a human mate

Hoofdstuk 2

Lauren White

Jesse en ik zijn na 35 minuten nog steeds onderweg naar school. ik probeerde in mijn gedachte een beeld van school te maken. Aardige mensen die me begroeten, groot alleen niet zo groot dat je verdwaalt zou raken, leraren die gezamenlijk ergens koffie of thee staan te drinken met een koekje erbij, hier en daar een waterfonteintje en een mooi grasveldje achter de school waar leerling hun lunch naar binnen kunnen werken. Z'on school zou mijn droom zijn, die waarschijnlijk niet uit zou komen.

Na al dat denken over mijn droom school leek de tijd opeens stukken sneller te gaan want ik zag mijn nieuwe school in de verte al aankomen. " we zijn er bijna " zei Jesse. " weet ik ". " hoe weet je dat ?". " omdat ik de school daar kan zien " en ik wees richting de school die al weer een stuk dichterbij was.

Jesse parkeerde de auto op de parkeerplaats en zei daarna " veel plezier he ". " zal ik proberen, he ". Om hem te dollen zette ik er nog een he achter de zin wat zo te zien werkte want hij trok zijn wenkbrauw omhoog. Ik lachte en keer en ik liet een zucht uit mijn mond rollen. " wat is er ?" vroeg Jesse aan me door die zucht. Ik wijs naar achter als antwoord wat daar staat de school. " aha ". " ja aha ". " sorry Lauren maar je moet toch naar school dus ... " hij deed de deur dicht en deed het raam open. " doei, veel plezier nog ". Voor ik nog iets kon zeggen reed hij met een grijns op zijn gezicht weg. " doei dat maar he !" riep ik er nog achteraan, met een nadruk op de he. Ik draaide me om en zuchtte nog een keer. Daar ga ik dan. Nog even keek ik naar de lucht ..., dat doe ik altijd als ik aan mijn vader denk, ... en dacht ' wens me succes pap '. Daar ga ik dan. Blijf jezelf Lauren, echte vrienden krijg je pas als je jezelf blijft. Ik zette de eerste stap richting mijn nieuwe leven, zou het goed gaan ? zou het slecht gaan ? geen idee, maar daar kom je niet achter als je ook niets gaat doen, of wel soms ? hoor mij nou eens, wijze woorden van Lauren ! " waar sta je aan te denken ?". ik keek naast me en zag een meisje naast me staan. Ze had lang blond haar en blauwe ogen. " wat ?". " je staat duidelijk ergens aan te denken, waaraan ?". Oke, ze is dus nieuwsgierig, dat sowieso. " ik stond te denken aan deze school " antwoordde ik haar. " waarom zou je aan school denken ?". " ik bedoel hoe het er van de binnenkant uit ziet ". " je weet to... ooo, je bent die nieuweling ". O god, daar begint het weer, hier was ik al bang voor. Ik keek naar de grond om me sterker te maken voor wat ze me zou aandoen. " ik ben Sara maar iedereen noemt me hier ook wel gewoon Saar ". Ik keek weer op en zag het meisje genaamd Sara voor me staan met haar hand uitgestoken. Dit had ik niet verwacht. Stelde ze zich nou net voor aan me ? " i-i-ik ben Lauren ". Ik pakte haar hand vast en we schudde ermee. Ze gaf me een aardige glimlach. Zij was dus in de goede bui. " eerste dag kriebels ?". " zoiets " antwoordde ik haar. " waar moet je heen ?". " eerst naar de roostermaker voor mijn rooster denk ik, maar ik heb echt geen idee waar die zou moeten zitten ". " kom maar mee, ik wijs je de weg wel ". Ik knikte en we liepen samen de school binnen, op weg naar het kantoor van de roostermaker.

" hier is het, kamertje C102 ". Het is me nu pas opgevallen dat 1 van de dingen die mijn droom school bevat al afvalt, het is hier echt gigantisch. " bedankt he ". " geen probleem ". " heb je een pen voor me ?" vroeg Sara opeens. " ja tuurlijk ". Ik pakte een pen uit mijn rugzak en gaf het aan haar. Ze zetten de punt van de pen op mijn arm en ze schreef er iets op. " wat doe je ?". " blijf even stil staan Lauren ". Ze haalde de pen weer van mijn arm af en ik keek naar wat ze erop had gezet. " tadaa, mijn telefoonnummer voor als je de weg niet weet of als er iets is ". Heb ik zojuist gewoon haar telefoonnummer gekregen ? " dank je ". Ze wou me de pen overhandigen maar ik maakte een gebaar dat zij hem mag houden waarop zij natuurlijk zegt " dank je ". " ik moet maar weer eens gaan anders kom ik nog telaat in de les ". O ja, zij heeft ook gewoon les he. " is goed ". " zie ik je in de lunch pauze weer ?" " oke, waar ?". " gewoon voor de school, daar is een plekje waar je lekker rustig kan zitten omdat daar maar een paar mensen komen ". Ik knikte een keer als teken dat ik haar dan voor de school zou zien. We zeiden elkaar gedag.

Ik opende de deur van het kantoor en liep naar binnen. " aaa, mevrouw White, aangenaam kennis te maken. Ga zitten, ga zitten " zei een mevrouw achter het bureau. Ze zag er niet zo oud uit als op andere scholen, eerlijk gezegd leek ze 26 jaar oud te zijn, gok ik dan. " bent u de roostermaker ?" vroeg ik aan haar. Ze knikte. " en toevallig ook ... " ze keek even op een blaadje " ... ook je mentor ". Gezellig zeg. " hier is je rooster, je kluis nummer en dan natuurlijk ook je kluis code ". " bedankt ". " geen dank ". " dat was het wel z'on beetje ". " oke, dan ga ik maar naar de les ". " ik zie je zo wel in het 4e uur, dan heb je les van me ". Een roostermaker, mentor en lerares ? okaay. We zeiden elkaar weer gedag en ik liep het kantoor uit. Oke, dat was wel een beetje akward.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

okaay, akward !!!!
zie bovenstaande foto voor Lauren en Sara ( Saar )
dit is alweer hoofdstuk 2 😀
vandaag gepubliceerd omdat ik tijd had om te schrijven en omdat ik niet meer kon wachten.
fijne kerstdagen !!!!