Chapter 22

66 12 8
                                    

Έφτασα σπίτι, κλειστικα στο δωμάτιο και εβαλα τα ακουστικα, ναι το δωμάτιο είχε τελειώσει το δικό μου και του Lukas τώρα ετοιμαζόταν και της μαμας μου ενω το σαλόνι ηταν έτοιμο απο τους πιο παλιους κατοίκους. Το μισό σπίτι ηταν έτοιμο , θέλω να ξεχάσω οτι έγινε πιο πριν. Απλα δεν ξέρω γιατί μου φέρεται έτσι, εννοώ δεν έκανα τίποτα γιατί περίμενα. Φυσικά ένα αγόρι που να κρατηθεί, τελικά ξέρετε κάτι. Το πήρα απόφαση. Θα τον ξεχάσω μια για πάντα, δεν θέλω να νιώσω άλλο πόνο. Δεν άξιζε τίποτα αυτή η σχέση τελικά.

Μετά από μισή ώρα.

"Hey..hey ξυπνά. "

"Τι έγινε? "

"Αποκοιμήθηκες."

"Αλήθεια? Δεν το κατάλαβα "

"Πως είσαι? "

"Δεν.. δεν ξέρω πλέον. "

"Ακου,δεν υπάρχει λόγος να είσαι σε χάλια κατάσταση για αυτόν "

"Σε παρακαλώ μην τον ξανά αναφέρεις. "

"Έχεις σχέδια για απόψε? "

"Με ποιόν. Δεν ξέρω κανένα "

"Λοιπόν, εγώ ξέρω εναν όλο κι όλο. Θα βγούμε εμείς οι τρείς απόψε."

"Όχι, δεν θα σας γίνομαι βάρος. "

"Τι βλακεία είπες τώρα? "

"Είσαι ο καλύτερος ρε συ,στην αρχή δεν σε είχα συμπαθήσει. "

"Χαχα ούτε εγώ "


Το βράδυ.



Έβαλα ενα κόκκινο φόρεμα και τα άσπρα μου τακούνια, εβαψα λίγο τα μάτια και τα χείλη μου ενώ έβαλα και eyeliner. Είπα θα τον ξεχάσω και εγώ κρατώ τις υποσχέσεις μου.

"Έτοιμη? "

"Ναι"

"Είσαι πανέμορφη "

"Σιγά. "

"Αλήθεια "

"Ευχαριστώ. " του εδωσα ένα ελαφρι χαμόγελο.

Focus on me || H.STahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon