The Good Girls

Chapter 4- The Paradise

Natapos namin ni Alen ayusin ang office ko kanina before 3. After that, tinapos ko narin ang mga dapat kong tapusin for this day. Signing of papers and re'read some proposals and documents lang naman. It's 4:30 at medyo mag sa'sunset na.

Before akong umuwi sa bahay, napag-isipan kong pumunta muna ako sa aking paradise. A paradise that me and my mom have. A paradise where i can talk to her peacefully and not minding the people around me. Ako ang nag drive. Pinauna kona muna si Mang Ben sa bahay kasi gusto kong mapag-isa. Kaya ko naman na. Wala ng hangover sa galit kanina. I need this right now. Kung hindi, ma'su-suffocate ako sa mundo. I'll drop by sa isang flower shop to buy my mother's favorite flower- white roses. Mga ilang minutes lang ata ang byahe, nakarating na ako sa pakay ko.

Tahimik ang paligid. Walang masyadong tao. Meron few, pero hindi naman ako natatakot. Knowing malapit lang naman sa guard house ang puntod ni mommy. Mga ganitong oras nadin naman nila iniilawan ang mga lights sa buong paligid. Hinawakan ko ang marmol na may nakaukit Amanda Gomez.

Hey ma! It's been awhile. I brought you your favorite flowers. Eto nanaman yung luha ko. I had a bad day. I ruined my office and i know you knew already. I was so angry mom! I didn't know what to do. Tuluyan nakong humagulhol dahil sa iyak. I just wanted you to be here. I want a hug from you. Remember, when i'm crying like this, you will hug me and said "look at you, you look like a monster na". Memorize ko talaga no? Yan naman lagi mong sinasabi sakin. But you never fail to show how much you love me. Suddenly, i feel a cold breeze touch my skin. I hugged myself. I knew it was you. Thank you, for never ever stop showing me, you love me. I missed you so much mom. So much!

Nagulat nalang ako ng may batang biglang nangalabit sakin. He look like 10 years of age. He was handing me an handcarchief with the syle of spongebob. Natawa nalang ako. Tadhana ba to? Spongebob was my favorite cartoon character ever.

Hi there little buddy.

Hello po miss ganda. Eto po pamunas para sa luha mo. Hindi po kasi bagay sainyo ang umiiyak. Muka po kayong artista eh. Ang cute niya. Namumula siya nung sinabi niya ang mga yun. May pagka chubby siya pero nananaig padin ang pagihing cute niya.

Salamat. Anong pangalan mo?

Joseph Makapalad po. 10 years old. (Picture of joseph makapalad is at the right side of the cover as carl camo)

Nakakatuwa kanaman. San ka nakatira?

Diyan lang po sa tabi. Kasama ko po ang lola ko.

Nasan ang parents mo? Ang lolo mo? May kapatid kaba?

Parents? Ano po yun?

Uhmmm... magulang sa tagalog. Mama at papa mo. Upo ka dito sa tabi ko. Ang sakit ng leeg kong nakatingala sayo eh.

Magulang? Wala po eh. Sabi po ng lola ko, namatay na daw po. Yung lolo ko naman, patay na din po. Wala po akong kapatid. Mag-isa lang po akong anak. Kaya, kaming dalawa nalang po ng lola ko ang magkasama ngayon.

Bigla naman akong nalungkot sa sinabi niya.

Ganun ba? Ako naman, wala ng mama. Namatay na din siya. Kaya ako nandito ngayon kasi dinadalaw ko siya. Eto siya oh turo ko sa puntod ng nanay ko.

Anong grade kana? Nag-aaral kaba?

Bigla namang lumungkot ang muka niya na tila iiyak na.

Ohh bakit? Na'alarma ako kaya agad ko siyang tinabihan and put my right arm in his shoulder to comfort him.

Hindi na po ako nag-aaral. Naiinggit nga po ako sa mga batang pumapasok sa school, samantalang ako po eto, nagbebenta ng sampaguita.

Pinakita niya sakin yung tirang benta niyang sampaguita.

Akin na yan. Bibilhin ko nalang para makauwi kana sainyo. Gabi na din naman atsaka delikado. Magkano ba?

Bigla namang umaliwalas ang muka niya. Naku miss ganda, 300 nalang po para sainyo.

Naku! Bolero kang bata ka. Eto oh. Pero bago ko iabot ang isang libo sakanya tinanong ko muna siya. Marunong kabang magbilang? Marunong kaba sa pera?

Ayy oo naman po! Best in math po ako noon nung pumapasok pa po ako.

Talaga? Sige nga. Bibigyan kita ng isang libo, so magkano ang magiging sukli ko?

Edi 700 po. Tama po ba?

I think... i put my index finger on my chin na para bang nag-iisip. Hahaha! Oo tama. Marunong kanaman pala. Magaling ka.

Naku! Hindi naman po. Sadyang nakikinig lang. Ayy eto po yung sukli nyo.

Wag na. Sayo na yung sukli. Pambili nyo na ng ulam ng lola mo mamaya.

Nabigla siya sa sinabi ko kaya bigla siyang napatayo.

Maraming salamat po! Malaking bagay na po to samin. Matutuwa po si lola nito. May pambibili na po kami ng gamot niya. Salamat po talaga! I was stunned and freeze ng niyakap niya ako. I never felt like this before. Iba yung feeling. Yung para bang may naka'appreciate sayo for the first time. And so i hug him tight na para bang ayaw ko na syang pakawalan.

Ihahatid na kita sainyo, madilim na din. Baka mapano kapa. Offer ko ng makatayo na ako.

Hindi na po miss ganda, kaya ko na po. Atsaka dyan lang po kami. Nakakahiya naman po sainyo eh. Konting lakad lang po diyan sa kabilang kanto.

No! I insist. Ihahatid na kita. Pilit ko sakanya. Gusto ko rin naman talaga siyang ihatid. Ayaw ko pang umuwi sa bahay. Atsaka para malaman ko din kung saan sila nakatira. Ewan ko ba, ang gaan ng loob ko sakanya. Para bang gusto ko silang tulungan.

Hindi na po talaga miss ganda. Bibili pa po kasi ako ng gamot ni lola.

Samahan nalang den kita bumili, please?

Napakamot siya sa batok niya na lalong nagpa'cute sakanya. Tara na den po. Sabi niyo eh.

Okay, pero wait lang. Tumingin ako sa puntod ni mommy and said my goodbye.

Kahit na demonya ako minsan, may puso din akong marunong maawa at magmahal. Pinapakita ko lang sa taong deserve ang makita ng tunay na ako. That's what my mother tought me. For having a beautiful heart. Thanks to you mom.

_______________________

Dont forget to vote and comment guys :)