DIVORCE? [Finished] [MAJOR EDITING]

Chapter 37

A/N: Hello fellas, ito na po iyong chapter na inaabangan nang aking mga bestfriend. Kaya sana po, dumugo rin ilong ninyo tahahaha xD joke lang po. Puro English po kase eh, sa akin dumugo eh pero joke lang ulit iyon.

Enjoy Reading!

--

ASHLEY’s POV

Today is Friday, the day were all things will change. ito ung araw na ayaw kong mangyari, ung bang sa buong buhay ko ito ung ayaw kong madadaanan. Kung pwede nga lang mag-skip nang isang araw, isang oras siguro matagal ko nang ginawa.

Pero bakit ganun ung tadhana, bakit laging siyang kumakaliwa eh sa kanan ako nadaan. Kung baga laging lihis sa gusto ko ung ginagawa niya. Bakit kase laging ganito ang nangyayari. Hindi ba pwedeng kahit minsan naman sana, naki-sang ayon siya sa akin

“Bhest. 10 o’clock na oh. Di ka pa ba aalis?” sabi ni Lia

“just a minute. Di pa ako tapos mag-ayos.” Sagot ko sa kanya

Bigla siyang pumasok sa kwarto ko, na kwarto ni Lia. Nasa bahay pa rin niya kase ako, dahil ayaw ko kanila mommy and daddy. Ayoko rin naman sa bahay naming, dahil di naman na sa AMIN iyon.

“hoy, gaga. Bakit ka naiyak?” tanong ni Lia

Pinunasan ko kaagad ung luha ko.

“ah, wala na toh. Natusok ko kase nang eyeliner.” Palusot ko

“natusok mu nang eyeliner? Hoy, babaita. Sa pagkaka-alam ko, hindi ka nagamit nun.” At binatukan pa ako

“aray ko naman. Kelangan may batok?” at kinamot kamot ko pa ung ulo ko

“may sira kaba dong? Ulo ung pinalo ko hindi batok.” At umalis nang bigla si Lia sa kwarto

Kahit kalian talaga. Impakta ung babaing un, pero kahit sa ganung paraan nakalimutan ko saglit ung sakit na nararamdaman ko. pero kahit anung isipin ko, kahit anung gawin ko ganun pa rin. Walang pinagbago masakit pa rin.

Kung pwede lang sana mamatay nang mabilisan, mas gugustuhin ko pa. kesa dito na buhay na buhay ko, pero ung puso ko unti-unting pinipilas, winawasak kulang nalang mamatay.

Pagkatapos ko mag-ayos, dumiretso na agad ako sa restaurant na iyon.

I whispher “I know, someday everything is gonna be fine!”

--

11 o’clock @Bigg’s Restaurant

Halos ilang minuto na rin akong nandito. Hays, kanina pa rin ako nakatingin doon sa motel nang mga Insao, nagbabakasakali akong nandoon sila pero nagulat nalang ako nang may nag-park na kotse sa harapan nang bintana na malapit sa kinauupuan ko.

Kotse ni Sieg un.

Napatitig ako sa kanya hanggang sa paglabas niya doon sa kotse pero may pinagbuksan siya nang pinto sa kabila at nakita kong si…

Kaya nilihis ko ung tingin ko.

Alam ko naman, na isasama niya talaga un eh.

Nakita ko na rin silang pumasok, nasa may dulo pa kase ako pero nakita naman nila agad ako. habang dumideretso siya papunta sa akin. Unti-unti ko na namang nararamdaman ung sakit. Ganito pala un noh, ung tipong malapit na siya maabot muna siya pero akala mo lang pala.

“Good Morning.” Bati ni Sieg

“Good Morning.” At tumango pa ako

Bigla namang tumakbo papalapit sa amin, si michelle