Forever With You - Harry Styles

Deel 9

De presentatrice klapt in haar handen. 'Wat leuk! Hoe lang zijn jullie al samen?' 

'We zijn bijna drie weken samen.' 

'Een prille liefde, dus?' Vraagt de vrouw. Harry knikt. 'Wonen jullie samen? Want jullie zijn een paar dagen geleden in Londen gespot.' 

'We wonen nu een week samen.' Harry probeert aardig te zijn, maar je ziet duidelijk dat hij er niet over verder wilt gaan. De presentatrice begrijpt dat gelukkig en begint over het nieuwe album.

Zodra ze klaar zijn met het interview komen de jongens naar mij toe. 

'Waarschijnlijk word nu heel je twitter en je Instagram geexplodeert.' Zegt Louis grinnikend. Niall plundert de koelkast, Liam leunt tegen de tafel aan en Harry staat te bellen met iemand. Hij ziet er niet echt vrolijk uit. Wanneer hij ophangt schopt hij woedend tegen een kast aan, die met veel herrie omvalt. 

'Jezus, Harry! Waarom doe je dat?' Roep ik ontzet. Zijn ademhaling is snel, het is duidelijk dat het niet lang meer duurt voordat hij zal ontploffen. 

'Simon. Paparazzi. Zoenen. Jou.' Mompelt Harry. Ik voel hoe de grond onder mijn voeten wegzakt en grijp me vast aan de leuning van de bank. Liam grijpt mijn heupen vast (wedden dat hier mensen dirty minded zijn:)) en duwt me op de bank. 

'Gaat het?' Vraagt hij bezorgd. Ik reageer niet en wrijf met mijn wijsvingers over mijn slapen. 'Nee dus.' Bevestigd Liam. Ik geef mezelf een paar klappen op mijn wangen en sta op. Harry is al weer weg, de wc's in elkaar aan het slaan of zo. Louis lijkt mijn gedachtes te lezen en zegt somber: 

'Harry rende overstuur naar de toiletten volgens mij.' Ik knik. 

'Dan lijkt me het handig als ik hem even ga halen.' Zeg ik zacht. De jongens knikken instemmend. 

Als ik bij de wc's aankom ligt er een kast door de breedte van de gang omgegooid. Jup, Harry was hier. Ik doe voorzichtig de deur van het mannentoilet open en hoop vurig dat er geen onbekende man staat te pissen. Ik zie niemand, maar hoor een gesmoorde zucht uit een hoek komen. 'Harry?' Fluister ik. Geen antwoord. 'Harry?' Vraag ik iets harder. 

'Ga weg.' Hoor ik hem gesmoord mompelen. Déja vu(dat streepje de andere kant op heeft zicht ergens verstopt:/ )... 

'Nee. waarom ging je weg?' Vraag ik zelfverzekerder dan dat ik ben. 

'Omdat ik geen zin heb in jou stommiteiten. Je hebt Godverdomme mijn plek al bijna overgenomen! Wedden dat de lads jou aardiger dan mij vinden?' Er schiet een scheut medelijden door mijn lichaam. 

'Dat is niet zo..' Protesteer ik zwakjes. Harry snuift. 

'Ja joh. Elke keer als ik boven zat kwam niemand mij halen. Ze hadden het veel te gezellig met jou.' Ik loop het hoekje om. Harry steunt op de wasbak en het is duidelijk dat hij erg kwaad is.

 'Nee, Harry. Ten eerste: Je wilt me niet leren kennen. Ik wil dat misschien ook wel minder, maar we zitten wel een damnit half jaar met elkaar opgescheept. Ten tweede: De jongens vinden mij absoluut niet aardiger dan jou. Ze maken zich zorgen over je. Je zit altijd boven, dat was ook al voordat je naar Amerika ging. Ten derde: De fans én de paparazzi hebben ook door dat je niet meer lacht. Je hebt een fucking masker op. Een stenen masker. Er komt verdorie geen gevoel doorheen. En als je dat masker niet afzet, verander je in steen.' Ik haal gejaagd adem, ik heb alle frustratie eruit gegooid. Harry kijkt me met grote ogen aan. 

'Je hebt gelijk.' Zegt hij zacht. Mijn hart slaat een slag over. 

'Wat?' 

'Ik zeg dat je gelijk hebt.' Zegt harry terwijl zijn schoenen opeens wel heel erg interessant zijn. 

'Oh' Zeg ik met een verstrikte stem. 

'Ik ben te veel met mezelf bezig. Ik was me er niet van bewust dat jij helemaal opnieuw moet starten. Ik ben inderdaad egoïstisch en een gigantische klootzak.' Er glijdt een krul over zijn voorhoofd en opeens heb ik neiging om het weg te vegen. Ik kan me ervan weerhouden en wrijf onwennig met mijn handen over mijn armen. 

'Ik... weet niet wat ik daarop moet zeggen.' Mompel ik. Ik krijg een paar rollende ogen terug. Plots schiet me er iets te binnen. 'Misschien moet je vanavond maar even gaan praten met de jongens. Zonder mij.' Voeg ik er snel aan toe. Harry haalt zijn schouders op 

'Ik kijk wel.' Zegt hij en haalt zijn hand door zijn haar. 

'Ik ga weer terug, straks denken ze nog dat ik je wat aan doe.' Grap ik, maar Harry lacht niet terug. Begrijpelijk, het is de slechtste grap die ik ooit heb gemaakt. Ik werp hem een klein glimlachje en loop de weer naar de jongens. 

'Heb je heb aangepakt?' Vraagt Liam glimlachend. Ik schud lachend mijn hoofd. 

'Nope, maar... Hij heft toegegeven dat hij fout zat en hij gaat vanavond met jullie praten. Hoop ik.' Niall's hoofd schiet omhoog en een verraste blik siert zijn gezicht. 

'Wat?'

 'Je hoorde me wel.' Grinnik ik. Louis staat op en geeft me een knuffel. 

'Je weet niet hoeveel je voor ons doet...' Fluistert hij in mijn oor. 

'Uhm, stoor ik?' Vraagt een diepe stem. Harry. Hij staat met opgetrokken schouders zenuwachtig heen en weer te schuiven. 

'Eh, nee.' Zegt Louis terwijl hij me los laat. Harry gaat op de bank zitten en vist zijn mobeiltje uit zijn zak. 

'Pasta Carbonada voor mevrouw. Bon apentiet.' Zegt Niall met een diep Italiaans accent terwijl hij buigt en een bord met pasta voor mijn neus zet. 

'Dankjewel.' Giechel ik. Ik neem een hap en ik klap verrukt in mijn handen. 'Niall, dit is de lekkerste pasta die ik ooit heb gegeten! Zelfs mijn moeder overtreft jou niet.' Niall knikt tevreden en legt zijn hand op zijn borst. 

'Het is een eer om dit compliment te mogen ontvangen.' Ik grinnik en prop nog een hap in mijn mond. 

'Naaiwel iws dwe bweste kwok evwer!' (vertaling: 'Niall is de beste kok ever!') Zegt Louis met volle mond. Plotseling schiet er iets door mijn hoofd: ik heb mijn ouders nog niet gebeld! 

Oehh weer een deeltje! I'm so sorry dat het zo lang duurde... Ik heb het gewoon heel erg druk met school en probeer steeds een klein stukje te schrijven. Is Yara nou verliefd op Harry? Hehehe, eerlijk gezegd weet ik dat zelf ook niet helemaal. *shame on me* xx Fennaaaaaaaaaaaaaaaa