Voodoo Victim

Hoofdstuk 16

*LET OP MOBIELE VERSIE!*

"Hallo Matthijs," hoor ik een gemene stem zeggen.

"Hallo Domela, wat brengt jou hier?" zegt Matthijs met een opgeheven wenkbrauw. "En hoe weet je überhaupt dat ik hier woon?" (Voor als jullie even niet meer weten wie Domela is, ze de zus van Jamaal.)

"Je zusje was zo lief om tegen Brandon zeggen waar ze nu woont. Ik ben bevriend met Kirk en Marlena, de zus van Brandon, vandaar," zegt Domela terug.

Ineens voel ik allerlei blikken mijn kant op kijken. "Ja, wat nou!?" roep ik op zachte toon uit "Ik kon toch ook niets anders dan dat vertellen. Ik ga toch ook niet tegen hem zeggen, nou Brandon dat is geheim." Eva en Sam knikken mijn kant op en kijken dan weer terug naar deur om te zien wat zich daar verder afspeelt.

"In ieder geval," gaat Domela verder "Ik moet je wat mededelen en ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik ben zwanger van jou."

Mijn mond valt open en niet alleen die van mij. We kijken elkaar aan met verbijstering en dan kijken we weer terug naar Matthijs. Die waarschijnlijk ook niet weet wat hij hierop moet reageren.

"Eh... Eh," stamelt Matthijs "Kun je het niet weg laten halen?"

"Nee en dat was ik ook niet van plan. Ik houd het en daarmee uit," zegt Domela.
Als je zoiets bij Domela doet, dan is haar reactie te verwachten. Een standvastig persoon die weet wat ze wil en doet wat ze wil als ze er zin in heeft. Niet echt mijn type persoon en al zeker niet datgene waar Matthijs mee om zou gaan. Als je Jamaal met Domela ook vergelijkt zit er zo'n verschil tussen die twee dat je je überhaupt wel eens zou kunnen afvragen hoe die twee het thuis altijd met elkaar uithouden, zelfs zonder ruzies.

Domela's serieuze blik maakt plaats voor een arrogante blik. Ze maakt aanstalten om weg te gaan en draait zich met een ruk om, om over onze oprijlaan richting de straat te lopen. Matthijs kijkt haar naar en als ze uit het zicht verdwenen is, stapt hij weer naar binnen en slaat de deur hard achter zich dicht. Hij blijft er een tijdje spierwit en volslagen met zijn rug tegen de deur aan staan.

Ik wil opstaan, maar wordt tegengehouden door Eva die aan mijn arm trekt. Ik kijk haar aan zen zie haar met een boze blik mijn kant op kijken en zegt dan "Wat was je van plan te doen?"

"Nou, naar beneden gaan en Matthijs steunen," zeg ik ietwat onzeker.

"En dan vertellen dat je het hele gesprek hebt afgeluisterd zeker," zegt Eva met een boze toon op nog altijd een fluistertoon "Laat hem nou even, we gaan vanavond wel naar hem toe. We moeten nu eerst maken dat we hier wegkomen, we kunnen niet hebben dat hij er achter komt dat wij hem hebben zitten afluisteren."

Eva staat op en ik en Sam volgen haar beweging. Iedereen loopt richting zijn kamer.

- - - - - -- - -- - -- - -- - -- - -

In de verte hoor ik een muziekje afspelen. Langzaam word ik wakker en besef ik me dat dat mijn ringtone van mijn wekker is. Ik hoor Aan de kust, misschien voor jullie wel een bekende ringtone. Ik pak mijn mobiel van mijn nachtkastje om de wekker uit te zetten en bekijk mijn mobiel 7:00 uur, veel te vroeg om uit een warm bed te stappen. Ik blijf nog vijf minuten liggen in m'n bed om nog even 'na te liggen in mijn bed'. Eigenlijk nooit een goed plan, omdat je óf dan langer dan vijf minuten blijft liggen óf omdat je gewoon weer in slaap valt en dan twee uur later beseft dat je er allang uit had gewild. Terwijl ik nog even in mijn bed lig, kijk ik naar de muren in mijn kamer. Eergisteren zijn Eva en ik in de namiddag nog even snel naar de stad gegaan om verf te halen, zodat we onze kamers mooi konden maken. We hebben waarschijnlijk wel een uur omgelopen, voordat we daadwerkelijk bij de hobbywinkel aankwamen. Overal was er drukte, mensen en stoplichten en dan na vijf keer bij hetzelfde kruispunt te zijn gekomen, besef je je dan dat je misschien beter een andere weg kunt nemen. In ieder geval hebben we het plaatsje waar wij nu in wonen wel even goed kunnen bestuderen.