Forever With You - Harry Styles

Deel 21

'Ik zag dat spandoek...' Zegt Harry tegen me.

 'Ja, negen-en-negentig procent van de fans mag mij niet. Drie keer raden waarom.' Harry grijnst. Godsamme, hij gaat nu natuurlijk echt raden. 

'Omdat jij het persvriendinnetje bent van de knapste jongen op aarde?' Vraagt hij. Ik rol mijn ogen.

'Dat vinden zij wel, ja.' Harry legt zijn hand op zijn hart en trekt een beledigd gezicht. 

'Vindt jij dat niet dan?' Ik schud lachend mijn hoofd. 

'Nee, gewoon niet.' Ik kijk Harry aan. Staan zijn ogen nu iets... Zieliger dan normaal? Ik schud die gedachte weg en richt me dan op de band waar de koffers aankomen. 

'Je treft het niet, hé? Met al die haat.' Zegt Louis tegen me wanneer we in de taxi zitten op weg naar ons hotel. Ik schud mijn hoofd. 

'Nee, maar al zou het wel uit mezelf zijn, dan zou ik net zo goed haat krijgen.' Louis knijpt me zacht in mijn bovenarm. 'Hou je taai, het wordt na een tijdje wel wat minder, ik spreek uit ervaring.' Ik zie Louis' hele gezicht naar beneden vallen. Ik bijt op mijn lip en leg mijn hand op die van hem. 

'Jij... Moest ook een persrelatie hebben van het management?' Vraag ik voorzichtig. Louis schudt zijn hoofd.

 'Nee, gelukkig niet. We hadden een serieuze relatie, maar Eleanor kreeg heel erg veel haat, dus heeft ze onze relatie verbroken. Ik was kapot, een paar maanden lang. Ze kon het gewoon niet meer aan, ze werd zelfs dood gewenst! Sommige fans gaan echt te ver!' Louis knijpt driftig in zijn vuisten, je ziet duidelijk dat hij nog steeds om die Eleanor geeft. Zwijgend kijk ik voor me uit, ik heb nog nooit een relatie gehad dus ik snap dit gemis niet.

We staan nog maar net voor het hotel, of Niall springt al luid juichend de taxi uit en rent het hotel binnen. Natuurlijk staat er paparazzi, die Niall niet eens volgen omdat ze uitkijken naar mij of Harry. Met een lange, geërgerde zucht zet ik mijn zonnebril weer op en hijs mijn handtas over mijn schouder. Louis naast me doet zijn zonnebril ook op en port me in mijn zij als teken dat ik uit de taxi moet stappen. Ik laat me van de autobank afglijden en loop met een stalen gezicht langs de paparazzi en de gillende fans. 

Als ik eindelijk in de lobby sta, rolt er een zucht van mijn lippen. Wat een rotdag, al die hatende fans. Ik verdien het niet om hier te zijn, een meisje die écht van Harry houdt kan dit veel beter doen. Het enige wat ik kan doen is fake lachen, met fans op de foto gaan en handtekeningen geven. Ik heb pas 2 maanden een persrelatie met Harry, en ik ben al deze shit al zat. 

'Miss Styles?' Ik schrik op van een harde vrouwenstem met een dik accent. 'Loop mee, ik breng u naar uw kamer.' Ik draai me om en zie een vrouw met een zwart mantelpak en een strakke knot. Ik knik en loop achter de vrouw aan. Dan pas besef ik me dat ze me ''Miss Styles'' noemde, en ik vond het niet eens erg! Het klinkt wel... Grappig? 

'Hier is uw pasje, als u die voor de scanner houd gaat de deur van zelf open. Uw koffers staan al in uw kamer en Mister Styles is ook al hierheen gebracht.' De vrouw geeft me de aller fakeste glimlach ter wereld en laat mij alleen achter. Fuck, moet ik met Harry op een kamer slapen? No way dat dat gaat gebeuren. Vastbesloten houdt ik mijn pasje voor de scanner en duw de deur open. Mijn adem stokt in mijn keel. Deze hotelkamer is werkelijk waar de meest mooie hotelkamer die ik ooit heb gezien. Het is strak ingericht, met bijna alleen maar zwart en wit; daar hou ik van. Er hangen overal zwarte kroonluchters en er staat een enorme flatscreen tv met een grote zwarte L-vorm bank. 

'Kijk uit, je vangt vliegen.' Zegt een stem naast me. Ja, het is Harry, ik had het kunnen weten. 'Deze hotelkamer is niks vergeleken met de hotelkamers die we nog meer krijgen, hier is niet eens een bubbelbad.' Vergis ik me nu of bespeur ik een vlaag afkeur in Harry's stem? Ach, het zal wel zo zijn met al die beroemdheden. Die zijn gouden kranen en diamanten tandenborstels gewend. 

'Nou, ik vind het anders behoorlijk luxe, hoor.' Verdedig ik de kamer. Harry lacht sarcastisch.

'Ja, ja. Wacht maar, over een half jaar kijk je er van op als een kamer geen eigen minibar heeft.' Ik rol mijn ogen en por Harry in zijn zij. 

'Ten eerste: over een half jaar ben ik hier niet meer, dan zit ik in Los Angeles mijn studie af te maken en ten tweede: ik word niet zo, zeker weten.' Ik zet mijn hand in mijn zij en kijk hem triomfantelijk aan. 'Goed, dat weet je nu. Ik ga kijken waar de bedden zijn.' Ik gooi mijn handtas op de bank en loop naar de eerstvolgende deur. De badkamer. Deze is nog groter dan ik ooit heb kunnen dromen. Oké, oké, ik stop al. Ik gooi die deur weer dicht en doe de volgend open. Bingo! Er staat een kingsize bed en een enorme witte kast. Denken die mensen serieus dat ik zo veel kleding mee neem? Ik neem een aanloopje en laat me op het bed vallen. Precies goed, het is zo lekker zacht. Ik rol nog een paar keer heen en weer en besluit dan om op zoek te gaan naar mogelijke andere kamers. Weer hoor ik Harry's stem weer naast me. Hij kan ook maar niet stoppen met mij als een soort pedofiel te besluipen. 

'Er zijn geen andere kamers, als je daar naar zou willen zoeken. Er zit dus niks anders op dan dat we allebei in dat heerlijke bed moeten slapen, tenzij je op een leren bank wilt slapen. Ik vertel het je alvast: ammehoela dat ik daar ga slapen.' Zo, die heeft zijn speech vast al de hele tijd voorbereid en geniet er nu van om mijn geïrriteerde gezicht te zien. 

Heeyheey, een nieuw deeltje. Ik weet niet of jullie het gemerkt hebben, maar ik laat nu ook steeds een witregel wanneer iemand anders iets zegt. Ik vind dat persoonlijk altijd fijner lezen, dus ga ik dat hier ook doen. Ik ga nu alle delen bewerken en er dan voor zorgen dat het vanaf het begin al is. En ohja: het verhaal dat ik op Insta schrijf, (Can You Love Me?) ga ik nu ook op Wattpad zetten. Ik zet het waarschijnlijk over een uurtje online... So, check it out! Vote en comment please:)