SEXY DOCTOR!

Sırlı Oda...

Mediada ki müzik ile dinleye bilirsiniz :)

O gün Mi Yun sırf Junu kendine biraz daha bağlamak için kendi evinde yemek yemeğe davet etmişti mükemmel dörtlü bir araya gelecekti ama bu sefer Mi Yun onlara bişeyler hazırlayacaktı... Hepsi çok heyecanlanmıştı özellikle Jun, yemeklerine ve öğün atlamamaya dikkat eden Jun her zaman hayallerinde güzel ve iyi yemek yapan bi kızın hayalini kurmuştu....

***

Hepsi birbirine bakıyordu çünkü bu menü Mi Yunun onlara yaptığı ilk yemeklerle aynıydı ve bu onları daha çok korkutmuşdu kimse yeme cesareti gösteremiyordu ki Jun çatalını ete batırana kadar Khun ve Ha Na da şaşırıp Juna odaklanmışlardı ve Junun ağzından çıkanlar şöyleydi

Jun:woahhhh lezzetli nerde öğrendin böyle yemek yapmayı?

Khun: şaka mı yapıyorsun?

Mi yun: Amerika'da olduğum zamanlar da kursa gidip kendimi geliştirmiştim. Eskiden pek iyi değildim de

Ha Na: Woahhh Mi Yunah sende cidden ilerleme var cidden eskiden bu kadar iyi değildin

Mi yun: ahaha teşekkür ederim :) eee sizin işleriniz nasıl gidiyor duydum ki yeni gelmişsin Ha Na Amerika'dan?

Ha Na: Evet öyle oldu yeter artık dedim bi de biliyorsun Khun burda ben orada pek olmuyordu dimi Khun?

Khun: Evet bitanem. Çok zor oluyordu bizim için sadece geceleri konuşabiliyorduk ki bazen o bile mümkün olmuyordu yoğun çalışma saatleri işte

Jun: peki sen neden buraya döndün Yunah? Sonuçta ailem vefat etti demiştin seni buraya geri döndüren ne acaba?

"ortalıkta hafif bir gerginlik olmuştu bu soru karşısında çünkü cevabı zor bı soruydu sanki... Mi Yun daha hafızasını kaybettiğinde haberdar değildi bile zaten tamamen kaybetmemişti sadece Jun ile olan anıları yoktu o yüzden onu hatırlamıyordu. Bu soruyu Jun sorduktan sonra ağzına götürdüğü lokmayı tabağa bırakıp Juna gülümsedi... "

Mi Yun: haklısın aslında beni buraya bağlayan pek bişey yok ama bi senaryo geçti elime değişik onu düzenliyorum bi de fark etmediğim bişey var beni burda tutan ama 2 hafta sonra Amerika'ya geri dönücem ordan Kanadaya geçebilirim Tıp eğitimi mi tamamlamayı düşünüyorum

Jun: anlıyorum 2 hafta sonra sonra seyanslarımız bitiyor yani

Mi Yun: Evet öyle olacak ama senin sayende baya yol kat ettim sonuçta kendi kabuğumdan çıktım en azından haksızmıyım?

Jun: tabi ki haklısın... Peki bu Khunun girmemesini istediğin oda orada ne var? Yanlış anlama ama ben o gün seni eve bıraktığım da seni yatırmak için oraya girmek zorunda kaldım fakat senin odan değilmiş

Mi Yun: 2 senedir girilmiyor o odaya sadece temizlikçi teyze gelip her hafta temizliyor sonra gidiyor o şekilde. İçindeki şeyler galiba benim boşluk olan kısmımı tamamlayacak şeyler ama onlarla yüzleşmeye hazır değilim henüz

Ha Na: Woahhh Junah sen oraya girdin mi? Çok şaşırdım. Belki hazır olduğunda Jun sana yardım eder oraya girmen için?

Mi yun: yani olabilir ama henüz değil

Khun: şuan cidden merak ettim ne var orada

Jun: malesef ki bunu öğrenmene vaya var

Mi Yun: neyse duydunuz mu?

Khun: fazla bile yedik uzun zamandır böyle yemek yememiştim

Ha Na: belli tabağı da yiyecektin nerdeyse

Mi yun: kahve yapayım içelim isterseniz

Jun: olabilir aslında ama masayı toplamanda yardım edelim

Mi yun: yok gerek yok ben hallederim zaten çok bişey yok ki

Jun: peki o zaman

***

Hepsi salona geçmişti ve ortamda gerçekten garip mi atmosfer vardı... Khun ve Ha Na hissetmişti ama anlayamamıştı sadece ikisi de Junun hafızasının gelmeye başladığından şüphe ediyorlardı. Mi Yun ise farkında olmadan Junun yaptığı iyi yorumlara sevinmişti

***
Mi Yun: işte kahvelerinizzz

Khun: güzel kokuyor

Jun: eee dersini almış tabi güzel kokar

Ha Na: hey doktor beyler siz ikiniz kafeteryadaki kahveleri bile seviyorsunuz o yüzden yorum yapmadan için çıkalım çünkü saat geç oluyor yarın erkenden gidicez işe

Khun: ağğğğğ niye hatırlatıyorsun ki anlamıyorum Tamam içip çıkalım

Ha Na: Jun sende bi kaç kere uyuya kaldığını unutma eğer böyle bişey olursa psikiyatrist demem acil servise atarım seni

Jun: tehdite bak tehdite neden yakın arkadaşımız baş hekim olmak zorunda acaba?

Ha na: gözünün yaşına bakmam

Khun: hadi çıkalım bitti benimki

***

Hepsi çıkmıştı evden Mi Yun kocaman evde yine bir başına kalmıştı... Oda hakkında konuşulanlardan sonra ister istemeden kendini odanın önünde buluvermişti ve düşündüğü tek şey "neden bu odaya girmem bu kadar zor ki? " bi yanı içeridekileri hatırlamak için deli oluyordu ama diğer yanı ise henüz değil diyip boşvermesini istiyordu Mi Yun ise kendine gelip elini kapı tırnağına uzatmıştı...

***

Jun çoktan evine ulaşmıştı bile sofrada yaşanılanlar aklına geliyordu tepkileri sonra geçmişteki bi kaç şeyi geri gelmişti...

Flash back! ***

Mi Yun: oppa! Cidden dün benim yaptığım yemek yüzünden mi miden kötü oldu

Jun: Aaa Mi Yun Hayır dedim ya cidden yemek çok güzel olmuuştu

mi yun: o kadar tabağı neden yedin acaba bi de çok tuzluydu. hastaneye mi gitsek?

Jun: ohayt! Ne hastanesi iyiyim dedim ya ama belki bi kere öpersen daha iyi olurum?

Mi Yun: çıkarcı hastalığınıda nasıl kullanıyor

***

Jun midesini dün çok tuzlu yediği için bozmuştu ama Mi Yuna kıyamıyordu bu yüzden inkar ediyordu ama Mi Yun kendisi yüzünden olduğunu biliyordu... Bu yüzden sırf Jun biraz daha iyi hissetsin diye yanağından küçücük bi öpücük kondurmuştu ...

Mi Yun: bi daha hastalanma yaptığım bişey kötü olursa da yemek zorunda değilsin yüzünün rengi bile atmış...
Annen nasıl kızırmıştır sana...

Jun: annem neden kızsın geçer akşama hem biraz üşüyorum sadece ondan rengim öyle

Mi yun: görücez bakalım geçecek mi?

Flash back bitti***

Jun bu anıyı hatırlayınca istemsiz gülümsemişti ve şunu düşünmeden edememişti "bu kız benim hayatımın ne kadar içinde? "