Family OUAT (Nederlands)

Thuis

Ik loop snel weg. Ik ben op zoek naar nog een lift want Maine is erg groot. Ik hoor auto's langsrazen aan mijn rechterkant. Daar moet een weg zijn. Weer ga ik staan liften. Dit keer richting Boston. Ik verander de smoes op sommige plekken een beetje. Na 10 auto's heb ik nog steeds niets gevonden. De 11de auto stopt langs de weg. Er zit een man achter het stuur. 'Dag meisje' zegt hij 'Waar moet je naartoe'? Ik kijk bedenkelijk. Hij ziet er niet helemaal onverdacht uit. Aarzelend zeg ik: 'Naar Boston'. De man glimlacht naar me. 'Dan heb je geluk, daar moet ik ook naar toe. Stap maar in'. Een beetje terughoudend doe ik de deur open en ga zitten. Ik doe de deur weer dicht en de man rijd verder. Het is 11 uur zie ik op de klok van de auto. We rijden langs bomen en huizen en ik sukkel een beetje weg. 'We zijn er'. Ik schrik op van de man die het autoportier voor me openhoud. 'Dankuwel voor de rit' zeg ik. 'Graag gedaan, niets te danken' zegt de man. Ik knik naar hem en hij loopt weg. Ik loop ook weg. Ik weet welke richting ik op moet om naar Storybrook te komen. Ik ga die richting op en even later zie ik in de verte het bordje Welkom in Storybrook hangen. Yes denk ik. Ik heb het gehaald. Ik begin te rennen. Mijn hand doet nog steeds pijn maar het is waarschijnlijk alleen een kneuzing. Ik loop de weg af en ik zie in de verte de toren. Half twaalf. Ik hoop dat Mary Margaret, David, Emma en Hook nog wakker zijn. Ik begin weer te lopen maar dat gaat te langzaam dus ik ren weer verder. Na 3 minuten kom ik aan bij ons huis. Ik klop op de deur. Niemand doet open. Ik klop weer op de deur. Weer niemand. Ik zucht. Dan maar zo. Ik spreek een spreuk uit over de deur en de deur zwaait open. Het is donker in de gang en ik stoot met mijn voet tegen de paraplubak. 'Auw' vloek ik. De bak valt om en de stilte in huis wordt opgeheven door een stomme paraplubak. 'Shit' vloek ik. '#$%!*)&*!'. 'Handen omhoog en ga op je buik op de grond liggen' hoor ik een bekende stem zeggen. Ik doe mijn handen omhoog en er knipt een zaklamp aan. Ik ben even verblind door het licht en de rest ook. 'Milah' hoor ik mijn moeder vragen. 'Mam'! Schreeuw ik uit van blijdschap. Emma laat haar pistool zakken en ik spring in haar armen. Mijn moeder knuffelt me helemaal plat. Iedereen laat zijn wapen zakken behalve David. 'Emma ga opzij' beveelt hij. Ik doe mijn handen weer omhoog als hij zijn pistool op mij richt. 'Wat zei je op de eerste keer dat we je ontmoetten'? Ik denk even na. Als ik dit fout had ging ik eraan. Weifelend zeg ik: 'Eerst zei Emma tegen mij toen ik probeerde om overeind te komen blijf liggen en toen gingen jullie naar mij kijken en toen vroeg ik: Wat'? David laat zijn pistool zakken en knikt. Ik vlieg weer op Emma af. Mary Margaret begint me ook te knuffelen. 'Heb je mijn brief gelezen'? Vraag ik aan Emma. Ze knikt. 'Kijk wat ik kan' zeg ik. Ik wijs naar de schakelaar van de lamp in de gang waardoor de lamp meteen aangaat. Ik loop de kamer binnen en doe de andere lamp aan. Ik tover een bos bloemen in de vaas op tafel. Ik doe de verwarming aan met magie en maak warme chocolademelk met slagroom en kaneel voor iedereen. Ik ga aan de tafel zitten. Emma kijkt met open mond toe. Ik grijns. Inmiddels kan ik makkelijk met magie omgaan. Langzaam schuifelt iedereen naar de grote tafel. Alleen Neal slaapt nog. Maar dat is logisch want hij is een baby. 'Hoe lang ben ik weg geweest' vraag ik. 'Twee dagen' zegt Emma. Ik grijns nog een keer. 'Hoe heb je het zo snel geflikt' vraagt Hook. 'Wat heb ik geflikt' vraag ik onschuldig. 'Nou' zegt Hook 'in twee dagen ontsnappen is niet niks. Meestal deed ik er zo'n, hoe zal ik het zeggen, twee weken over'! Ik grijns voor de derde keer. 'O, gewoon. Ik zat in een kamer vast waar een raam was met kogelvrij glas. Normale mensen zouden er niet door kunnen maar met magie ging het makkelijk'. Emma schudt haar hoofd: 'Ze had alle magie van een gebied weg kunnen halen. Dom dat ze die vloek niet heeft uitgesproken'. 'Dat had ze wel' zeg ik vrolijk 'ik kwam er alleen achter dat ik de krachtigste magie aller tijde heb'!