a human mate

Hoofdstuk 4

Sara Light

" nee sorry, ik moet dit alleen doen, maar bedankt voor het aanbod " zei ik tegen Lauren. Ze mag er niet achterkomen wat ik ga doen, dan heb ik een groot probleem. " oke, dan maar tot straks he ". Ik liep richting de achterdeur van de school waar ik had afgesproken. Ondertussen zwaaide ik nog naar Lauren en zei " doei ". Wat zou mijn broer nu weer hebben wat hij een noodgeval noemt ?

aangekomen bij de achterdeur zag ik mijn broer tegen de muur aan staan met zijn armen over elkaar. Ik zuchtte een keer. " wat is er Ethan ?" vroeg ik aan hem. " ik zit op school weet je nog " en ik maakte een gebaar van kijk-dan-om-je-heen. " weet ik, maar het is een noodgeval, en ik heb jou hulp nodig ". Ik ging voor hem staan, zuchtte een keer en zei " kan het niet even wachten ? ik heb afgesproken snap je ". " nee Saar, dit kan niet wachten ". Nu deed ik mijn armen ook over mekaar en zei " laat maar horen dan ". " er zijn rogue's gespot bij de grens, een wachter is aangevallen en ligt nu in het pack ziekenhuis ". Met grootte ogen keek ik hem aan. " waarom zei je dat niet meteen ! kom mee !". ik opende de achterdeur en we rende samen het bos achter de school in.

Aangekomen bij de pack zag ik dat Debbie helemaal omringt was door wolven. Ik rende naar haar toe met Ethan op mijn hielen. Ik gromde een keer naar ze en ik hoorde daardoor een paar wolven piepen. " ga weg !". Ethan trok Debbie in een omhelzing terwijl ik de wolven probeerde weg te werken. Als waarschuwing liet ik mijn ogen gloeien en begon harder te grommen. " ik zeg het niet nog een keer !". bijna iedereen kromp in 1. Zelfs Logan, de beta van de roedel en mijn mate, kromp in 1. Iedereen deed een stap naar achteren en zo verdwenen de rogue's langzaam uit mijn zicht. Ik draaide me om naar Debbie en Ethan. Debbie zat verstopt in het t-shirt van Ethan en hij gaf me een soort van goed-gedaan knikje. " gaat het Debbie ?" vroeg Ethan aan haar. " nu jij er bent wel ". Ethan kreeg en glimlach op zijn gezicht en wreef zachtjes over Debbie's haar. Ik liep naar ze toe en stopte net iets voor hun. Debbie draaide zich om en zei " bedankt Saar " voor ze me nu in een omhelzing trok. " no problem Deb ". " ik sta bij je in het kruit ". Ethan legde een hand op Debbie' schouder en gaf haar ook een kusje op haar wang. " je hoeft niet bij me in het kruit te staan, dit is juist wat ik moet doen voor onze roedel, zoveel mogelijk beschermen " en ik gaf haar een glimlach. " hey Saar ". Ik keek achter me en zag Logan naar ons toe lopen. " hey jij ". Hij kwam naast me staan en legde zijn handen op mijn heupen. " lang niet meer gezien ". " sorry, ik had het een beetje druk met school ". Ik was 1 van de enigste die naar school ging.

Een schreeuw galmde in mijn oren. " wie wat dat ?" vroeg Debbie. Toen herinnerde ik me iets. Ik sprong op en luisterde nog een keer goed. Toen ik weer een gil hoorde wist ik waar vandaan, school. " Lauren !". ik rende weg en liet een nieuwsgierige Ethan, Logan en Debbie achter.

Ik rende naar de achterdeur van de school en deed hem open. Als een speer rende in naar de voorkant van de school, op zoek naar Lauren. Voor de school zag ik een groepje jongens staan. De gil kwam daar vandaan. " Lauren !" riep ik. De jongens werden stil van het lachen en keken mij kant op. Uit respect buigden ze hun hoofden en keken ze naar de grond. " laat me er langs !". ik duwde ze zo wat aan de kant en zag Lauren dan op de grond liggen. Ze had allemaal blauwe plekken die haar lichaam versierde. Ik ging voor haar zitten en legde mijn handen op haar schouders. " Sara ? ben jij dat ?" zei ze zacht. " ja ik ben het, ik ben bij je ". Ik stond weer even recht en keek richting het groepje. Ze konden hun lach bijna niet meer tegenhouden. " vinden jullie dit soms grappig ?!" riep ik naar ze. " S-S-Sara " mompelden ze allemaal. Ze bogen hun hoofden nog meer. " Zayn, ik had meer van je verwacht ". Zayn ging nu naar Lauren toe en hurkte voor haar neer. Zijn mond ging naar haar oor en hij verluisterde haar wat, ik kon het net niet horen. " en nu opzouten !" en ik wees naar ik weet niet waar. Ze liepen allemaal weg. Ik ging weer bij Lauren zitten en verkende haar helemaal. Ze had grootte blauwe plekken, hier en daar een schaafwond en een bloedneus. " gaat het ?" vroeg ik aan haar. Ze gaf geen antwoord, ze trok me in een omhelzing. Ik zat even stijf maar al gou omhelsde ik haar terug. " kom, we gaan naar de schoolzuster ". Ze knikte een keer en ik hielp haar opstaan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hoofdstuk 4 😀
hoop dat jullie het leuk vinden
ik publiceer om de 2 dagen een hoofdstuk en ik probeer elke dag een hoofdstuk te schijven zodat ik een vooraatje krijg. maar ... ja er komt een maar ... als ik op 1 dag 2 hoofdstukken kan schrijven publiceer ik er wel 1.

like ? comment ? follow ?