KathNiel: The Gangster And The Famous. [ON-HOLD]

Chapter 18 - TGATF

Kath's POV

Kanina pa kami nasa kotse ni Dj. Walang nagsasalita. Yung ingay lang ng radyo yung maririnig mo. Tapos kapag titignan ko si Dj, nakangisi na parang ewan. Urgh! WHAT.IS.HAPPENING? Di ko alam tong daan na 'to. Saan ba kami pupunta jusko?

O.A much, Kath?

Okay. *deepsigh* I trust Daniel. Okay. Wait ka nalang Kathy girl kung saan kayo mapadpad, okay? Good. After asdfghjkl minutes, di ko namalayan, nakatulog na pala ko.

*******

Daniel's Point of View

My Queen is sleeping. :') Ang sarap niyang titigan. Yung pilikmata niyang naka-curve, yung ilong niyang pointed, yung labi niyang kissable. I can't believe na akin na tong babaeng to. Di ko akalain na, yung pinapangarap ko, Abot kamay kona, minamahal kopa. Napabalikwas ako sa pagupo nang gumalaw siya. Bytheway, andito na pala kami.

Hinawi ko yung hibla ng buhok na nakaharang sa mukha niya. I know this sounds gay pero, nang makita ko ang kabuuan ng kanyang mukha ay kinilig ako. Sakanya lang ako nagka-ganito. Alam ko playboy ako, marami ako nakakafling na babae pero iba talaga tama ko sa babaeng 'to. Ibang iba yung charisma niya sa lahat ng babaeng naka-encounter ko. Iba yung ganda niya. Nakaka-ano. Urgh! Nakakafall talaga!

"Kung pinicturan mo nalang sana ako at dun moko titigan nuh?" Napangiti naman ako nang magsalita si Kath. I kissed her. Sa ilong lang. :)

"We're here." Sabi ko. Saka ko tinanggal yubg seatbelt niya. Tumingin naman siya sa labas, and she mouthed, 'wow'

Lumabas na siya ng kotse. Hays, naexcite masyado, iniwan ako :c haha. Kaya lumabas na rin ako. Pagkalabas ko, naka-widened yung kamay niya na parang niyayakap yung masasarap at malalamig na hangin. <3

Andito kami sa park. Hindi lang basta park. A very special park.

"Why're we here?" Tumingin siya sakin pero nakawidened parin yung kamay niya. Lumapit ako sakanya and niyakap ko siya mula sakanyang likod.

"This place is very special to me." Sabi ko. Naramdaman ko naman yung kamay niya na nakahawak na sa kamay kong nakayakap sakanya.

"Why?" Tanong niya. May amnesia ba tong babaeng to?  Bakit hindi niya matandaan?

"Don't you remember?" Tanong ko. Hindi siya sumagot... Parang naaalala niya na or inaalala niya. Bigla naman lumaki yung mata niya at inikot yung ulo niya para makita ang buong park. Nang mapahinto siya, nakita kong may tumulong luha sa mata niya. Nagulat ako dun at nataranta kaya pinaharap ko siya sakin.

God! I hate seeing her crying!

"Hey, babe. Bakit? May mali ba? Pangit ba tong park? Anong problema? Ba--------" napatigil ako sa pagsasalita nang yakapin niya ko. Nastiff ako ng ilang minuto nang makabawi ako, ay niyakap kona rin siya. After the hugging scene, she faced me.

She smiled, oh god! So gorgeous! "Thankyou for bringing me back here." Sabi niya at hinalikan ako sa pisngi. Hinatak niya ko paupo.

"Naaalala mopa?" Tanong ko. Tumungo siya, saka unti-unting tumango.

Inangat ko ang mukha niya. "Dito nagsimula lahat :)" Sabi ko. Hinawakan ko yung kamay niya, sumandal naman siya sa balikat ko.

"Alam mo, kaya ako umiiyak nun? Kasi, iniwan ako ni Mommy sa isang bahay. Bahay ng tita ko, na hindi ko naman close. 2nd day ko na nun sa bahay na yun. Ayoko sa bahay na yon. Ayoko. Nung una palang, ayoko na. Pero, no choice. Si mommy yun. Hanggang sa, hindi ko na napigilan yung sarili ko, tumakas ako sa maid ko, at tumakbo nang tumakbo hanggang sa mapunta ako dito. Umiyak ako nang umiyak until I found that swing." Sabi ko at tinuro yung swing sa kabilang side ng park.

"Doon ako nagpahinga at umupo, umiyak. Hanggang sa dumating kaa, tapos binato mo 'ko. Hindi ko alam kung magagalit ba ko, kung matutuwa ewan ko. Baliw na siguro ako. And everything went black." Tumingin ako kay Kathryn. Umiiyak siya. Magkatapat na kami ngayon.

"Nagising nalang ako, nasa hospital na ko. Sabi nila mommy, may nagbato raw saking isang babae. Umiyak ulit ako nun dahil sa inis ko kay mommy at sa sakit. Hindi ako makagalaw ng maayos. Hanggang sa sinabi ng doctor na, kailangan ko raw dalhin sa America para ipagamot. Nung una, ayaw ko. Ayoko. Ayoko. Pero, wala talaga akong nagawa. 6 months ako bago gumaling. Kasi--------" again, niyakap niya nanaman ako.

"I'm sorry. Sorry. Sorry babe. Sorry. Sorry kung nasaktan kota. Sorry talaga." Sabi niya kahit umiiyak.

Hinarap ko siya sakin. Fvck! Ayokong nakikita siyang umiiyak! Ayoko! Tangina! Ang tanga mo Daniel!

Pinunasan ko yung luha niya gamit ang daliri ko. At hinalikan siya sa noo. Tanda ng pagmamahal ko sakanya ng sobra.

"I don't want to see you cry lalo na't ako ang dahilan babe. Sorry. I love you." She gave me a weak smile.

"I love you too." And this time ako na ang yumakap sakanya.

"Let's go na? Baka malate na tayo." Sabi niya kaya sumunod nalang ako.. Hayss. Ang girlfriend ko, grade concious talaga tsk.

*****

Kath's Point of View

Nang makarating kami ni Dj sa school, wala nang tao sa corridor maliban nalang sa mga iilang year na vacant.

He's on my side and he's holding my hand. Ang babaw 'ko ba kanina? Oo. Mababaw ang kaligayahan ko at ang luha ko.

Sa mga kwento niya kanina, hindi ko na napigilang umiyak dahil sa nalaman ko. Oo ang tanga ko.

Sabihin na nating bata pa kami nun, pero mali parin namang batuhin ko siya ng bato, hindi ba?

"May problema babe?" Tanong niya. Napatingin ako sakanya at umiling. At naglakad na ulit.

Gusto kong bumawi. Sa 6 months na 'yun? Kalahating taon. ½ guys. Gusto kong bumawi. At babawi ako.

Dj, mahal na mahal kita. Babawi ako sayo. I love you.

------
Sorry for the short update and for the long wait. xx