Lauren White
Vandaag was de dag, mijn eerste schooldag op mijn nieuwe school, de dag dat ik mijn leven ga verbeteren, of tenminste, probeer te verbeteren. " Lauren opschieten anders kom je nog te laat op school !" roept mijn moeder die vast en zeker beneden al bezig was met het ontbijt klaarmaken. " ja mam, ik kom al !" antwoordt ik haar. Ik stapte uit bed om te beginnen aan mijn dagelijkse ochtendroutine. Als eerst tandenpoetsen, daarna een lekkere warme douche nemen, omkleden en als laatste en natuurlijk niet de minste, ontbijten. " Lauren !". " jaja ik kom al ". Mijn moeder is altijd een beetje gestrest voor dit soort dingen, en dat is nog al zacht uitgedrukt. Ik loop op dit moment van de trap af naar beneden terwijl ik mijn haar borstelde.
Aangekomen bij de keuken zie ik mijn moeder en broer al aan tafel zitten te ontbijten. " lekker geslapen Lauren ?" vroeg mijn broer sarcastisch. " ha ha heel grappig Jesse " zei ik sarcastisch terug. Ik liep naar het aanrecht en pakte een klaargemaakt broodje met ei. " veel plezier zo op school he " zei mijn moeder nu. " ja mam ". " en laat niet zo over je heen lopen ". Ik zuchtte een keer en mijn moeder ging voor me staan. " Lauren, je bent een prachtige meid ". " mam ik weet dat je dat zegt alleen omdat je me moeder bent ". " Lau... " " nee mam ik wil het gewoon niet horen ". Ik liep weg terug naar mijn kamer zonder te wachten op wat mijn moeder zou zeggen.
Weer aangekomen bij mijn kamer ging ik op mijn bed liggen en liet ik een grootte zucht mijn mond verlaten. Er werd op de deur geklopt. " wie is daar ?". " Jesse ". Jesse mag van mij part wel binnen komen, ik had even geen zin meer in mijn moeder. " kom binnen ". De deur ging open en ik zag Jesse naar binnen komen. " wat is er Jesse ?" vroeg ik aan hem omdat ik echt niet wist wat hij nou weer in mijn kamer moest. " je weet dat je naar school moet he ". Ik stond direct op en liep naar mijn tas. Ik was de tijd weer eens vergeten. Jesse stond mij alleen maar aan te kijken naar wat ik aan het doen, verder niet. Ik ritste mijn tas nog voor de laatste keer open om te kijken of alles erin zat. Iets miste, maar wat ? " zocht je dit soms ?" zei Jesse opeens. Ik kijk achter me waar hij staat en zag hem een boekje vast hebben. Dat is wat ik zocht. Het was het blanco tekenboekje die ik op mijn 10e verjaardag kreeg van mijn vader die inmiddels een jaar is overleden, het is het enigste wat ik nog van hem heb, ik doe er zelf veel mee en neem het bijna overal mee naartoe, hou zou ik die hebben kwijt geraakt ? Jesse overhandigde het boekje aan me waarop ik zei " ja, bedankt " en gaf hem een glimlach. " waar lag hij eigelijk ?". " in de woonkamer onder de bank ". " nogmaals bedankt ". " geen probleem, je hoeft je tekeningetjes niet voor ons te verbergen " zei hij nu met een glimlach. Ik deed het boekje in mijn tas en ritste het weer dicht. " op naar school dan maar " zei ik terwijl ik mijn tas over mijn schouder hing.
Jesse en ik liepen samen de trap af en ik zag onderaan de trap mijn moeder staan die me net wou roepen. " ik ben er al mam ". " hup de auto in jullie " zei ze toen ze ons zag en ze wees naar de voordeur. Jesse is al 20 en heeft dus al zijn rijbewijs en auto en zal mij afzetten bij school omdat het te ver fietsen is vindt mijn moeder. " heb je alles Lauren ?". " ja mam ". " veel plezier dan maar ". " zal ik proberen ". Jesse en ik liepen naar buiten, gingen in de auto zitten, zwaaide nog een keer naar mijn moeder en voor ik het wist starte Jesse de auto al. Daar begonnen de zenuwachtige kribbeltjes in mijn lichaam dan.
Ik zat de hele weg naar buiten te kijken om de omgeving om me heen een beetje te leren kennen. " Lauren ... " begon Jesse om de stilte te verbreken gevolgd door " je hoeft niet zenuwachtig te zijn, iedereen zou je vast aardig vinden ". " weet je het zeker ?". " ja, ik bedoel, niet iedereen zou je aardig vinden maar er zouden vast wel wat mensen zijn waarmee je bevriend zou kunnen raken ". Ik knikte een keer en keek daarna weer naar buiten. Zou hij gelijk hebben ? zou er eindelijk iemand zijn waarmee in bevriend zou raken ?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
eerste hoofdstuk 😀
hoop dat jullie het leuk vondenlik ? comment ? follow ?
JE LEEST
a human mate
WeerwolfLauren is een dood normaal meisje van 17 en een half jaar oud. Ze wordt gepest waardoor ze zichzelf dingen heeft aangedaan waar ze spijt van heeft. Ze zet zich zelf ook in voor mensen die gepest worden omdat ze vindt dat iedereen gelijk is. Ze wordt...