My Bestfriend is my lover

Chapter 13 (I'm sorry Hann ko..)

Pag gising ko ginagamot na ni Tristan kamay nya

"halika, ako na dyan"

"bakit mo ginawa yun ha?"

di ako naka sagot

"kung di pako bumalik baka wala ka ng damit don, hindi mo pa alam"

"sorry Hesh, wala ako sa sarili ko kagabi..."

RRIIIIIIIIIIIINNNNNNNNGGGG.... (new call from: JoHANN koh :))

"hello?"

"good morning! may sasabihin lang ako"

"morning din! ano yun?"

tahimik si Tristan,, pinaloud speaker nya pero ayaw ko, nanood lang sya ng t.v. habang nakikinig sa sinasabi ko.

"sorry pala kagabi ha,, wala din ako sa sarili ko eh, paki sabi nalang din kay Tristan, kamusta na pla sya?"

"ok lang yun, pare-parehas lang naman tayo eh. eto may pasa, pero ok naman sya :)"

"ahh.. Peecie"

"oh?"

"namimiss na kita..mahal pa rin kita..ikaw ba? may bago ka na?"

na-alala ko yung mga pangyayaring nagdaan..

"ako rin eh..patawarin mo ko sa ginawa ko nun..alam ko ayaw mo.."

ang sama ng tingin ni Tristan

"mahal mo ba si Tristan? bakit mas pinili mo sya kaysa sakin?"

"please Johann..ayoko ng balikan pa ang tapos na"

"I love you still..hindi kita makalimutan Hann ko.."

naiiyak ako..eto nanaman..hanggang sa tumuloy na ang luha ko

"ganun din ako..tandaan mo..MAHAL NA MAHAL DIN KITA, pero kailangan nating maghiwlay..para matigil na ang lahat"

"naiintindihan ko..pero hindi ko kaya"

umiiyak na sya halata sa boses nya

"wag kang umiyak..lalo akong nag-aalala..please JOHANN"

"Peecie...."

"ayoko na...I'll end up this call"

"wag!! Peecie wag!!"

lalo akong umiyak....papatayin ko o hindi??? God help....

pinatay ko na...then cry out loud...etong si Tristan,, lumapit..niyakap ako..

"hesh tama na, ganyan talaga"

"ang hirap pala hesh, lalo na pag ung ex mo humahanap ng way para magkabalikan kayo"

"naiintindihan kita..."

alam ko ayaw nya yung topic..kaya ganun reply nya..pero gusto ko lang naman mag open sa kanya eh...pumunta ako sa rooftop. nagpahangin., nag solo...and that day ends up like  that..