Aradan nereden baksak 2 ay geçmişti, begümle sürekli sohbet ediyorduk arkadaşlık bağımızı artık tamamen kurmuştuk teneffüse çıkarken söylüyor kantinden bir istediğimin olup, olmadığını soruyordu. Artık zamanı gelmişti yaptığım planı uygulamamın, ders çıkışında onu eve bırakacak ve ona hislerimi açacaktım her şey yolundaydı kafaya tamamen koymuştum son ders zilinin çalmasını bekliyordum.
Son ders zili çalmıştı sonunda, okul kapısının dışına kadar Derya ile beraber gittiler, okul çıkış kapısından sonra bir birlerini öpüp ayrıldılar. Beni yanağımdan öpe bilmesi için elimden gelen her şeyi vermeye hazırdım. Her neyse konumuza dönecek olursak plana katmadığım bir şey vardı!
Begümü eve annesi götürüyordu, ben bunu tamamen gözden kaçırmıştım ve planlarım suya düşmüştü. Hiç planladığım gibi olmamıştı bu tamamen çökmüştüm yeni bir plan yapmam gerekiyordu fakat beynim durmuş gibiydi o gün eve geldim ve uzun uzun düşündüm.
Bu arada kendimden bahsetmedim hiç ben ilk okulda kısacık boylu tok karna 40 Kilo gelen esmer sümüklü bir çocuktum. Hiperaktiftim durduğum yerde durmayan sürekli hareket halinde ve yaramazlık yapan dersleri kötü haylaz bir çocuktum.
Her neyse konumuza tekrar dönecek olursak yeni bir plan lazımdı bana fakat bu yeni planı bir türlü bulamadım bende kendime şart koymuş her gün begümü takip edecek ve ne zaman eve tek giderse o zaman onu ne kadar sevdiğimi söyleyecektim. Ve 7 ay aradan sonra ilk defa eve tek gittiği fark ettim ve kendime, fırsat bu fırsat dedim ve okulumuzun o dik yokuşunu koşarak begüme yetişmek için konuştum ve arkasından bağırdım;
Ben: Begümmmmmmmmmmmmmmmm!!!!!!!
Begüm : "Efendim ali, ne bu telaş" dedi. Bense nefes nefese;
Ben: Annen bugün gelmemiş anlaşılan ben seni bırakayım evine kadar.
Begüm : Eeee sen bizim evin yakınlarında mı oturuyorsun ki ? hem bu arada annemin beni her gün aldığını nereden biliyorsun?
Peş peşe sıralamıştı sorularını, zaten nefes nefeseydim tek tek cevap verdim sorularına;
Ben : Evet aynı yerde oturuyoruz ( yalana bak yalana onunla bizim evin arasında rahat 2 Km yol var) yolda giderken görüyordum annenle sürekli oradan şey ettim dedim.
Gülerek "tamam bari bugün sen bırak beni" dedi. kalbim küt küt atıyordu nereden başlayacağımı bilmiyordum ikimizde susuyor, sadece yürüyorduk ve attığımız her adımda onların evine yaklaştığımız için kalbim hızlı, hızlı çarpmaya başlıyordu. Biran önce konuya girmem lazımdı ve cesaretimi toplayarak;
Ben : Begüm!!!!
Begüm: "Efendim" dedi. O an yüzüme baktı, titremeye başlamıştım sadece gözlerine bakıyordum, saçları uzun kakülleri ise hemen göz hizasındaydı, yüzünde ki her çil, ona aşık olmamın sebepleriydi sanki. Söyleme cesaretini toplamıştım artık, tam söyleyecekken bizim sınıftaki yarma arkadaşlarımı gördüm ve o an duraksadım ve söyleyemedim zaten evine de gelmiştik.
Begüm : Ali bir şey diyecektin?
Ben : hee evet benim matematiğim kötüde yardımcı olur musun? diyecektim.( Bu arada begüm okulumuzun en güzel ve en çalışkan kızıydı)
Begüm: "İyi de ali okullar bitti neredeyse ama olur tabi neden çalıştıramayayım ki" dedi ve tebessüm etti " neyse teşekkür ederim eve bıraktığın için görüşürüz" dedi.
Bense kala kalmıştım ve sınıftaki yarma arkadaşlarım seslendiler;
Yarma: Ali buraya gel!!!
Ben : (korkarak ve tırsak bir şekilde yanlarına gittim) Efendim.
Yarma : Ne konuştun Begümle ?
Ben : (dövecekler korkusuyla olanları ve konuştuklarımızı söyledim) Ya matematik konusunda yardım etmesini istedim.
Yarma: Uzak dur begüm den ben seviyorum onu.
Ben : Hee bilmiyordum tabi uzak dururum dedim.( O gün beni dövecekler diye baya korkmuştum).
eve geldiğimde begümün sureti gözümün önündeydi, fakat birden içime kötü bir his geldi ve dediği bir şey takılmıştı aklıma gerçekten okul bitiyordu. Ve ben hala söyleyememiştim begüme onu ne kadar çok sevdiğimi.
Aradan baya zaman geçmesine rağmen kafaya koymuştum söyleyecektim uzun bir aradan sonra karne günü gelmiş ve kafaya koymuştum ne olursa olur sonunu düşünmeden söyleyecektim.
