KathNiel: The Gangster And The Famous. [ON-HOLD]

Chapter 11-TGATF

Sinundan ko siya nang sinundan. Tinatawag ko yung pangalan niya pero wala. Hindi siya nakikinig. Hindi siya lumilingon. Bakit ba? Ano bang meron dun? Kasalanan ko ba? Hindi naman ako yung nagsabi nun ah? Hindi ako! Nasaktan lang ako kaya ako napatulala. Teka,

Nasaktan?

Nasaktan ako?

Fuck! Hindee! Hinde! Hindi pwede! Bawal! Wala nakong nararamdaman para sakanya! Hindi kona siya mahal! Wala na! Wala nakong pagmamahal sakanya! Nakamove on nako!

"Daniel ano ba?! Kanina pa ko sunod nang sunod sayo! Hindi mo man lang ba ko lilingonin?! Ano ba?!!!!" Napatigil siya nung sumigaw na ko. Lumingon siya nang walang emosyon sa mukha niya. Blangko lang talaga.

"Baket? Sino ba may sabi sayong SUNDAN moko ha? Sinabi ko bang sundan moko?" Tumingin lang siya sakin. Tumahimik lang ako. Tama siya, bakit ko nga ba siya sinusundan? Concern nga lang ba ko? Aissssh! Hinde! Concern lang ako. Nagaalala lang sakanya. Wala nang iba. Masama ba yun? Naramdaman kong may tumulong luha sa dalawang mata ko. Pinunasan ko yung luha ko. Tumingin ako sakanya. Nakatingin parin siya sakin, nang walang emosyon sa mukha.

"C-co-concern l-lang a-ako. *sniff*" patuloy parin ako sa pagiyak. Ewan ko kung bakit.

"Concern?! At bakit ka naman nako-concern? Hahaha! Wala kang magagago dito Kathryn! Mahal mopa si Enrique diba? DIBA?!" Kung kanina wala siyang emosyon. Ngayon naman nagiinit na yung mukha niya sa galit. Ewan ko kung sa alak yun o sa galit. Basta, namumula yung mukha niya. Habang sinasabi niya yon, may hand gesture pa siya kaya mahahalata mong galit siya. Bakit nga ba ako concern sakanya? Para akong tanga! Umiiyak ako sa kanya? Sino ba siya para iyakan ko?! Isa lang siyang HAMAK SA BUHAY KO NA KINOKONSENSYA AKO SA GINAWA KO. Babawi nga ako diba?! Bakit ganyan yung pinapakita niya!? Siya pa yung galit eh concern na nga ako sakanya?! Sige, ganyan pala yung gusto mo ah.

Pinunasan ko yung luha ko. Humingang malalim ako. Tumingin ako sakanya, ganon parin yung emosyon niya. Galit na ewan. Gigil siya. Gigil na gigil. Bahala na yung utak kong bigkasin kung ano yung gusto nitong sabihin.

"Oo nga noh? Bakit? Nga? Ba? Ako? Concern? Sayo?" Diniinan ko yung bawat salitang sinabi ko. "Wala lang. Concern lang ako sayo dahil GUSTO KONG MAKABAWI SAYO. Sa kasalanang ginawa ko. Oh! Sorry ah? Pero hindi na ata kailangan eh? Tsaka, bakit ba ko umiiyak sayo? Iniiyakan ko yung isang WALANG KWENTANG TAO? Pshh. Haha. Pakielam ko nga ba sayo?! Oops! Sorry ah. Naconcern ako sayo! Ang tanga ko noh? Na-CONCERN ako sa isang taong MANHID. Na hindi man lang napapansin kung ano yung nararamdaman ko ngayon. Okay fine! Ikaw bahala." Tumalikod na ko sakanya at naglakad. Aalis nako. Pupunta ko sa bahay namin dito. Ayokong makita yung pagmumukha niya. Itetext ko nalang si Julia para hindi sila magalala.

"Sige kuya. Dito nalang ho." Nagbayad nako. Hindi kona hinintay yung sukli. Keep the change nalang.

Pumasok na ko sa bahay. Ganun parin siya. Walang pinagbago. Halatang inaalagaan talaga ng caretaker namin dito. Ang linis parin ng sahig, ang kikintab parin ng mga gamit dito. Napangiti ako nang mabaling yung mata ko sa picture frame naming lahat. Andun si Kuya, si Ate, si Mama at si Papa. Namimiss kona sila kuya. Kelan kaya sila babalik dito? Two years na silang nasa US. Bigla namang napawi yung ngiti ko at nanlaki yung mata ko nung makarinig ako ng kalabog ng Paa sa taas. Kinilabutan ako. May multo naba dito? 2months palang kaming hindi nakakapunta dito. Me-meron agad multo? Oh no! Mali ata ako ng napasok! Bakit nga ba ko pumunta dito nang magisa? Dito na nga pala sumakabilang buhay sila Lola. Shemssss!

Tinatagan ko yung loob ko. Umakyat ako sa taas. Napahinto ako nang makita kong may bukas na ilaw. Isang hakbang nalang nasa second floor nako. 4th floor to at may anim na kwarto. Teka! Bakit bukas yung pinto ng kwarto ko?! Bukas yung kwarto ni Kuya! Sumilip ako sa kwartong bukas yung ilaw. Hindi pa ko nakakatingin nang maayos sa kwarto nang bigla kong marinig yung pagbukas ng gripo!