko.
Inayos ko yung salamin ko, at idinayal na yung numero ni Lola Mel.

"Hello!"
Nasagot na rtin niya,

"H-hello Lola!"

"Oh apo, k'kamusta?"
Ngumiti naman ako.

"Okay lang po ako Lola, ikaw po diyan?"
Timawa siya sa kabilang linya.
Nakakamiss talaga si Lola, halos mag sasampung taon na rin, nung last ko siyang nakita, dahil ayaw na niyang magpakita samin. At hindi ko alam ang dahilan.
Naalala ko nanaman yung mga kamukha ko.
At lalo na yung binanggit nung bitch.
Si Lola Imelda. May alam kaya si Lola rito? Ngayon ko lang kasi siya ulit natawagan eh.
Gusto kong magtanong sa kanya. Kasi nung tinatawagan ko siya, hindi ko siya matawagan, o di kaya naman, hindi niya sinasagot. Andami ko talagang gustong malaman tungkol sa pagkatao ko.
Once ko na ring tinanong sina Nanag at Tatay, nung nagkita kita kaming apat na magkakapatid. Ikinuwento ko sa kanila iyon. At tinanong ko, kung may alam sila doon!
Ang kaso, umiiwas sila sa tanong ko. Kaya, hinayaan ko na lang. Dahil alam ko namang dadating din ang time na, mapag-uusapan namin nila Nanay yun.

"Ayos lang din ako apo!"
Nag-usap usap pa kami ni Lola doon, hanggang sa naglakas loob na akong tanungin siya tungkol sa mga kamukha ko.
Sinunod ko naman na rin kasi yung, utos niya na WAG NA WAG kong sasabihin kahit kanino, kung nasan siya.
Eh kahit naman sabihin ko, hindi ko naman alam kung nasan siya eh.

Lalo na dun sa Maldita, nungt tinanong niya ako, kung alam ko raw ba, kung nasaan ang Lola ko.
Sinabin kong hindi ko alam. Dahil yun naman ang totoo eh.
At nung sinabi niya nun na, alam niyang nasa Sta. Catalina, Pangasinan ang lola ko, nagulat ako. Dahil, nalaman niya agad? Pero di nga lang ako sigurado, kung andun nga si Lola.
Sa pagkakaalam ko kasi, malawak ang Sta. Catalina.
Mayroon iyong mga nasa 70 + na barangay. Base sa pagkakaalam ko lamang.
Doon kasi kami nanirahan nila Inay at Tatay noon eh, kaso lumipat lang kami, nung nasa pitong gulang pa lang ako. At hindu ko nanaman ALAm ang dahilan.
Naiinis na rin ako sa sarili ko, dahil mula nung nalaman kong may mga kamukha pa ako, lalong gumugulo ang sitwasyon at lalong dumadami yung tanong sa utak ko.

"Wala kang dapat na malaman apo. Sige na! Ibababa ko na. Mag-iingat kayo diyan. Lalo na't hindi na mapagkakatiwalaan ang mga tao diyan sa lungsod!"

"P-per...."
Pinatay na ni Lola yung tawag ko.
Tatawagan ko pa sana siya, kaso.
Out of coverage area na! Nakakainis naman oh!
Huminga ako ng malalim, at humiga na lang muna sa damuhan. Tanging ulap at langit lamang ang aking nakikita. Dahil sa makulimlim nga ngayon. At parang paulan na! May bagyong Lando eh.

Umidlip na muna ako panandalian. Dahil nakakapagod din kakaisip sa mga problema tungkol sa pagkatao ko.
Alam ko naman, na ANAK ako ni Nanay at Tatay. Ang kaso, di pa rin talaga ako makampante.
Tinanong ko na rin nun si Ciara kung may alam ba siya sa mga nangyayari. Ang kaso ayun! Wala rin daw siyang alam.
Basta ang alam daw niya! Magkakakambal daw kami, dahil obvious naman na daw sa GOLD BADGE na yun at sa mga mukha namin.
Unti-unti, nararamdaman kong papikit na yung mata ko.
Hanggang sa....
Zzzzzzz....Zz.zzzzzzz.