a human mate

Hoofdstuk 8

een dag later
Lauren White

Het was inmiddels een dag later. Ik had mijn moeder alles vertelt wat er op school gebeurde, van dat ik voor het eerst in mijn leven een vriendin heb tot het gedeelte van dat ik alweer gepest werd. Toen ik dat had gezegd wist ik eventjes niet meer wat haar gevoel was, het leek op blij maar ook op verdrietig. Mijn moeder, Jesse en ik zijn gisteren ook nog even naar het dorp gegaan want er was een markt en mijn moeder houd heel veel van marktjes. Daar hebben we in een restaurantje gegeten en zijn daarna weer terug gegaan naar huis. Ondanks dat ik gisteren gepest werd heb ik toch 1 van de beste dagen van mijn leven gehad. Nu zat ik in het bos, opzoek naar een rustig plekje waar ik mijn hoofd leeg kan maken. Ik heb al wel een paar goede plekken gevonden maar die waren niet goed genoeg. Ik wil een plek waar ik in alle stilte kan genieten als ik dat wil. Ondertussen ben ik bij een meertje gekomen. Die, deze plek is ... is gewoon geweldig ! een grootte steen lag aan de zijkant van het meertje. Ik ging erop zitten, deed mijn voeten in het water en sloot even mijn ogen om te luisteren naar het gefluit van de vogeltjes. De hele wereld sloot ik van me af, alleen de geluiden van de natuur was nog te horen. Het gefluit van de vogels, de stroming van het water, blaadjes die van de bomen vielen, en de wind die langs mijn oren heen ging. Ik werd uit mijn rust verstoord door een takje dat achter me brak. Mijn ogen schoten open en met een ruk draaide ik me op. " hallo ?" vroeg ik eigelijk aan niemand. In de verte zag ik een paar bosjes wiebelen. Ik liep er langzaam heen om te kijken of er iets was. Ik legde mijn handen zachtjes op een bosje en drukte hem zo open, niets. Een zucht verliet mijn mond. Het was vast gewoon een eekhoorn. Ik draaide me weer om om terug te lopen maar er zat opeens een jongen op de plek waar ik net zat. " hallo ?" vroeg ik aan hem ik kreeg alleen geen antwoord. " hallo ?" herhaalde ik weer alleen nu iets meer geïrriteerd. Ik liep langzaam naar hem toe en zag dat hij helemaal van de wereld was. " gaat het wel met je ?" was mijn 2e vraag. Weer kreeg ik geen antwoord. Nu zag ik pas dat hij helemaal onder het bloed zat. Ik tikte hem een keer op zijn schouder waardoor hij om viel. Met een klap kwam hij op de grond terecht. Ik schrok een keer omdat hij helemaal niet bewoog. Met 2 vinger voelde ik aan zijn pols waar geen slag meer in zat. Ik legde mij oor op zijn borst om te luisteren naar zijn hardslag maar die was er ook niet meer. Met een harde gil liep ik langzaam naar achter. Er licht hier gewoon een lijk ! wacht, hoe komt die hier nou weer ? oke Lauren, blijf rustig. Wat moet je in z'on situatie in vredes naam doen ? ik keek om me heen. Bij 1 plek stopte ik, de bosrand. Ik de verte zag ik 2 grootte ogen mijn kant op kijken. Ik begon te hyperventileren en mijn hart sloeg een slag over. De ogen kwam steeds dichterbij waardoor ik steeds verder naar achteren stapte. Op een gegeven moment voelde ik een schors van een boom achter me, ik kan geen kant meer op ! terwijl de ogen steeds dichterbij kwamen. Ik deed mijn handen voor mijn ogen zodat ik er niet meer naar hoef te kijken. Met een angst gevoel hoorde ik overal om me heen een soort van gegrom.  " Lauren !" hoorde ik een bekende stem roepen. " Lauren ? wat doe je hier ?". ik keek op. Voor me stond Jesse me vragend aan te kijken. Ik wees in de richting waar ik de ogen zag en stotterde " da-ar o-o-o-ogen, ik zag daar ogen ". Jesse keek me vragend aan maar wist later wat ik bedoelde. Hij draaide zich om om te kijken of hij iets zag. " ik zie niets hoor Lauren ". Wat ! niets ! hoezo niets ! ik keek langs hem heen en zag toen ook dat het weg was, raar. " Jesse geloof me alsjeblieft, ik zag daar 2 grootte ogen en ze ... ze kwam op me af. Ik kon geen kant me... " ik werd door Jesse onderbroken " ik geloof je. ik heb zelf bij dit dorpje een raar gevoel, en volgons mij heb jij dat ook ". Ik knikte hevig als bevestiging dat ik ook een raar gevoel bij dit dorpje heb. " kom, het eten staat klaar en anders wordt het koud ". " is goed ". Ik stond op en liep samen met Jesse terug naar huis. " hoe wist je dat ik eigelijk hier was ?" vroeg ik ondertussen aan hem. " ik hoorde je gil van hier tot Tokyo " antwoordde hij me met een grijns. " en nu een vraag aan jou, waarom gilde je ?". toen schoot het me te binnen. " i-ik zag een l-l-l-lijk liggen ". Jesse stopte even met lopen en keek met grootte ogen naar me. " een wat !". ik legde het hele verhaal uit van puntje tot puntje, terwijl we naar huis liepen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
O_O een lijk O_O
wat gebeurt er toch allemaal in het dorpje Moonlight ??
door dit hoofdstuk 400 vieuws ??

like ? comment ? follow