Voodoo Victim

Hoofdstuk 8

Brandon's huis ligt niet ver van de verschrikkelijke plek af. Het is ongeveer zo'n twee minuten lopen tot aan de grote poort, de plek waar je toegang krijgt tot de grote wijk waar Brandon woont. Alleen al aan de poort zie je dat zijn wijk veel luxer is dan die van ons. Daarnaast is deze wijk ook groter qua oppervlakte en staan er minder huizen, doordat de huizen allemaal een groter perceel oppervlakte hebben dan onze huizen. Deze wijk is iets duurder dan de wijk van mijn opa en oma, zij hebben even grote huizen, maar deze wijk is afgeschermd door een poort, die volgens Brandon samen met alle wijkbewoners is gefinancierd om meer rust en orde in de wijk te krijgen.

Ondanks dat wijken in Londen er bijvoorbeeld veel mooier uitzien, mag je hier van geluk spreken dat ze zulke wijken kunnen bouwen. Waarschijnlijk vragen jullie je misschien wel af waarom ik zoveel verschil weet tussen allerlei wijkhuizen, aangezien wij geen ene cent hebben om naar school of reis te gaan. Zoals jullie weten werkt mijn vader in het leger, waardoor hij als enige van ons gezin vaak wordt uitgezonden naar een ander land om daar opdrachten uit te voeren. Heel af en toe, gaat mijn vader naar een land, in dit geval Engeland, en dan mogen wij met hem mee! Toen kreeg mijn vader te horen dat hij daar een appartement had voor meerdere personen, in zo'n geval kiest mijn vader er dan voor om ons 'stiekem' mee te nemen, zodat wij ook een keer een dagje weg hebben en Londen kunnen verkennen. Helaas kunnen wij hier geen foto's van maken of souvenirs halen, omdat wij daar het geld niet voor hebben. Daarom vind ik herinneringen heel belangrijk, ze geven je toch weer de mogelijkheid om terug te denken over een mooie tijd. Als er ook maar iets met iemand zijn geheugen gebeurd, zou ik dat het ergste vinden dat iemand zou kunnen overkomen.

Ondertussen zijn Brandon en ik door de grote poort gelopen op weg naar Brandon's huis. Zijn straat ligt direct naast de poort, het enige is dat je een klein stukje naar achteren moet lopen, omdat zijn huis in het midden van de straat staat. Als we door deze straat heenlopen, verbaas ik mij over de manier waarop deze wijk is gebouwd. Het is zo'n groot verschil met mijn wijk qua gebouwen, dat je haast zou denken dat je in een andere stad zou lopen. Alle huizen hebben hier een grote oprit voor het huis, waar mensen hun fietsen en andere vervoersmiddelen kunnen stallen. Daarnaast hebben deze huizen zelfs ramen en deuren, wat ik echt nog nooit thuis heb gehad.

In nog geen drie minuten zijn we bij zijn huis aangekomen. Op het moment dat Brandon de oprit wil oplopen, richting de voordeur, blijf ik stilstaan. Ik kijk met grote ogen naar het gigantische huis dat voor mij staat. Brandon heeft door dat ik niet meer achter hem loopt en stopt daarom met lopen en draait zich mijn kant op.

"J..je gaat toch niet menen dat dit jou huis is, he?" vraag ik stotterend aan Brandon, terwijl ik richting het gigantische huis wijs.

Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht en hij zegt lachend terug "Ja, ik meen het wel, hier woon ik. Je mag wel meelopen hoor."

Ik loop verder totdat ik ook ben aangekomen bij zijn voordeur. Daar wacht ik, totdat Brandon deze van het slot heeft afgehaald. Ik kijk een beetje rondom mij heen. Als ik erover nadenk, zou ik dit principe van een slot omdraaien al niet eens kennen, omdat wij thuis geen eens deuren hebben met sloten erop! Toch weet ik wel wat het is, aangezien mijn opa en oma ook sloten op hun deuren hebben, waardoor het niet helemaal nieuw voor mij is. Op het moment dat ik de klik van de deurklink hoor, kijk ik op richting Brandon en zie ik dat hij de deur opendoet. Hij trekt de deur naar achteren en steekt zijn hand naar mij uit, zoals een echte gentleman dat zou doen. "Treed binnen." zegt Brandon tegen mij, terwijl hij mij een knipoog geeft.

"Daar zeg ik geen nee tegen." zeg ik terug tegen Brandon en stap de hal binnen. De hal is al vrij groot, het is denk ik net zo groot als mijn slaapkamer. De hal heeft een houten vloer met een witte muur. Aan de muur hangen heel veel foto's, waarschijnlijk van de hele familie, zo zie ik Brandon en zijn zusje Rosa een aantal keer voorbij komen. Zo te zien zijn deze mensen echte familiemensen en hechten ze veel waarde aan elkaar.