Voodoo Victim

Hoofdstuk 14

Iemand die ideeën heeft voor een andere verhaaltitel en iemand die een mooiere cover wil maken? Stuur me dan even een privé-bericht!

De telefoon blijft overgaan. Steeds maar weer hoor je die ene toon. Tuut tuut. Kom op denk ik bij mezelf, neem alsjeblieft die telefoon op. Opeens hoor ik een gekraak aan de lijn, het gekraak wanneer iemand opneemt. Ik kijk naar het display die het gesprek weergeeft, waarop inderdaad te zien is dat er ook daadwerkelijk een gesprek is begonnen. Mijn hart begint sneller te kloppen en direct kijk ik Sam aan.

Onzeker kijkt hij mijn richting op en zegt dan heel voorzichtig "Hallo, met wie spreek ik?" Ik hoor gerommel aan de andere kant van de lijn en abrupt wordt de telefoon weer opgehangen.

Weer kijk ik richting Sam die nog altijd naar zijn telefoon zit te staren. "Waarom zou iemand de telefoon oppakken en hem dan gelijk weer neerleggen?" mompelt hij.

"Niet dat ik er enig verklaring voor heb hoor, maar waarschijnlijk hoort die man aan je stem dat je niet zo zeker klinkt of niet klinkt als een 'echte' man," zeg ik met een onzekere toon "Dan zal hij vast gedacht hebben dat je geen serieuze zaken met hem wil beginnen."

"Mmm... Zal vast ergens in die richting zijn," zegt Sam "Weet je wat? Ik ga die persoon gewoon nog een keer bellen."

"Dit wordt denk ik best kansloos voor ons, maar ach niet geschoten is altijd mis toch?" zeg ik schouder ophalend.

Sam toetst het telefoonnummer opnieuw in op de telefoon en zet de luidspreker direct aan. Opnieuw hoor ik die rot toon weer van een telefoon die overgaat. Ik hoor weer gekraak aan de lijn en hoor dan ineens een iemand praten.

Hallo, dit is de voicemail van 0635827401. Neem na de toon uw bericht op.

Sam zucht diep. Dan vraag ik verbaast "Huh, wat betekent dat Sam? Kunnen we nu alsnog die persoon nog niet confronteren met zijn fout?"

"Stt!" zegt Sam dringend "Niet praten, straks heeft de telefoon jou gepraat opgenomen. Dan weet die persoon straks dat wij die pop van hem willen afpakken en dat wij niet andere zaken willen bespreken."

Ik maak een 'o' met mijn mond en knik, als teken dat ik het begrijp. Dan doe ik alsof ik mijn mond dicht maak door met mijn hand bewegingen te maken alsof ik een sleutel in een slot doe en daarna weggooi. Als ik merk dat Sam het gesprek heeft weggedrukt, begin ik weer tegen hem te praten.

"En wat doen we nu?" vraag ik aan Sam.

Sam haalt zijn schouders op als teken dat hij het niet weet en checkt nog een keer op de telefoon of hij het echt wel goed heeft uitgezet. Dan ademt hij diep in en zegt "Ik weet het niet, Julia, ik weet het niet. Het liefst zou ik nu direct verder gaan met het onderzoek, maar ik denk dat we het voor nu even moeten laten rustten. We hebben tenslotte vandaag al heel veel informatie verkregen, misschien dat we beter even iets anders kunnen gaan doen en in ons achterhoofd nadenken over de hele situatie."

"Oké, daar kan ik mee leven," zeg ik tegen Sam.

"Fijn," zegt Sam met een glimlach.

"Dan kan ik tenminste mijn slaapkamer onderzoeken, waar ik vandaag nog niet eens de tijd voor heb gehad," zeg ik tegen Sam, terwijl ik hem een knipoog toewerp.

Ik loop de studeerkamer uit en loop via de aansluitende woonkamer richting de hal. Hier neem ik de trap naar boven. Eenmaal boven kijk ik uit op een lange gang die eindigt in een hele lichte open plek. Op die plek is er een zit ruimte gecreëerd waar een paar stoelen en een tafel staat. Die plek wordt daar verlicht door een grote ronde koepel dat als dak dient. In de avond zorgt dat ervoor dat je vanuit je luie stoel uitkijkt over een prachtige sterrenhemel. De vloer is bedekt met tegels, zoals die ook te zien zijn in de hal en keuken. Wanneer je terugloopt de overloop van de gang in, krijg je een lichte, houten vloer dat ook te zien is in de woonkamer als de studeerkamer. Rechts en links zie ik allerlei deuren naast me. Op het eerste gezicht kun je al gokken welke kamer Matthijs heeft gekozen, namelijk de eerste aan de linkerkant. Groot op zijn deur heeft hij de tekst DANGER geschreven met daaronder in kleiner letters betreden op eigen risico. Dat zou alleen Matthijs kunnen ophangen, zowel de 'lol' van de grappige tekst als de opvallendheid van zijn deur weerspiegelen een deel van zijn karakter. Zo wil hij ook het liefst in het middelpunt staan en graag iedereen vermaken met zijn humor. Sam zou daarentegen zijn kamerdeur helemaal leeg laten en alles netjes in zijn kamer ordenen, terwijl Matthijs overal kleding zou laten slingeren en iets van een boksbal of basketbalnet naast zijn deur hangen. Waarschijnlijk hebben de jongens dus voor de linkerkant gekozen en zit Eva in een van de kamers aan mijn rechterkant. Aan beide deuren is nog niets opvallends te zien, waardoor ik niet weet wat haar kamer is. Toch denk ik dat de kamerdeur niet lang meer leeg is. Eva kennende wil ze tot in de puntjes haar kamer iets van roze of paars maken met allerlei versieringen op haar deur. Wat dat betreft is ze een echte perfectionist, maar ook zeker een meisje-meisje. Van mij zou je eerder zeggen dat ik een jongens-meisje ben, meer om het feit dat ik niet hou van al die meisjesachtige dingen. Ik hoef er niet voor 110% perfect uit te zien, ik vind 80% ook wel goed.