My Bestfriend is my lover

Chapter 17 (I just wanna fix things up)

"iha..may bisita ka oh.."

tinuro nya sina Tristan, buong barkada.. ngumiti ako kay Tita..hindi ko naman bisita yun eh, kay Johann yun. nilapitan ko sila, niyakap nila ako pero si Tristan nasa pinto lang, nahihiya?

"condolence Peecie, sorry ngaun lang kami nakapunta; ngaun lang free time ng barkada eh."

si Krishia...

"ok lang..." nagsmile ako

"ano ba nangyari? nagulat nalang kami kay Tristan, biglang natulala, wala na daw si Johann"

ha? tristan? alam nya?

"pano nalaman ni Tristan?"

"bumalik sya sa amin, after ka nyang sundan, sabi nya magkasama kayo...after ilang mins. tumawag si Tristan, tinanong ni Johann kung nasan ka pero nasa sala ka...may sinabi daw si Johann kay Tristan"

"ano yun?"

"nagpapaalam daw.....sabi nya alagaan ka daw ni Tristan, mahalin ka daw nya hanggang kaya ni Tristan...sabi daw ni Tristan pupuntahan nya kayo...pero ayaw ni Johann gusto daw nya maging masaya bago mamatay.. tapos biglang nag end call..."

tears started to fall again...Hann y are u doing this to me? why do u wanna hurt me? sabi mo wag ako iiyak pero sa mga ginawa mo hindi ko kaya eh...sorry...

"sorry for hurting your feelings Peecie, pero if no one of you will make a move...walang patutunguhan ang pagkamatay ni Johann. you wanna make him happy, right?"

tumango ako..

"then make a move...let Johann be free...magusap kayo ni Tristan, pupuntahan namin si Johann. kaya mo yan girl..."

pinuntahan ko muna si Tita..

"tita...sorry po..sana po mapatawad nyo ako"

"ha?? bakit iha??"

"dahil po sa akin kaya namatay si Johann, dahil po sa amin, dahil po kay Tristan, SORRY po talaga tita!" lumuhod ako sa harap nya pero pinatayo nya ako...

"ano kaba? wala akong magagawa, ganun magmahal ang anak ko eh, masaya naman ako't magkasama silang dalawa ng tatay nya. wala kang kasalanan, masaya rin ako't masaya sya bago sya mamatay. salamat sa pagpapasaya sa kanya iha! salamat sa lahat."

"ako nga po dapat magpasalamat eh, kasi po hindi po kayo nagalit sa akin.."

ngumiti ako at sya rin. lumabas ako, tinawag ko si Tristan, para kung sakaling may masabi man ako, sa labas maririnig

--------> sa labas...(walang balak magsalita)

"condolence.."

"salamat"

"ah,, yung bear?? ayan na?"

hawak ko kasi eh...

"ahh..oo kahapon pa, cute ng inorder natin noh?? si Hanne to..."

"congrats! natupad na wish mo"

"salamat!"

aalis na sana sya...

"ahh Tristan, ayusin na natin toh...."

"sorry!!! sorry!! sorry!! ako may kasalanan ng lahat, ako ang dahilan nito, lalo na nung sa Resort"

"buti alam mo....hindi ganon kadali magpatawad Tristan, pero para kay Johann gagawin ko, gusto kong masaya at mapayapa syang maglakbay...di ko matanggap na eto ung dahilan ng pagkamatay nya, pero sinabi nya rin sakin ang sinabi nya sayo.. ayaw nyang umiyak ako kaya hindi ko kayang magalit ngayon. alam mong mababaw emosyon ko. sorry kung OA ako nun, nagulat lang ako sa ngyari"

"alam ko...kaya nagssori ako...ako naman talaga may kasalanan eh, LASING ako nun"

"Pinapatawad na kita, past is past.....kalimutan na natin yun.."

"1 year akong magsstay sa Russia, para maka move on"

"kailangan ba talagang ganun katagal?"

"Tristan, mahalaga sakin si Johann, mas mahirap kung nawala pa sayo..tapos mahirap magmove on kung makikita mo araw araw yung taong may kinalaman doon.."

"sumunod ka nalang kung gusto mo.."

nag smile ako...sya din...

and that day ends with that..