SEXY DOCTOR!

GERİ GELEN HİSLER!

Yakışıklı doktorumuz kocaman cüsseli ile kollarını açıp hasta kızımızı baklavalarının tam üstüne doğru bastırmıştı neden böyle bişey yaptığını düşündükçe tabi ki acı çeken insanlara zaafı vardı biraz da olsa acısını dindirmek istemişti uzun zaman sonrada olsada bi kere daha sıcaklığı hissetsin istemişti... Yuna gelirsek oradan hiç çıkmak istemediğini yemin edebilirdi çünkü böyle duygulara yada birinin ona birden dokunmasının nasıl bi his olduğunu unutalı uzun zaman olmuştu... İkiside bir süre boyunca böyle bir birlerine kilitli kalmışlardı... Bu ortamı bozan ise birden Junun kafasına giren ağrıydı sanki kafasının içinde bişeyler canlanıyordu ama tam olarak emin değildi bi süre kafasını ellerinin arasına alıp acısını dindirmek için iyice bastırmıştı denedi ama pek fayda sağladığı söylenemezdi en son bu boğuşmanın arasından kaçmasını sağlayan Mi Yundu doktora bakıp

İyi misiniz? Sizin için ovalamamı ister misiniz?

Jun: ciddi misin?

Evet gelin bu konuda eskiden iyiydim bakalım yeteneklerim gitmiş mi?

Annesinin sözünü dinleyen bi çocuk gibi çaresizce sırtını Mi Yun a dönüp önünü oturmuştu bile. İlk ellerini şakaklarına hissedince hafif soğuk gelmişti bu yüzden içi bi değişik olmuştu... Oyalamaya devam ettikçe sanki ağrılar azalıyor gibiydi...

Jun: woah cidden iyisin?

Evet öyleyim.. Siz daha iyi misiniz?

Jun: sayende...

Neden böyle oldu bişeyiniz mi var?

Jun: önceden böyle olmazdı galiba biraz fazla çalışmaktan olsa gerek

Anlıyorum

Jun yorulduğunu düşünerek yeterli olduğunu söyleyip tekrardan karşısına oturmuştu cidden ilaçlar bazen çok faydalı demeden edemiyordu kendisine... Ten rengi resmen yerine oturmuştu...

Jun: teşekkür ederim. Bu arada terapiyi bırakmak gibi bişey yok gelmeye devam et seninle olucam bundan sonra iyileştireceğiz seni tamam mı?

Terapi? Immm emin olamadım ama denerim... Gerçekten ümit var mı?

Jun: tabi ki eğer yaşıyorsan cidden ümit vardır hiç bitmez... Senin iyileşeceğine eminim. Hastaneden çıktıktan sonra yemeğe gidelim seninle

Gerçekten mi?

Jun: Evet gerçekten. Neyse sen dinlen benim çıkmam lazım çağrı geldi hasta saati

Tabi tabi kolay gelsin teşekkür ederim

Jun çıktıktan sonra arkasında çocuk gibi sevinen bi çocuk bırakmıştı... Adeta şimdiden hayata dönmüş gibiydi... Ne giysem? Güzel elbisem var mı diye içinden geçirmeye başlamıştı bile sonradan ise birden tadı kaçmıştı o bi doktor iyileştirdikten sonra işi bitecekti elbet kendine gel Min! Dedikten sonra yatağına uzanığ camdan tarafa sağa doğru dönüp dışarıya bakmaya başlamıştı... Gökyüzüne baktıkça içindeki heyecan istemeden artıyordu acaba gerçekten sadece bi gün de benim için bu gökyüzü kadar berrak olabilecekmiydi?

Jun ise tamamen o güne odaklanmıştı bi yandan da nasıl sarıldım? Cidden bu nasıl oldu? Sen mi profesyonelsin? Yanlış anlaşıldım mı? Yok canımm başıma masaj bile yaptı... Ah ne kadar güzeldi... Cidden o hassaslığı ve bazıları bi daha hissedebilirmiyim ki? Neler diyorum ben? Düşünceleri birbirini kovalarken diğer yandan hızlı hızlı atıp Juna sesini duyurmaya çalışan bi kalp vardı cidden kalbi biraz daha hızlı atarsa ayaklanıp olduğu yerden kaçacak gibiydi... Jun kendi içinde heyecandan heyecana sürüklenirken hiç kötüü bişey düşünmek istemiyordu... Odasına girdiği zaman elini yıkamak için lavabonun önüne geçti ve akan suya dalarak kendini ciddi düşünürken buldu "Umarım o gün bu akan su kadar berrak ve temiz olur... " dedikten sonra çalan kapıyla irkilerek yerine oturdu ve gelen hastayı içeri aldı... Hastayla konuşurken durduk yere sırıtıp duruyordu bi türlü bu şeyi durduramamıştı en sonun da hastasından özür dileyip o gün ki seansını erken bitirdi...

***
3 gün sonra Mı Yun hastaneden çıkabilmişti. Bu 3 gün içinde tekrar bir araya gelmediler sadece Jun uzaktan onu izliyordu Khunla da arasının iyi olduğunu fark etti yada gerçekten mutlu olmaya başlıyordu... Gülümsemenin birine bu kadar yakışacağını bilmezdi daha önce... Tam çıkış günü yanına gitti Jun kapıyı tıklatıp içeri girdi

Ooo doktor bey izindesiniz sanıyordum hiç uğramadınız

Jun: Hayır yoğundum da çıkacağını duydum bakayım dedim

Evet sonun da çıkıyorum tamamen iyileştim sonunda

Jun: çokk sevindim de bi sözümüz vardı hani seninle

Iıııı hangi söz tam olarak hatırlamıyorum kusura bakmayın hafızam pek iyi değil

Jun: hastaneden çıkınca yemeğe çıkacaktık ya?

Aaa Evet şimdi hatırladım olur çok iyi olur hemde... Ne zaman?

Jun: bu gün iş çıkışı gidelim. Ben seni almaya geleyim ev adresini mesaj at bana olur mu

Tamam öyle yapalım o zaman

İkisi ayrıldıktan sonra cidden yüzlerinde aptal bi gülümse vardı... Biri görse acaba ne düşünürdü? Mi Yun aslında hatırlıyordu yemek sözlerini ama sadece birden atlamak istemediği için belli etmemişti... Jun ise ona neden gelmedin diyince mutlu olmuştu demek gelme mi beklemiş diyip diyip hastanenin içinde güle güle yürüyordu...

***

Jun işini çoktan bitirmişti bile... Evi ile hastane zaten yakındı hemen eve geçip duş aldı ve bir güzel kıyafetlerini giyip çıkmıştı özellikle kasları belli olanları seçmişti.. Mi Yun a dönersek eve döner dönmez hastane kokusından kurtulmak istemiş olacak ki hemen kendini banyoya atmıştı. Duşunu alıp üstünü değiştirip saçını başını yaptı makyajını yaptı ve Jundan gelen mesaj üzerine aşağıya indi Junu görümce el salladı ama Junun tek verdiği tepki Woav!
Dı