Το πρωινό είναι το χειρότερο μου, δεν μπορώ να ξυπνήσω στη ώρα μου με τίποτα.
Αλλά σήμερα για πρώτη φορά το έκανα, θαύμα μετά σου λένε.
Βάφομαι απαλά και βάζω ένα μπλε φόρεμα κοντό δύο παλάμες πάνω από υο γόνατο, σεμνο αλλά σεξι συνχρονος. Πιάνω τα μαλλιά μου μια αλογοουρα και συνδυαζω το φόρεμα με μαύρα ψηλοτάκουνα μποτακια και μια χρυσή ζώνη.
Περνώ την τσάντα μου και φεύγω.
Όταν φτάνω μπροστά στην εταιρεία ο Μπάμπης περνει το αμάξι μου και το βάζει στο γκαράζ και εγώ αναιβαινω στον όροφο μου.
Είμαι ειδική στον σχεδιασμό εκεί πέρα.
Η εταιρεία του Μάρκου είναι διαφημιστική, εγώ δίνω της ιδέες και σχεδιάζω τον τρόπο.
Το αφεντικό είναι ο Μάρκος, αλλά πιο πολύ όλοι φοβούνται εμένα, είμαι πολύ πιο σοβαρή και όλοι με λένε τυφώνα Κατρινα.
Όλοι σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μου αλλά δεν πτοουμε, κάθε μέρα γίνομαι και πικ δυνατή.
Μπαίνω στο γραφείο μου και μετά από λίγο έρχεται η Τανια, η γραμματέας μου.
" Κυρία Νικολάου σας θέλει ο κύριος Μάρκος, στο γραφείο του λέει τώρα! "
" Εντάξει, Τανια φτιάξε μου ένα καφέ και φέρτο στο γραφείο του Μάρκου. "
" Μάλιστα!"
Τρέχω στο γραφείο του αδερφού μου και μπαίνω μέσα.
" Τι έγινε πάλι, να κοίτα ήρθα στην ώρα μου... "
Λέω και γυρίζω να τον κοιτάξω αλλά αντίθετα βλέπω και εκείνον και τον ξανθό από εχθές, μένω να τον κοιτάζω και έχω ελαφρώς γουρλωσει τα μάτια μου. Πρέπει να κάτσω κάπου το συντομότερο.
" Όχι, όχι Ανδρομαχη δεν είναι για αυτό, ήθελα καταρχήν να σου γνωρίσω τον κύριο , Άρη Γιαννόπουλο.Εμ ο κολλητός μου που σου έλεγα. " Λέει ο Μάρκος και ξινει το πίσω μέρος του κεφαλιού του. Η αμηχανία έχει κατακτήσει την ατμόσφαιρα.
" Εμ Μάχη, ο Αρης θα είναι ο νέος υποδιευθυντης. "
" Τι;;; Μάρκο, προσπαθώ χρόνια για αυτή την θέση και την δίνεις σε έναν άγνωστο, ξέρεις πόσο έχω προσπαθήσει. "
" Το ξέρω ρε Μάχη, αλλά ήθελα να σου πω ότι σκέφτομαι να αποσυρθω, να πάρει Ο Αρης την εταιρεία στα χέρια του, δούλευε στην Εταιρεία του μπαμπά στη Αγγλία και ξέρει.Τον εμπιστεύομαι και είναι φίλος μου. "
" Μαλιστα!! "
Λέω σκέφτηκη και κάθομαι στη καρέκλα.
Εκείνος με κοιτάει έντονα και εγώ ρίχνω μερικές κλέφτες μάτιες. " Μάχη..."
" Μάρκο, μην απολογεισαι, δεν υπάρχει λόγος. Εσύ είσαι το αφεντικό!με θες κάτι άλλο;"
" Όχι μπορείς να πηγαίνεις! "
Βγαίνω έξω και Αρχίζω να περπατάω, νιώθω ότι κάποιος με ακολουθεί αλλά δεν γυρίζω να κοίταξω.
" Μήπως όταν έφυγες από το σπίτι μου χωρίς εξηγήσεις, ξέχασες κάτι;"
Λέει και δείχνει το σουτιέν μου.
" Φέρτο εδώ! "
Τρίζω και πάω να το πιάσω αλλά το σηκώνει πιο ψηλά.
"Δώστο μου! "
" Γιατί έφυγες;Πες μου και θα στο δώσω! "
" Γιατί ήμουν μεθυσμένη και δεν θυμόμουν τίποτα, τι θα έκανες στην θέση μου; "
" Λοιπόν, αν ξύπναγα δίπλα από ένα τέτοιο πλάσμα; ΘΑ ΕΜΕΝΑ ΑΙΩΝΙΑ! "
Λέει τονίζοντας τις τελευταίες λέξεις, ανατρυχιαζω μόνο και συο άκουσμα του, έχει υπέροχη φωνή, βροντερη και με την κατάλληλη χρια. Αισθησιακή που σε κάνει να λιώνεις.
" Τι θέλω και σε ρωτάω; Ήξερες, ήξερες ότι ο Μάρκος είναι αδερφός μου Σωστά; "
" Δεν είχα ιδέα, τυχαία σε είδα. Σοβαρά δεν θυμάσαι τίποτα; "
" Κάτι λίγα! "
" Έκλαιγες έξω στο κρύο! Απλά ήλπιζα ότι θα ηρεμουσες αν πήγαινες κάπου αλλού. "
" Ωραία, θεογκομενε, τώρα φύγε και πήγαινε συο πόστο σου, γιατί ο μπρο σε χρειάζεται, και καμιά κουβέντα ε; Ο Μάρκος είναι Πολύ περίεργος. "
Λέω ψυχρά και κάθομαι στην καρέκλα μου.
" Πάντα τόσο ξινη και ανοργασμηκη είσαι; "
" Ααα, βγες από το γραφείο μου τώρα, αλλιώς θα βγεις από εδώ σε τιποποιημενα κομματάκια.
Λέω απειλητικα και φεύγει.
Άλλο ένα έκπληξη...
Πρώτον με μπέρδευουν αυτοί οι δύο και δεύτερον, δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα καθόλου μα καθόλου καλά :-( Σχολιάστε και ρίξτε και το χρυσό μου αστεράκι.
