The Requital Princess

Chapter 21

[NEXT DAY]

Michelle's POV

Nag shoshopping ako kasama si Gray at sobrang dame talaga ng tao kaya hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya.

"Mommy look"

Natulala ako ng makita ko yung dress na nasa magazine na nasa isang boutique kaya mabilis akong napapunta dun.

"Good morning Mam. How may I help you?" tanung ng sales lady na may malapad na ngiti.

"Can I see the black dress?" tanung ko kaya mabilis niya yung kinuha at inabot saken.

"It's perfect. What do you think Gray--Oh my god! WHERE IS MY SON?!" pagpapanic ko ng mawala si Gray sa tabi ko at nagulat bigla yung sales lady "Mam wala po kayong kasamang bata nung pumasok kayo" sabe niya na para bang nababaliw ako.

Mabilis kong binitawan ang dress at hinahanap si Gray.

Zeus' POV

"I thought your coming?" naiinis kong tanung kay Mich.

"I can't hon--"

Pinatay ko na yung phone at huminga ng malalim. Hindi ko alam pero lately mabilis na akong mainis sa kanya. Siguro dahil napepressure lang ako sa kasalanan namen.

I can't say that I love her but...she really reminds me of my Michelle. Yung buhok, pagkaputi at shape ng mukha. Nagkakaiba lang sila dahil Michelle have the perfect shape of kissable lips and lovable brown eyes.

I never seen or heard about her. Kahit yung mga investigator ni Dad walang nagawa. I suffer for 3 years finding her until I met Mich.

She gave me hope. She stands as my bestfriend and girlfriend for a long time.

I guess that 1 year time is enough for me to say that she could be my perfect wife. Yung tipo ng babae na aalagaan ako, magluluto para saken at magiging ina ng mga anak ko.

Naglalakad lang ako dito sa mall ng may mabangga ako.

"Can't you--" natigilan ako ng makakita ako ng bata.

Kinilabutan ako ng mapatingin siya saken at agad kong nakita sa kanya ang mata ni Daddy. Natulala ako dahil kilala ko siya..

Yung buhok, mukha, ilong, kilay at bibig niya.

He looks like me when I was his age. Ang pagkakaiba lang namen he has gray eyes na katulad ng kay Dad.

"You look lost kid" sabe ko at lumuhod sa harap niya.

Kinikilabutan ako na tingnan siya dahil para kong nakikita ang sarili ko sa kanya.

Biglang nagbago ang mukha niya at naging composed yun. Nawala lahat ng takot na nakita ko kanina at napalitan ng tapang. He's hiding he's emotion now.

This kid is amazing.

"My Mommy is the one who's missing...." bulong niya at naghanap nanaman yung mata niya sa paligid.

Natawa ako "Nawawala ka nga" sabe ko at agad niya akong tiningnan ng masama.

"I can't really speak Filipino but I can understand you!" sigaw niya saken kaya mas lalo akong natawa.

I bet my whole property that this kid can't really understand Tagalog. His parents must start teaching him.

"Talaga? Kung naiintindihan mo ako sagutin mo ako kung paano nawala ang Mommy mo?" natatawa kong sabe at umupo sa bench sa tabi niya.

Kumunot ang noo niya dahil mukhang hindi niya naintindihan ang sinabe ko.

"I said I'm not lost! My Mommy is just..looking for something!" sigaw niya..

Natawa ako ng malakas. Nagpapanggap siya na matapang pero hindi niya ako maloloko dahil ganyan din ako. Magkaugali kame.

"Gray!" sigaw ng isang babae at agad kameng napalingon pareho.

Nagulat ako ng makita ko ang Mommy niya.