Voodoo Victim

Hoofdstuk 5

Dit was wel een hele snelle update, toch? Laat me weten wat jullie van het verhaal tot dusver vinden door een reactie hier achter te laten! Dankjewel voor het lezen :)

-----------------------

Nadat we het eten op hebben help ik mijn moeder even mee, zodat ze niet alles in haar eentje hoeft op te opruimen. Samen met haar was ik de borden af in een teiltje en maak ik de tafel schoon en ruim ik de stoelen op, zodat ze niet in de weg staan. Mijn broers zijn ondertussen al naar hun dagelijkse potje voetbal gegaan en Eva heeft ervoor gekozen om toch op haar kamer te zitten en een beetje te lezen in Sam's oude boeken. Mijn vader is vanavond naar zijn werk gegaan, omdat er een belangrijke vergadering was en hij daarna voor twee dagen ergens, naar een onbekende plek, zou worden uitgezonden.

"Mam, mag ik vanavond naar opa en oma?" vraag ik

"Ja, dat mag van mij wel, wil je daar ook blijven slapen?" vraagt mama aan mij.

"Ja, het liefst wel, als dat mag. Zou ik dat mogen van opa en oma?" vraag ik.

"Ja, als je me even meehelpt met het opruimen, dan mag je daarna naar opa en oma toelopen, oké?" zegt mama

Mijn opa en oma van mijn moeders kant wonen ook in Lima. Alleen hebben zij het net wat luxer dan wij, maar nog altijd niet beter dan iemand die uit de stad zou komen. Hun huis is dubbel zo groot als ons huis, terwijl zij met minder mensen zijn. Mijn opa en oma zijn hele gastvrije mensen, altijd hebben ze wel iemand in hun huis wonen, omdat ze het belangrijk vinden om hun hun 'levendig' te houden. Daarnaast zijn het echt familiemensen, ze vinden het heel fijn als iemand uit ons gezin langskomt of blijft slapen. Dat is meestal de reden dat het geen probleem is wanneer ik langskom.

Ik sta buiten en hoor de jongens met z'n allen voetballen, terwijl ik hier het laatste vuiltje van het bord sta af te wassen. Als ik klaar ben met alle borden, hang ik een oud kleed aan de waslijn, zodat het kan drogen voor de volgende afwasbeurt. Dan loop ik naar mijn moeder, die achter het huis bezig is met de schoonmaak van emmers.

"Mam, kan ik gaan?" vraag ik "Ik heb alles schoongemaakt en het kleed aan de waslijn gehangen." Mijn moeder draait zich om in mijn richting en stopt waar ze mee bezig is. Dan staat ze op en zegt "Ja, je mag gaan." Ze strekt haar armen uit, zodat ik haar een laatste knuffel kan geven, voordat ik naar opa en oma ga. Dan draai ik mij om en start aan de tocht naar mijn opa en oma's huis.

Tussendoor kom ik nog langs het voetbalveldje waar Matthijs en Sam weer eens hun dagelijkse voetbalpotje hebben. Eva en ik staan vandaag niet te kijken, want Eva had geen zin om nog iets te doen na het eten, wat ook de reden is dat ik hier vandaag niet sta. Toch stop ik wel even bij de zijlijn, omdat ik het wel leuk vind om een stukje van de wedstrijd mee te maken. Als ik Sam en Matthijs op het veld heb gespot, draai ik me in hun richting om even naar ze te zwaaien en aan te moedigen. Na een aantal minuten te hebben gekeken en zelfs een doelpunt van Sam heb meegemaakt, wil ik weglopen van het veld op weg naar opa en oma. Op het moment dat ik net weg wil lopen van het veld om aan de volgende tocht te beginnen, hoor ik achter mij een stem die mijn naam roept. Ik luister goed naar de stem, want ik zou niet weten wie mij op dit moment vanaf het voetbalveld wil gaan roepen. Ik luister beter en dan weet ik het ineens.....Brandon!

Ik draai me om en zie een getinte jongen met bruin haar mijn kant oprennen. Meestal is hij heel netjes gekleed, maar als hij gaat voetballen doet hij meestal zijn shirt uit en heeft hij alleen een broek aan die tot zijn knieën komt. Brandon zelf ziet er heel schattig uit, daarnaast is hij een lieve, zorgzame jongen, die soms ook wel heel eigenwijs kan zijn. Het enige wat ik nog meer over hem weet is dat hij een jonger zusje heeft die Rosa heet.

Hij versnelt zijn pas, totdat hij bijna voor me staat, dan stop hij ineens. "He Julia, hoe gaat het met je arm?" vraagt Brandon

"Ja, het gaat wel, bedankt dat je me uit het vuur hebt gered." zeg ik