Voodoo Victim

Hoofdstuk 21

Hij is verandert. De enigste drie woorden die ik nu zou kunnen uitbrengen.

Maar zou je überhaupt na ieder ongeluk hetzelfde zijn of verander je gewoon je gehele leven? Ik weet het niet, maar iets dat ik wel weet ik dat Sam's leven totaal op z'n kop staat. Hij wordt nu gewoon vermoeiend. Vermoeiend door een onschuldige eigenschap genaamd nieuwsgierigheid.

Vroeger toen hij klein was, wilde hij alles leren. Alles. Maar op voorwaarde dat hij er zelf achterkwam. Dan ging hij een boek zoeken en nadat hij dat geleerd had, ging hij dan op een lieve, maar betweterige toon naar mijn moeder toe om bijvoorbeeld te vragen "Mam, weet jij wel hoeveel procent de aarde bestaat uit water?"

Waarop mijn moeder dan doodleuk antwoordde: "Nee, weet jij dat wel?"

En na dat antwoord werd Sam dolenthousiast en kon uren vertellen over het nieuws dat hij had geleerd. Nu is het precies andersom.

De gehele terugweg heeft hij niets anders gedaan dan vragen stellen aan mijn moeder. Als jeu-de-boules ballen stootte hij de vragen aan alle kanten weg. Alsof hij weer een klein, leergierig jochie is.

Hierdoor moest mijn moeder bij iedere vraag uitgebreid verslag doen over wat er te zien viel, want tja, dat was het advies van de dokter.

Ik zucht diep en ga nog onderuitgezakter op mijn bed zitten dan dat ik al zat. Ineens voel ik wat trillen in mijn broekzak. Het voelt echt als een hevige massage, maar in werkelijkheid is het gewoon mijn mobiel, waarvan je de trilstand niet lager kan zetten.

Ik pak mijn mobiel en ontgrendel het.

-1 nieuw bericht van Nicolás-

Ik schiet weer overeind. Veel te nieuwsgierig naar de tekst die in het bericht staat. Ik klik op het berichtje en begin te lezen.

Beste Julia,
Ik had al zo'n vermoeden dat het om familie van Sam ging. Natuurlijk wil ik je helpen, niet alleen omdat ik het leuk vind om dit te doen, maar ook omdat ik je graag wil helpen nu Sam alle herinneringen vergeten is. Ik heb Sam een bericht gestuurd, zodat hij hopelijk weer een herinnering terug krijgt! Misschien alvast iets dat jij kunt doen:  geef hem een herkenningspunt wat centraal staat in het onderzoek, zoals een zin, een boek of iets anders, waardoor hij gedachtes terug krijgt. 
Succes, Nicolás.

Ik staar naar het berichtje die ik zojuist van Nicolás ontvangen heb.

"Yes," mompel ik van vreugde.

Een innerlijke kreet gaat er door mijn lichaam gepaard met een blij gevoel. Toch schieten er tegelijkertijd allerlei vragen door mijn hoofd. Wat stond er eigenlijk centraal in onze zoektocht? Ik kijk mijn kamer rond, terwijl ik weer rustig in ligmodus op mijn bed terecht kom. Nadenken. Kom op brein, doe je ding. Plots komt er een idee ik me op. Ik ga rechtop op bed zitten. 'Eureka!' Dat is het! Ik moet gewoon Sam zijn kladblok teruggeven! Of dat boek waarin het principe van Voodoo wordt uitgelegd, maar heb ik die nog wel na de verhuizing?

Ik schuif mezelf weer maar achteren tegen de houten bed leuning aan. Ik ga rechtop in kleermakerszit zitten, terwijl ik met mijn vingertoppen tegen elkaar aantik. Een tik die ik al zolang geleden heb ontwikkeld, maar helaas nooit af heb kunnen leren. Zou dat boekje nog in de studeerkamer liggen? Als dat zo is, dan kan iedere minuut fataal zijn.

Vastberaden sta ik in een vliegensvlug tempo op vanaf mijn bed en neem een sprintje naar beneden. Net voordat ik in de hal aankom, neem ik een rustig looppas aan, omdat het anders natuurlijk wel erg veel opvalt. Ik loop door de kamer richting de studeerkamer waar de schuifdeuren op slot zijn. Het teken dat er waarschijnlijk iemand zich daarbinnen bevindt