Bir Ukala Bir Cadı☆

21 . Bölüm 《Kalp insanı yanıltmaz》

Meraba Meraba Meraba (:

Sonunda yb geldi!

IYI OKUAMALR♡

°°°°°
Baturay'ın dedikleri beynimde yankılanırken gözlerim çoktan fal taşı gibi açılmıştı bile.

O bana az önce 'sana bağlanmaya başlıyorum' mu dedi yoksa benim güzel beynim bana oyun mu oynuyor?

Sana bağlanmaya başlıyorum dedi..

Kendi kulaklarımla duydum

Sana

Bağlanmaya

Başlıyorum

Dedi

Bana

Dedi

Baturay

Dedi

Vallaha

Dedi

Billaha

Dedi

Ben düşüncelerimle başbaşa kalmış iç savaşıma devam ederken adımın seslenilmesiyle kendime gelip bakışlarımı Baturaya çevirdim.

"Sana birşey dediğim de bu donup kalmalarından ne zaman vazgeçeceksin?" Dedi umursamazlığını gözler önüne sererken.

"Sen ne zaman ukalalığından vazgeçeceksen." dedim onun taklidini yaparak.

"Ama ne yazıkkı bu cadı, o ukalayı seviyor." dedi, günler sonra tekrar o can alıcı göz kırpma haraketini yaparken.

Baturay bana ilk defa onu sevdiğimi söylemişti. Ben bile daha bunu kendime itiraf edemezken Baturay bunu çoktan anlamış ve üstünede onu sevdiğime emin olmuştu. Belkide haklıydı, onu da bu ukala tavırlarını da seviyordum. Ya da tüm bunlar sadece küçük anlamsız bir hoşlantıdan ibaretti. Bunu anlamam için daha zaman ihtiyacım vardı. Kesinleştirmek için zaman gerekiyordu.

"Ha-hayır." Dedim kendimi savunmak istercesine. "Bilmiyorum, emin olamıyorum."

"Ama ben emin oluyorum." dedi sesindeki eminlik bile kendini gösteriyordu.

"Nerden biliyorsun?"

Elini hafifçe yukarı kaldırdı ve tam avuç içini göğsümün soluna, kalbimin tam üstüne koydu. "İşte burdan."

Ben ne diyeceğimi bilmeden sadece onu dinliyordum.

"Hareketlerin veya gözlerin, bunlar insanı yanıltabilir. Ama kalp? Kalp ve onun atış ritmi insanı hiçbir zaman yanıltmaz küçük cadı." Dedi tam gözlerimin içine bakarken. "Kalbin herkesin yanında bu kadar deli atmıyordur heralde?"

Benim tek yaptığım durup onu dinlemekti. Ne diyebilirdimki? Benim bile kendime söyleyemediklerimi o tek tek yüzüme söylüyordu.

Elini kalbimden yavaşça çekip kucağımdan kalktı. Oda benimle aynı şekilde yanımda oturduğunda bakışlarımı ona çevirdim.

"Benim kendime hayrım yok be kızım, sana nasıl olsun? Benim kalbim bile hasta, dışımında normal olmasını bekleyemezsin herhalde? Benim için kız kavramı, beni bir günlüğüne eğlendiren ikinci gün de de yerini başkası alan bir şeyden ibaret. İbaretti. Sonra senle oynadığımız şu sahte oyun çıktı ortalığa. Başta bir kaç gün eğlence çıkar bana da diye kabul ettim. Ama işler benim istediğim gibi gitmedi. O gün o parkta seni sevgili olduğumuza inandırmak için öpmedim. Bunu istediğim için öptüm. Benim bu hasta, gereksiz kalbime bi haller oldu. Ama bu belki hoşlantı, belki sevgi, belki aşk. Belkide sadece takıntı. Bilmiyorum, adını koyamıyorum. Sadece durmuyor durduğu yerde. Ama yanlış kişi için."