Voodoo Victim

Hoofdstuk 17

HEEL ERG BEDANKT MyTurtleIsPurple VOOR HET MAKEN VAN EEN ONTZETTEND MOOIE COVER!

*LET OP MOBIELE VERSIE!*

Versuft loop ik het lokaal uit. Ik ben helemaal gaar van de dag van vandaag. Een hele dag naar school gaan met allerlei lessen is toch wel vermoeiender dan ik dacht. De hele tijd moet je opletten, aantekeningen maken en net op het moment dat je eindelijk een beetje zin krijgt om verder te gaan met het vak, galmt de bel door het lokaal om je te vertellen dat het lesuur is afgelopen. Het meest verschrikkelijke aan deze dag vond ik wel dat ik meer dan zeven verschillende vakken heb gehad, waar ik bij allemaal ook maar werkelijk geen kennis van heb. Iedereen zit al op het niveau waarin je bij Frans al kunt zeggen 'Bonjour, je m'appelle' en dan kom ik aan met 'Bonjour'. Nou het liefst 'Bonjour' ik mijn niveau gewoon gelijk het raam uit.

Ik ben gelukkig niet de laatste die het lokaal verlaat. Achter mij zie ik Miguel Rodriquez nog zitten om zijn laatste huiswerk af te maken en alvast dingen doornemen die waarschijnlijk in de volgende les worden behandeld. Zoals ik al had gedacht is hij de nerd van de klas. Aan zijn sociale omgang met zijn medeklasgenoten te zien is hij dan ook niet erg populair in de klas. Sterker nog, volgens mij heeft hij weinig vrienden.

Ik loop door de gang op zoek naar kluisnummer 263. Tijdens het laatste lesuur was de baliemedewerkster van vanmorgen nog snel even het lokaal binnengelopen om even mij mijn kluissleutels te overhandigen. Hiermee kan ik een paar spullen opbergen in een klein, vierkanten boxje dat aan de muur hangt, zodat ik het tenminste niet zelf de hele dag hoef mee te sjouwen. Daarnaast hoorde ik van een paar anderen dat zij aan het eind van de dag gewoon hun boeken daarin dumpen, zodat ze deze niet mee naar huis hoeven te nemen. Best een handige tip dacht ik zo.

Helemaal aan het einde van de gang, dichtbij de balie staat mijn kluisje. Helemaal onderaan. Ik buk, zodat ik het sleuteltje onderaan in het slot kan steken. Ik draai het deurtje open en gooi hier van bijna alle vakken mijn boeken in. Een vak, namelijk aardrijkskunde, laat ik nog even zitten. Dat boek wil ik nog wel even grondig doornemen thuis, aangezien ik het best interessant vond. Nadat ik alle in mijn kluisje heb gedumpt, loop ik verder naar buiten in de hoop dat Matthijs is blijven wachten om samen naar huis te lopen.

Onderweg passeer ik nog een paar van mijn klasgenoten. Tot nu toe bevat mijn klas het nog wel aardige mensen. Zoals ik nu heb gezien, zou je de klas kunnen opdelen in een aantal groepen. Als eerst natuurlijk de groep van Javier Gomez en zijn meelopers en nog een tweede redelijk populaire groep, waarin ik mij vandaag heb bijgevoegd. Deze bestaat uit twee jongens genaamd Diego Suarez en Valentino Chari. Daarnaast zijn er ook nog drie meiden in de groep, waarvan de twee zussen Sara en Sofia Chiminez en een meisje genaamd Rosemary Williams. Met het laatste meisje heb ik het meeste gemeen, aangezien zij ook dit jaar naar Lima is verhuist en hier sinds dit jaar ook naar school gaat. Door mijn aankomst bevat de groep in ieder geval weer een even aantal, waardoor Rosemary ook iemand anders heeft in plaats van altijd de twee zusjes. Als laatste heb je dan nog de onafhankelijke leerlingen die niets anders doen dan op zichzelf zijn en af en toe bij anderen komen zitten voor een groepsopdracht of om gewoonweg even de behoefte hebben aan wat sociaal contact.

"Tot morgen Juul," hoor ik Javier schreeuwen over het schoolplein.

Ik draai me om en zwaai gedag naar hem en zeg "Tot morgen." Daarna overzie ik het schoolplein in de hoop dat ik mijn broer nog ergens kan vinden. Helaas, geen Matthijs dat wordt dan maar in mijn eentje teruglopen.

- - - - - - - - -

Na weer een kleine twintig minuten lopen, loop ik weer de oprijlaan van ons huis op. Alles ligt er weer vredig bij. Ik loop het opstapje op en doe de deur open, waar ik gelijk mijn moeder in de keuken zie staan.