a human mate

Hoofdstuk 36

1 maand later
Lauren White

Het was nu al een maand later. In die maand is er gelukkig niet veel gebeurt. Heel soms was er een rogue gesignaleerd maar dat was dan in een roedel die honderden kilometers verderop zat dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. Mijn moeder en Jesse mochten wonen in het packhuis net zoals ik. Ik was nu pas een maand luna en heb nu al respect van de hele roedel gekregen. Ik ben blij dat ze me vertrouwen.

Ik loop nu hand in hand met Ethan door het bos omdat hij me iets wou laten zien. Hij hielt zijn hand voor mijn ogen zodat ik nog niets kon zien en ik op mijn gevoel moest lopen. " mag die hand nou een keer van mijn ogen af of hoe zit dat " vroeg ik lachend. " we zijn er bijna ". " oke dan ".

Ik voelde hoe Ethan stopte met lopen en deed ik dat dus ook. " ben je klaar ?". ik knikte. " en open ". Hij haalde zijn hand voor mijn ogen vandaan en ik deed mijn ogen open. Ik zag een prachtig rozenveldje en in het midden een witte tafel met een kaars erop. " Ethan wat is dit allemaal ?". ik liep over een paadje naar de tafel en ging met behulp van Ethan op een stoel zitten. " ik dacht laten we eens iets leuks doen met zijn tweeën ". Hij ging tegenover me zitten en pakte mijn handen vast. " dus, wat vind je van je rank als luna " vroeg hij. " echt geweldig, ik voel me levendiger dan ooit. Ik kom meer in contact met mensen en ben volgons mij minder verlegen " antwoordde ik hem. Een lach kwam op zijn gezicht. " ik ben in ieder geval blij dat je weer terug bent ". " maak je maar geen zorgen. ik ga nergens meer heen geloof me. Als ik weg ga dan komt het niet goed en dan moet ik mezelf weer tegen iemand bescherm om niet dood te gaan. Geloof me, ik blijf hier " zei ik vastberaden. Ik gaf hem een geruststellend kneepje in zijn hand. " Lauren ?". " ja ?". " wat moet ik doen als er iets in de toekomst gaat gebeuren wat ik niet kan bevatten en ik een keuze moet maken ?". ik legde mijn hand op de plek waar zijn hart zat en zei " volg je hart en zie waar hij je brengt ". Hij lachte even. " je weet altijd wat je moet zeggen ". " het zit nou eenmaal in de familie " zei ik en ik wees naar de lucht. Hij begreep mijn hint dat ik het van mijn vader had gekregen. " je mist hem he ". Ik zuchtte even. " hij wist me altijd op te fleuren. Hij wist ook altijd wat hij moest zeggen. Altijd als ik naar Jesse kijk moet ik aan hem denken omdat Jesse heel veel op hem lijkt en ook precies zegt wat mijn vader zou zeggen ". " ik weet wel hoe je je voelt ". " hoe bedoel je ?". " een dag na Sara's geboorte is mijn moeder overleden en mijn vader werd helemaal gek. Hij wou als wraak Sara vermoorden maar ik heb hem op het nippertje tegengehouden op een manier wat je jeugd helemaal overhoop haalt ". Ik voelde hoe er een traan over mijn wang rolde door het verhaal van Ethan. hij veegde zachtjes met zijn duim de traan weg. " niet huilen ". Hij stond van zijn stoel op en ging hurkend voor me zitten. " je mag nu niet huilen ". Ik keek hem vragend aan en het leek wel alsof hij wist wat ik dacht en gaf antwoord. " ik wil je iets vragen ". Hij pakte een klein doosje uit zijn zak en ging op 1 knie zitten. Daarna klapte hij het doosje open en een lach kwam op zijn gezicht. " lieve Lauren, wil je met me trouwen ?". Ik keek hem vol ongeloof aan. " Ethan, ik ... ik weet niet wat ik moet zeggen ". Serieus Lauren, je weet heus wel wat je moet zeggen. Ik nam even diep adem. " ja ". Ik sprong in zijn armen en hij ving me op. Hij drukte een kus op mijn lippen en ik op die van hem. Weer een traan rolde over mijn wang alleen niet zomaar 1, nee, het was een zuivere traan, een echte traan van geluk.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ze gaan trouwen !!! ❤️_❤️.
morgen het laatste hoofdstuk van deel 1.

like ? comment ? follow ?