Voodoo Victim

Hoofdstuk 12

Sorry voor het hele lange wachten :| mijn inspiratie was totaal weg en nog steeds. Als je tips hebt of ideeën dan zijn ze altijd welkom :) stuur een privé bericht of zet hieronder een reactie. Twee hoofdstukken geleden is mijn boek eigenlijk begonnen in een soort mysterie verhaal, waarbij de dader wordt gevonden, vinden jullie dat het eerder tienerfictie is of toch mysterie? 

--------------

Mijn vader staat in het midden voor ons drie. Sam, Matthijs en ik zitten alle drie op een stoel voor mijn vader, wachtend op het nieuws dat hij ons te vertellen heeft. Iedereen kijkt mijn vader aan met opgeheven wenkbrauwen. Niemand wist nog wat uit te brengen.

'Goed', begint mijn vader een beetje twijfelend. Hij schraapt zijn keel en zegt 'Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. We gaan verhuizen naar de stad.'

Na die woorden kijkt iedereen mijn vader met open mond aan. Er ontstaat een stilte, totdat Matthijs als enige wat durft uit te brengen 'Huh, de stad? Wat, waarom?".

'Laat het me jullie uitleggen.' zegt mijn vader zuchtend, terwijl hij er ook een stoel bij pakt om voor ons te gaan zitten 'Gisteren vertelde mijn baas me dat ik promotie zou krijgen deze week. Dit betekent dat ik nu een hogere functie krijg binnen ons team. Hierdoor wordt ik de leidinggevende van ons team, waardoor ik de belangrijkste persoon wordt. Daardoor kunnen wij niet meer in ons eigen huis wonen met verschillende redenen. Zo is het natuurlijk niet echt 'professioneel' als een leider van het leger in een armoedig huis woont. Natuurlijk wil ik niet ons huis bekritiseren, maar wij hebben nou niet een van de rijkste huizen. Daarnaast krijg ik door mijn promotie ook een zwaardere taak, aangezien ik nu dag en nacht bereikbaar moet zijn. Stel dat wij ineens met z'n allen moeten worden uitgezonden, zou dat betekenen dat ik het eerste aanspreekpunt ben. Hierdoor vind onze baas het prettiger als wij dicht bij elkaar wonen, zodat we allemaal snel kunnen komen. Daarbij is het ook handiger als wij wat meer technologie bij ons huis krijgen, zodat ik ook meer te bereiken ben en dat is niet mogelijk bij het huis waar wij nu wonen. Waarschijnlijk kennen jullie het huis met de brede straat toch dichtbij het hoofdgebouw van mijn werk?"

Zwijgend knikken wij met z'n drieën naar mijn vader. 'Goed, in zo'n soortgelijk komen wij dan te wonen.' zegt mijn vader. 'Maar dat wij gaan verhuizen, heeft voor jullie ook een aantal voordelen hoor.'

'Zoals?', vraagt Sam.

'Nou,' gaat mijn vader verder 'Doordat wij in een van die huizen gaan wonen, betekent het ook dat jullie leven wat luxer wordt. Zo krijgen jullie allemaal in dat huis een eigen kamer, toegang tot verschillende soorten elektronica, het ziekenhuis en de school.'

Oh mijn god, denk ik bij mezelf. Ik krijg toegang tot het ziekenhuis en de school!? Dat is echt best wel een groter voordeel van het verhuizen. Nu kan ik in plaats van eens per week naar school iedere dag naar school. Hierdoor kan ik eerder een betere baan krijgen dan in de staat waarin ik mij nu bevind! Daarnaast kan ik naar een ander ziekenhuis. Dan heb ik niet meer die rare lucht van het ziekenhuis, maar kan ik ook beter onderzocht worden in de hoop dat ze mijn 'aandoening' ontdekken.

Dan word ik wakkergeschud door mijn vader's woorden. 'Maar,' gaat hij verder 'het brengt natuurlijk ook nadelen met zich mee. Jullie moeten uit deze buurt weg, waardoor jullie je vrienden niet of nauwelijks meer kunnen zien.'

Ineens voel ik een steek in mijn hart. Ik kan mijn vrienden niet meer zien, zoals Brandon, Jamaal, Hyale, Ariane.... Ik kijk weer op naar mijn vader die een aantal dingen met Sam en Matthijs zit te bespreken. Dan kijkt mijn vader mijn kant op en zegt 'Gaat het wel, Julia? Je ziet ineens zo wit.'.

Dan kijken Sam en Matthijs ineens mijn kant op. Beiden krijgen ze een grote grijns op hun gezicht. Dan voel ik ineens een klap op mijn schouder van Matthijs, terwijl hij zegt 'Natuurlijk gaat het wel met Julia. Ze bedacht zich waarschijnlijk gewoon dat ze een paar leuke mensen niet meer zal zien, he Juul?'