the LIFE of DEATH (NOT EDITED)[slow Update]

PROLOGUE:

"Zeyn wala na sya*sniff*"

Umiiyak na wika sa akin ni Lily ng makarating kaming magbabarkada sa pinanyarihan ng aksidente.

Hindi ako makapaniwalang wala na ang boyfriend nyang si Jack, parang kanina lang masaya pa kaming lahat na nag-aasaran.

"shhh..magpakatatag ka okay? nandito lang kami palagi sa tabi mo."

Sabi ko sabay yakap sa kanya hindi ko narin napigilan ang sarili ko na mapaiyak.

Iniwan ko muna si Lily sa Barkada at tsaka ko pinagmasdan ng mabuti ang buong paligid kong saan kinaladkad ang sinasakyan ng kaibigan naming si Jack.

tumigil ang paningin ko sa mga nakita kong bobog ng mga basag na salamin.
Sabi ko na nga ba totoo ang lahat ng hinala ko.

Pero hindi ko akalain na sya.Na sya pa ang dapat na mamatay.

napaupo nalang ako at napasabunot sa aking sarili dahil sa sobrang gulo ng utak ko.

Hindi ko alam kong ano ba ang dapat kong gawin.Sobrang naguguluhan ako sa mga nangyayari.

Simula palang alam ko na, pero
ayaw ko!.natatakot ako.

"Alam mong mangyayari ito diba?"-Jd

"huh?"-ako

HER POV:

sabi nila kamangha-mangha daw ang mga taong kayang gumawa o makagawa ng mga bagay na hindi kayang gawin ng isang ordinaryong tao.

At marami rin ang gustong magtaglay nito.Pero para sa akin hindi ko iyon gusto.

Hindi ko ginusto na magkaroon ako ng ganitong klase ng kakayahan.Kakayahang makita at malaman ko kong sino ang pwedeng mapahamak,kung kaninong buhay ang maaaring malagay sa panganib.

Pero bawat buhay na naililigtas ay buhay rin syang kapalit.

Pilitin ko mang iwasan ang mga bagay-bagay,patuloy parin silang kumikilos,at sila na mismo ang gumagawa ng paraan para kunin ang buhay ng isang tao.

Kahit hindi mo pa gustuhin ang lahat wala ka ng magagawa pag ikaw ang natipuhan nya.

Pero hanggang ngayon binabalewala/iniiwasan ko parin ang lahat.
Pero maiiwasan ko pa kaya kung pati ang mga taong mahal ko ay unti-unti naring napapahamak?.

Hanggang kailan ako iiwas sa reyalidad?

At kailan ko matatanggap ang katotohanan na hindi ako basta-bastang isang ordinaryong tao lamang?

Na darating rin ang panahon na kailangan kong harapin at tanggapin ang lahat,na hindi ako dapat matakot.

Lahat tayo.Hindi natin alam kong kailan magsisimula ang katotohanan.At kung hanggang kailan tayo paglalaruan ng ating mga imahinasyon.

-Zeyn Suarez

A/N:
wew!..haha..sa wakas!.(char!)

ow!..hi/hello!:):)
first story ko ito^^
anong say mo?.:)XD
enjoy reading guyz!..

paVOTE naman po +COMMENT narin..hihi;);)
(sige na pasko naman ei)
waaaah!..hihixDxD..
thankyou!..
*pabebe~wave*

AlDubyou-All mga bebeqOh:):)