The loner wolf (word geëdit atm)

tot ziens en hallo

Daar zat ik dan in het bos. Te denken wat ik nu moet doen. Even een snelle update, ik ben nog 3 dagen bij de school geweest helemaal opknappen van me 3 dagen zweven en ook me laatste voorbereidingen doen. Daarna natuurlijk afscheid aan het nemen van iedereen. Was erg emotioneel, iedereen moest huilen. Maar ik moest gaan, ik moet nu naar een vampiers clan. En dat brengt me tot nu.

Ik was een vampier op het spoor, maar raakte het kwijt in een stad. Dus wat ik nu doe is door de aarde en lucht uitzoeken waar ze wonen.

Ik nam een diepe adem in en focuste me heel even. Alsof ik de wind en aarde ben. En toen rook ik ze, die geur was niet te ontwijken. Ik stond op deed me zichtbare rugzak om en ging op pad. Doordat ik als een mens ruik zal het niet opvallen wie ik wel ben.

Ik rende door het bos heen alsof ik de weg al wist. Net voordat ik was aangekomen op de plek dat ik moest wezen pakte ik me mes, deed vuur op me hand en maakte het mes steriel en maakte kleine verwondingen op me arm en benen. En genas ze net niet helemaal, je zag de wond nog, maar bloede niet meer. En ik pakte wat aarde wreef het op me handen, armen, benen en gezicht. En nu moest ik nog een ding doen, wat pijnlijk zou zijn. Me enkel kneuzen. Ik sloeg met een tak op me enkel, niet genoeg om het te breken, maar wel om de spieren etc te verrekken en kneuzen. Ik liep door de laatste bosjes heen en zag hun huizen verstopt in het bos.

Niemand had door dat ik er was, totdat ik er voor zorgde dat de wint mijn geur verspreide. En iedereen keek mijn kant op.

Er waren 4 vampiers die het snelst bij mij waren. Twee jongens en twee meiden. De jongen met blond haar vroeg aan mij: "Wat doet zo'n mens als jouw zo diep in het bos?"

Ik had deze vraag al verwacht en zei toen: "Ik was een hike aan het lopen met vrienden en raakte verdwaald en heb me enkel gekneusd. Maar mijn naam is Serigala, en wie zijn jullie? Waarom leven jullie in de middel of no where?" Ik deed opeens alsof ik een pijn scheut kreeg.

En de twee meiden kwamen snel naar me toe en gingen me ondersteunen. Een van de meiden zei: "Ik ben Silvia en dit is Permelia. En die twee jongens daar zijn Tomas en Damian. Maar trek je niet aal te veel van ze aan. Kom we gaan je naar binnen brengen en je krijgt schone kleren aan en een douch?"

Ik keek Silvia aan en zei: "Dankjewel, ik heb zeker een douch nodig, maar kleding hoeft niet hoor, heb in me rugzak nog wel een extra paar kleding stukken. "

Silvia zei toen: "We gaan wel eens een keertje shoppen. Maar eerst ga ik je de weg laten zien naar me kamer en een douch. Volg me goed, ik zou niet willen dat je verdwaald"

Ik knikte en we liepen naar binnen. Het leek op een groot pack huis van weerwolven. Maar dat vol met vampiers. We liepen door vele gangen en twee trappen. Op een gegeven moment kwamen we met een deur dat zei SILVIA. Dus ik denk dat, dat haar kamer is.

Silvia zei: "De badkamer is de eerste deur links. En de handdoeken liggen bij de wasbak. Ik moet nu even wat regelen. Veel plezier met douchen." En ze liep weg.

Ik deed haar kamer deur open en de kamer was roze. Het is zo'n echt meisje meisje kamer. Gewoon pink to the max. En ik ging maar snel door. Ik hou niet heel erg van roze. Sowieso, een hele slaapkamer roze is een beetje te veel. Ik deed de badkamer deur open en haalde een diepe zucht. De badkamer was voornamelijk wit met een beetje zwarte details. Ik deed de spreuk die mijn grotere rugtas tevoorschijn haalde en pakte een schoon paar kleding er uit en zocht de locatie waar ik was op me mobiel en sloeg die op. Toen deed ik me mobiel in de oplader en pakte een handdoek en ging douchen.

Terwijl ik onder de douch stond ging ik mezelf grondig wassen. Het was fijn om even een moment te hebben om te zorgen voor mezelf en niet de gehele wereld.

Na de ontspannende douch kleden ik me aan. Ik zette mijn mobiel aan en appte Michael dat ik veilig aangekomen was. Na dat bericht deed ik me mobiel weer uit. En terug in me rugzak en deed de spreuk die hem deed doen verdwijnen.

Ik zag bij de wasbak een borstel en föhn liggen. Weetje wat ik droog me haar alvast.

Terwijl ik bezig was werd er op de deur geklopt en het was Silvia. "Zou ik binnen kunnen komen?"

Ik deed de deur open en zei: "Natuurlijk, ik was alleen nog even me haar aan het föhnen. "

Silvia moest glimlachen en zei: "Je hebt erg mooi haar. Wacht, ik doe het wel. Ik vind het leuk ondere hun haar doen. Laat mij even me gang gaan en alle jongens hier zullen niet weten wat ze zien."

Ik moest lachen en zei: "Ga je gang. Weetje ik denk dat wij wel vrienden kunnen zijn. Je doet me aan iemand denken. "

Silvia moest glimlachen en ik liet Silvia haar magic uitvoeren.

AN

Heey,

sorry, het is alweer een tijdje geleden. hopelijk heeft iedereen een fijne kerst gehad en een prettig nieuw jaar. 

Nog vragen of tips voor het verhaal. comment down below.

tot snel met het volgende hoofdstuk,

Roosje177