Kafamın içinde yankılanan üç kelime sürekli tekrar edip durduğunda daha da çok sinirlenmiştim. Bu çocuk ölmeyi hak ediyor!
Boğazına sardığım ipi daha çok sıkmaya başlayınca, kurtulma umuduyla bileklerime vurmaya çalışıyordu.
"Oynamada şu işi bari rahat yapalım Koray!"
Ağzından kelimeler çıkmak istiyormuşcasına mırıltılar duyuyordum, bileklerimi tuttuğunda anlamıştım, pes ediyordu. Galiba rahat yapma işinde hem fikiriz. Bak Koray? Bir konuda anlaşabildik.
Bileğimi tutan ellerinin yavaşça kaydığını hissettiğimde galibiyete yaklaştığımı anladım, bir kızı tehdit ediyorsun, kalleşlik yapıyorsun, birde üste çıkmaya çalışıyorsun! Koray bu dünya sana göre değil.
'Ben sana güveniyorum'
Hasiktir! Çık git aklımdan Zişan, çık git!
Bileklerimden eli tamamen ayrıldığında birdaha başımın içi savaş alanına dönmeye başladı. 'Ben sana güveniyorum' güvenmeyin arkadaş bana güvenmeyin!
****
Okula girdiğimde Zişan sanki saatlerdir benim kapıdan girmemi bekliyormuş gibi koşarak yanıma geldi "Koray nerede Aslan" yüzüme çok mutlu şekilde bir gülümseme yerleştirerek "Sakin ol ufaklık, artık Koray'dan değil, birtek benden bahsedeceksin" diyerek yüzünü avucumun arasına aldım ama bundan pek hoşlanmış gibi bir hali yoktu. "Koray nerede Aslan diyorum sana!" Ağzından çıkan kelimeleri tek tek duymaya başladığımda elimi yüzünden çekip gözlerinin içine baktım ve tekrar gülümsedim.
"Karanlıkta!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOSYOPAT
Teen FictionHakim kararı verdiğinde bir süre şaşırmış şekilde baktım, gülümsedim. "Anlamadım, ben şimdi çıkıyormuyum? " "Evet, birdaha ki mahkemelere gelmen şartıyla.. " Hakimin ağzından çıkan kelimeleri tek tek duyduktan sonra yüzüme daha fazla gülümseme yayıl...
