Family OUAT (Nederlands)

De boze pleegmoeder.

Ik loop nog gapend van de trap en ga aan de tafel zitten. David zet een pak cornflakes en een kom op tafel. Ik pak hem op en wil er wat van in mijn kom doen maar Emma houdt me tegen. 'Stop. Doe het met magie'. Ik zucht zet het pak weer neer en gaap nog een keer. 'Zo vroeg, kan het niet wat later'? Emma schudt haar hoofd: 'Nee, je doet het nu'. Ik zucht nog een keer en kijk geconcentreerd naar het pak. Ik gaap en mijn gedachtes gaan weer ergens anders naar toe. Ik pak het pak op. 'Het lukt niet'. Ik schud de cornflakes en doe er wat van in mijn kom. Emma kijkt ernaar en ze vliegen weer terug het pak in. David zet de melk op tafel en knipoogt. Ik sta op. 'Ik eet wel een boterham'. Ik smeer snel een boterham zodat Emma niet flauw kan doen. Ik neem een grote hap en kauw langzaam. 'Dag allemaal' hoor ik plotseling een bekende stem zeggen. Ik schrik me dood en klamp me aan Emma vast. 'Jullie vragen je vast af wie ik ben, Ik ben Lagina. Maar door vele van jullie wordt ik de boze pleegmoeder genoemd. Emma kijkt me verschrikt aan. 'Ik zal jullie met rust laten als jullie binnen een uur het meisje Milah op het plein aan mij uitleveren. Zo niet dan zal ik jullie uitnodigen om op het plein te vechten'. Het is stil. Je kan een speld horen vallen. Regina stormt binnen. 'Hebben jullie het gehoord'? 'Nee'. Zeg ik sarcastisch. 'We hebben helemaal niks gehoord. We hebben niet gehoord dat er een vrouw is die Lagina is en dat ze zich heeft ontpopt tot boze pleegmoeder. En we hebben zeker niet gehoord dat ik binnen een uur uitgeleverd moet worden'. Iedereen glimlacht maar een beetje. Regina onderbreekt de stilte weer: 'En nu'? Ik sta op: 'Ik ga me overgeven'. 'Nee' schreeuwt iedereen en Neal begint te huilen. 'Dan niet hoor'. En ik ga weer zitten. 'Gaan we dan vechten'? Vraag ik. David, Mary Margaret en Emma kijken elkaar aan: 'Alles voor familie'. Zeggen ze. 'Dan wachten we'. Zeg ik. Dit zou zeker het langste en het engste uur uit mijn hele leven zijn. Na precies 60 minuten horen we Lagina weer: 'Milah heeft zich niet weten te melden. Alle mensen in Storybrook verzamelen voor de kerktoren. Mensen die niet komen worden uit hun huizen gehaald en vermoord. Baby's en kinderen jonger dan 12 mogen naar Granny's. Die doen we niets. Volwassenen en anderen worden verwacht voor de toren. Ik pak mijn spullen en geef Emma, die staat te trillen op haar benen een knuffel. 'Het komt goed'. Fluister ik. Ze knikt en laat me los. Ik pak de hand van Emma en Henry vast en samen lopen we richting Granny's. Ik zie de kerktoren in de verte opdoemen uit de mist. Het is pas half acht. Veel mensen zullen uit hun slaap gehaald zijn. Tactisch want iedereen is doodmoe. Zij heeft waarschijnlijk alle tijd gehad om zichzelf voor te bereiden. Wij niet. Voor Granny's staan honderden misschien wel duizend mensen. Mary Margaret legt Neal bij de andere baby's. De kinderen van twaalf hebben de kleintjes op schoot gezet. De andere mensen wijken uiteen als ze ons aan zien komen. Met Emma en mij voorop lopen we naar voren. Daar op de voorste rij zie ik Suus en Britt staan. Ze zijn lijkbleek. Dan pas zie ik waarom. Voor de rijen met mensen staan honderden misschien duizenden monsters voor me. Grote, kleine, dikke, dunne. Ze vliegen, kruipen en lopen. Ik zie monsters uit films maar ook zelf bedachte monsters. Grote enge monsters maar ook gewone en ik zie ook een aantal fluffy monsters die net marshmallows lijken die ik soms ook in mijn chocolademelk heb. Mijn pleegmoeder komt van de zijkant aanlopen. Geen spat verandert. 

'Dag allemaal'.