Stuck in own plan

Chapter 27-Star City

Nagising ako dahil sa lamig.Dito nga pala ako nakatulog sa sala.Tiningnan ko yung relo ko at nakitang 1;46 na ng tanghali.Hindi pa ako nagtatanghalian.Tumayo agad ako ng maalalang nandito nga pala si Ment.Pinuntahan k siya sa kwarto niya at mahimbing pa din siyang natutulog.Limang na oras na din siyang nagpapahinga.Lumabas muna ako para makabili ng pagkain at sopas para yun na lang ang kainin ni Ment.Wala nman kasing mga pagkain dito sa kubo since minsan lang kami pumunta dito.

"San ka galing?"tiningnan ko naman si Ment na palabas sana ng kwarto kaya pinigilan ko.

"Huy hala ano ba?dun ka nga muna sa kwarto.Maghahanda lang ako ng sopas mo.Sige na."No chice siya kaya naman humiga na lang siya ulit.Nilagay ko na lang sa isang bowl yung sopas.

"Oh kainin mo na"nilapag ko yung bowl sa lamesa.Meron na ding nakahandang biogesic at tubig.Tiis na muna siya sa biogesic,sa wala akong dalang gamot eh.

"Hindi mo ako susubuan?"ay aba?

"Ano ka sinuswerte?"Kapal nito.

"Okay"saka siya nagtalukbong ng kumot.Lintris ang lalaking to.Andrama eh.Tsk.

"Oo na.Umayos ka"bigla naman siyang umupo at saka ngumiti.Ang gwapo niya pala no?Inaabuso yung kabaitan ko..kung hindi ko lang to crush.

Kung hindi ko lang to crush.

Takte!Anong nasa taas?!Pakiulit nga!Sinabi ko yun?!

Sinubo ko sa kanya yung sopas.Nakatingin lang siya sakin,kaya naman tumabingi na lang ako ng pwesto.Naiilang ba ako?

"Asan sila?"

"Umuwi na.Sasabihin na lang daw nila to kay Papa"sumubo ulit siya ng sopas.Basta palagi siyang nakatingin sakin.At sa wakas,isang subo na lang to at matatapos ang tinatawag kong pagkailang.

Pero nung nasa bibig na niya yung kutsara ay hinawakan niya yung kamay ko na nakahawak dun sa kutsra since pinapakain ko nga siya.Tiningnan ko siya at deretsa siyang nakatingin sakin.Tinanggal niya yung kutsara sa kamay ko at nilagay yun sa bowl.Hinawakan niya ako ulit.

"Ah M-ment."bakit ako nauutal?!

"Moe."........"Seryoso ako sayo"Ahh.

"A-ah..—"

"Bigyan mo ako ng chance ha?Kalimutan mo na lang si Earl"Eto na naman siya.Kalimutan si Earl,Kalimutan si Earl*sigh.

"Andun na yata ako.Konti na lang."Totoo naman.Minsan na lang kasi nasagi sa isip ko si Earl.Good sign ba yun?

Bigla niya akong niyakap.Hinalikan niya yung tuktok ng ulo ko. Iba ang epekto sakin ng isang lalaki pag hinahalikan ako sa ulo o sa noo tapos ay yayakapin ako.Para bang humahanga ako dahil sa pinapakitang respeto.

"Hindi kita sasaktan...." Talaga?Ayokong maniwala dahil Sinabi niya din yan sakin.

"Diba may rules tayo.Gusto kong makalimutan mo na siya at ako na lang ang ipalit mo"hindi ganun yun kadali.Mahal ko pa siya kahit papaano."Pero hindi ko masyado ipagpipilitan kasi pagbalik-baliktarin mo man ang mundo,minahal mo siya"at mahal ko pa din siya.Ayoko ng gantong topic sa totoo lang.Lalo na at si Ment pa ang kausap ko."Sakin ka na lang ha?"ayoko muna.Hindi pa kita mahal.Baka masaktan ka lang"Sa pagdaan ng mga susunod na araw,lalo kong papalitan si Earl.Pangako ko yan"then he planted a kiss on my right cheeksNamula naman ang pesteng pisngi ko.Ngumiti siya pero malungkot ang mga mata niya iyon."Sana tuloy tuloy na yan"

Natahmik kami ng saglit at saka ko sinabing lalabas na ako ng kwarto at kaylangan ko pang kumain ng lunch kahit ang totoo ay hindi na.Nawala yata yung gutom ko.

Oo na.Aaminin ko na crush ko siya.Ay mali gusto ko yata pala siya.Yun lang.Hindi pa naman ito pagmamahal dahil si Earl pa din ang mahal ko kahit papaano.Ano ba naman kasi kung...