the LIFE of DEATH (NOT EDITED)[slow Update]

#6 PART-2

*ZEYN'S POV*

Pagkatapos sundan ni Ivan si
Elaine, ay nanatili parin kaming tahimik, ni isa sa'min ay walang gustong magsalita.
Wala nga ba?.

At ito namang JD na ito kanina ko pa napapansin na lihim na pasulyap-sulyap sakin?.
Tss!. Weird nya hah!

Bigla akong napatingin sa Relo ko,
OMG!!!
12:30pm na?!?
Gosh! Kailangan kona palang umuwi!. Aysst!.

Nagmamadali akong tumayo mula sa pagkakaupo ko at,
Saktong pagtingin ko sa gawi ni JD, nahuli ko syang nakatingin nanaman sa'kin,
W/ matching kunot noo pa?!

"WHAT?!"
Iritadong tanong nya sa'kin,
Na ikinataas ko ng isang kilay.

"tss!. Ikaw ang WHAT dyan?!"
Sagot ko sa kanya at lumakad na ako palapit kay Lily at Jack na magkatabing nakaupo sa sofa.

"ahmmp. Lily?, kailangan ko na palang umuwi. Hapon narin kasi eh. Baka hinahanap na ako nila mama."
Tumingin sa'kin si Lily at ngumiti ng malungkot,

"sorry nga pala sa mga sinabi ni Elaine kanina sayo---"

Hindi kona pinatapos pa si Lily sa mga sasabihin nya, naintindihan ko naman sya at sana maintindihan rin ako/kami ni Elaine,
wala naman talagang may gustong mangyari lahat ng yun kay Mary.

"ano ka ba, okay lang yun, naiintindihan ko naman si Elaine"

Pero may mga oras rin na hindi ko maiwasang isisi talaga sa sarili ko ang lahat ng nangyari sa kanya.

Kasalanan ko ba talaga ang nangyari kay Mary?.

Kasalanan ko ba na hindi ko napigilan ang nangyari sa panaginip ko?.

"hah. Eh, teka. Ang lakas pa ng ulan sa labas oh."
Sagot ni Lily na tumingin pa sa labas ng bintana,

"may payong naman ako, at magba-BUS nalang rin ako pauwi"sagot ko

"uuwi narin ako, isasabay ko nalang si Zeyn"
Napatingin ako kay JD

"Hindi na ,salamat nalang"sagot ko aalis na sana ako ,pero hinigit nya ako sa braso. Problema nya?. Feeling close?.

"sabi ko sabay na tayo. Lily, Jack!. Uwi na kami"
Paalam nya sa dalawa at hinila na ako palabas ng bahay ni Lily.

"ah---wait!--Bye LILY!!"
Sigaw ko,kasi ayaw talaga akong bitiwan nitong si JD. Bwisit!.*pout*

***
*fast-forward lang po natin hah?..XD*
***

Ayun nga wala na akong nagawa kundi ang sumabay nalang sa kanya,
Aysss!.buhay nga naman oo!.

Tahimik lang kami sa gitna ng biyahe hanggang sa makarating na kami sa tapat ng bahay namin,
Huminto narin ang ulan.

"Salamat"
Wika ko sa kanya at kaagad na akong bumaba ng kotse nya.

"wait!"
Bigla nyang sigaw na ikinagulat ko, kaya tinignan ko sya ng masama.