Η Ανδρομαχη την επόμενη μέρα, έτρεξε κρυφά αππ τον Μάρκο στο σπίτι του Άρη. Χτύπησε πολλές φορές την πόρτα και μετά από κάποια λεπτά εκείνη άνοιξε.
Είδε τον Άρη σε σκάτα κατάσταση τα μάτια του ήταν κόκκινα τον λυποθηκε.
" Μην μπεις! "
" Άρη, μην φύγεις! "
" Πρέπει! "
Είπε και της έκλεισε την πόρτα στα μούτρα.
Εκείνη γύρισε σπίτι σε χίλια δύο κομμάτια, με το ζόρι πήγε στην δουλειά και το μόνο που της έδωσε δύναμη ήταν το ότι τον είδε στην εταιρία, ήταν ίσως η τελευταία φορά που τον έβλεπε.
Σημασία είχε ότι τον είδε.
Ο Μάρκος όλη την μέρα ήταν προβληματισμενος το ίδιο και εκείνη. Γύρισε σπίτι της ρακος και κλειστηκε στο δωμάτιο της. Αυτό που την προβληματιζε ήταν για ένιωθε έτσι,καλά καλά δεν τοβ είχε γνωρίσει, αλλά μόνο το άγγιγμα του, είχε κολλήσει στο μυαλό της.
Έπρεπε όμως να το ξεχάσει.
Αλλά δεν μπορούσε, πήγε στο σπίτι του Μάρκου και άρχισε να χτυπάει την πόρτα.
" Τι έγινε; "
" Γιατί; Γιατί Το έδιωξες, γιατί επιλέγεις την ζωή μου;"
Του φώναζε και τον χτύπουσε.
" Δεν Κάνει αυτός ο άνθρωπος για σένα έχει πληγωσει και ράγισει πολλές καρδιές! "
" Τουλάχιστον μην φύγει, Μάρκο μην τον διώξεις, υπόσχομαι ότι δεν θα του ξαναμιλησω ποτέ! "
" Θα το σκεφτώ, μάχη, είσαι μικρή, δεν καταλαβαίνεις! "
" Έλεος, δεν είμαι καθόλου μικρή, πιω είναι το πρόβλημα σου; Δεν θα ορίζεις για την ζωή μου. "
Του Φώναξε.
" Αύριο φεύγει!"
Γρυλισε και έφυγε από το σπίτι του.
Μόλις μπήκε σπίτι της είχε πάρει την απόφαση της.
Φόρεσε ότι πιο ωραίο μπορούσε να βρει και έφυγε με προορισμό το σπίτι του Άρη.Αν δεν το έκανε με τον εύκολο θα το έκανε με τον δύσκολο τρόπο.
Χτύπησε το κουδούνι και της άνοιξε ο Αρης, το άρωμα της τον ζαλιζε αλλά προσπάθησε να συγκρατισει τον εαυτό του.
" Είσαι αγυριστο κεφάλι, νομιζα ότι σου είπα να φύγεις! "
Της είπε.
" Τίποτα δεν με σταματάει. Και δεν έχω να πάω πουθενά, ο αδερφός μου ειναι υπερβολικός, εδώ θα μείνεις, δεν θα πας πουθενά! Το κατάλαβες; "τον ρώτησε και εκείνος την κοιτούσε αφοσιωμενος.
" Συγνώμη δεν το ήθελα εχθές..."
" Το ξέρω! Ο Μάρκος γίνεται πολύ υπερβολικός με κάποια πράγματα. "
Άρχισε να ξεκουμπώνει την Μαύρη καμπαρντινα της και μόλις ξεκουμπώσε το τελευταίο κουμπί την άφησε να πέσει στο πάτωμα.
Είχε βάλει τα αγαπημένα της εσώρουχα, κόκκινα με δάντελα. " Τι μου κάνεις γαμωτο! "
" Τι σου κάνω; "
" Μάχη, φύγε, για το καλό σου, δεν θέλω να μπλέξεις μαζί μου! "
Της είπε απόλυτος αλλά εκεί τον πλησίασε.
" Είχα μπλέξει και με χειροτερους! "
Του ψιθύρισε και διστακτικά κόλλησε τα χείλη της στα δικά του.
Χει, ξανά!!! Πως τα κόβεται τα Πράγματα;
Εγώ, κάπως καλητερα!!!
Λοιπόν αφήστε σχολιακια και ψηφακια αν σας αρέσε! ♥♥♥
