Family OUAT (Nederlands)

Ik ben het zat.

Heey,

Leuk dat je mijn verhaal leest. Voordat je begint met lezen moet je iets weten. Dit verhaal is een fanfictie van een serie. Het is misschien handiger als je de serie kent maar het hoeft niet perse. Veel leesplezier!!!

Hartelijk dank 

Zuzie.

Ik ben Milah. Ik woon bij mijn pleegouders en ik heb magie. Dat weten mijn pleegouders niet. Wat ik wel weet is dat mijn pleegmoeder ook magie heeft. Ik heb ontdekt dat ik lichte magie heb. Zij duistere. Ik haat haar. En het erge is. Mijn pleegvader heeft helemaal niks door. We beginnen op 31 juli. 'Milah' hoor ik mijn pleegmoeder roepen: 'Eten'!!! Ik loop naar beneden en kijk haar aan. Haar groene ogen voorspellen kwaad. Als ik aan tafel zit strooit ze wat over mijn pleegvader zijn eten. Hij is nog bezig met zijn handen wassen. Ik denk dat het gewoon peper is want hij houdt wel van een beetje pittig. Ik niet. Hij komt aan tafel zitten en zegt: 'Eet smakelijk'. Ik neem een hap van de pasta. Mijn pleegmoeder ook maar kijkt ook naar mijn vader. En terwijl ik bezig ben met mijn tweede hap valt hij met een bonk dood in zijn pasta. Mijn pleegmoeder haar ogen beginnen te glimmen. Ik wordt boos en dan gebeurt het. Mijn magie neemt mijn persoonlijkheid over. Mijn handen beginnen te gloeien en te borrelen. Er vliegt een bol op mijn pleegmoeder af. Ze kijkt verbaasd en weert hem af. Als ik haar ogen weer zie weet ik dat ze boos is en dat ze veel sterker is dan ik. Ze smijt me tegen een muur aan en ik voel de pijn door mijn lichaam trekken. Daarna gooit ze me verder. Ze is boos en duwt en trekt aan me. Ze stuurt een bol vol energie op me af die ik met moeite weet te ontwijken waarna ik over de kleine salontafel struikel en val. Ik heb het gevoel dat alles gebroken is. Ook de plekken waarvan ik dacht dat het niet kon breken. Ik strompel de kamer uit sleep mezelf de trap op pak snel wat belanrijke spullen en vlucht het huis uit. Ik ren en ren ver weg van dit huis. Ik wil geen mensen tegenkomen want dan wordt ik waarschijnlijk weer teruggebracht of ik kom in een of ander tehuis. Ik blijf rennen. Mijn benen willen het begeven en ik kokhals maar ik blijf door rennen. Ik heb geen idee waar ik ben en een aantal keer wordt alles zwart voor mijn ogen. Gelukkig vindt niemand me. Het wordt nacht en weer dag en zo gaat het nog wel een aantal keer. Ik wandel ook een aantal stukjes en ik heb erge dorst. Ik probeer s'nachts regenwater op te vangen en eten te vinden. Uiteindelijk stort ik in op een strand. Alles wordt zwart.

Ik probeer mijn ogen open te doen. Alles doet pijn. Ik zie wit veel wit. Dan wordt alles weer zwart

Ik heb het gevoel dat ik moet overgeven. Alles wil weer zwart worden maar ik probeer eruit te klimmen. Ik zie weer allerlei wit. Dan wordt alles alsnog zwart. 

Als ik daarna weer wakker wordt voel ik me beter. Ik heb alsnog pijn maar ik kan wakker blijven. Ik zie wit maar zie nu ook allerlei apparaten, een stoel, een tafel en een aantal mensen. Ik probeer rechtop te gaan zitten maar dat lukt nog niet echt. Een vrouw met lang blond haar zegt: 'Blijf liggen'. Ik gehoorzaam en val in slaap. Als ik wakker wordt zie ik allemaal mensen naar me kijken. 'Wat'? Vraag ik. De vrouw die ik al eerder heb gezien zegt: 'Niks maar je moet iets weten over deze stad, ehm, nou ja het is best lastig uit te leggen als je er nog niet te maken mee hebt gehad.' Ik kijk de vrouw aan. 'Wat' Vraag ik nog een keer. De vrouw antwoordt: 'Je hoeft het niet te geloven maar het is magie'. Ik schiet overeind wat echt veel te veel pijn doet. 'Oké ze gelooft het niet' Zegt een vrouw met halflang zwart haar die er nogal streng uitziet. 'Ze steekt haar hand uit: 'Ik ben Regina Mills burgemeester van dit dorp.' 'Regina' Zegt een andere vrouw met kort donkerbruin haar. 'Wat, als ze niet gelooft kan ik me toch gewoon voorstellen'. Zegt Regina. Ik kijk ze aan. 'Wacht' zeg ik 'zeiden jullie nou dat jullie magie hadden'. De vrouw knikt en haar blonde haren gaan mee. 'Regina en ik' zegt ze. Ik kijk alle mensen aan. Een man met blond haar. Een vrouw met kort donkerbruin bijna zwart haar. Regina met zwart halflang haar. En de vrouw met lang blond haar. Ik zucht. 'Ik heb het nog niet onder controle maar ik heb ook magie'. Mijn stem begint te piepen en ik reik naar het water wat de vrouw met het korte en bijna zwarte haar aangeeft. Als ik heb gedronken voel ik me al beter. Ze kijken me verwachtingsvol aan en ik vraag voor de derde keer: 'Wat'? Ze grinniken en Regina zegt. 'Hoe ben je hier gekomen en waarom'. Dan stroomt alles eruit en ik begin te vertellen.