ZOR SEVDAM!

"7.bölüm"

Eve koşar adımlarla girdim. Annem ard arda bir sürü soru soruyordu. "Kızım needeydin sen bu saate kadar sen bilmiyormusun babandan önce evde olman gerektiğini"

"Annecim Derya teyzerdeydim merak edilecek birşey yok"

"Git babana hesap ver kızım."

"Ama an-"

"Elif kızım buraya gel "

Hıh bi bu eksikti ya. Küçük bir çocuk gibi davranıyorlar resmen sadece yarım saat geciktim. Bu telaşlarını gerçekten anlamıyordum.

"Ah tamam Babacım geliyorum "
Babamın seslenmesi üzere salona geçtim "önce git üstünü deyiştir kızım hasta olacaksın bu ıslak kıyafetlerle"

"Tamam Babacım "

Merdivenlerden çıkıp odama girdim. Üstümdekilerden kurtulup banyoya yöneldim. Sıcak bir duş alıp üstümü giydim. Evde olduğum için üzerime rahat bir kazak ve altına eşofman giydim. Tülbentimi takıp, merdivenlerden rahat bir nefes alarak indim.
Solana geçtiğimde Herkes salondaydı. Babam,Annem,Abim,hatta küçük kardeşim bile.

"Kızım hade geç otur şöyle "

Babamın gösterdiği yere geçip oturdum. Babam derin bir nefes alıp konuşmak için ağzını açtı. Sözünü keserek ben konuştum "Baba biliyorum biraz geç kaldım eve. Sizi endişelendirdim Özür dilerim .Ama ben artık 18yaşında ve reşit bir kızım çok fazla üstüme gelmeyin lütfen"

"Kızım ne biçim konuşuyorsun sen öyle bakim. Birincisi biz senin kaç yaşında olursan ol anne ve babanız elbette endişelenecegiz.İkincisi eve geç kaldığın için sana kızmadım kızım, dinlemeden yargılama. Biz buraya seninle birşey konuşmak için böyle toplandık"

"Sizi dinliyorum"
Ne konuşacaklarını merak ediyordum doğrusu. Benimle ciddi birşey konuşacaklar herhalde.

"Kızım bak biz seni çok seviyoruz "
Gülerek "biliyorum babacım bende sizi seviyorum. Ama beni sevdiğinizi söylemek için toplanmadık herhalde değil mi"

"Yok kızım biz şey diycetik..... Sen çok güzel bir kızsın her baba evladının mürvetini görmek ister. Dolayısıyla benimde görmek hakkım diye düşünüyorum"

"Baba lafı nereye getirmeye çalışyorsun"

"Seni istemeye geliyorlar kızım. Hemen hayır deme kızım ailesi çok zengin çok iyi insanlar sanada dört dörtlük bakarlar. Şuan için senden bir cevap beklemiyoruz. Haftaya pazar günü gelecekler görücülerin "

"B-baba ne diyorsun sen benim okulum daha bitmedi"

"Açıktan devam edersin kızım. Lütfen bu sefer babanı kırma kızım en azından çocuğu gör önce sonra karar senin"

"Peki baba. Kararım her ne olursa olsun saygı duyacaksınız ama."

"Tamam kızım "

Konuşmanın ardından iki saat geçmişti ve ben hala girdiğim bu çıkmazdan nasıl çıkacağımı bilmiyordum. Gittikçe sona yaklaşıyordum galiba.

Benim hayatım bu muydu yani. Ben hayatımı böyle planlamamıştım ki.
Okuycaktım öğretmen olacaktım. Tenefüslerde peşimde dolanan öğrencilerim olacaktı. Sonra aşık olacaktım. Evlenecektim. Çocuklarım olacaktı hemde üçtane. Herşey çok güzel olacaktı. Şimdi ise babamlar evlenmek için yaşımın geldiğini düşünüyorlar. Evet bizim oralarda kızlar erken evlenirdi. Ama zorla değil tabi kızın fikri daima sorulurdu.
Peki ya Onur'a ne diyecektim ben'bu pazar beni istemeye geliyorlar sen öbür haftamı gel diyeceğim '

Bu durumu kızlara hemen söylemem gerek. Telefonumu elime alıp watsapa girdim. Gurubumuz vardı zaten İko ve Dilara dışında birde Yusufla Can vardı tabi. Aldırış etmeden mesajı yazıp gurubumuza attım.